راهبرد «زمین سوخته»/ پروژه شوم صهیونیستی برای حذف مسئله فلسطین

بنابراین با گذشت یک هفته، درگیری‌ها بین نیروهای مقاومت فلسطین و نظامیان رژیم صهیونیستی در شهر جنین و اردوگاه آن در شمال کرانه باختری، طولکرم و غیره همچنان ادامه دارد و ده‌ها شهید و بیش از یکصد زخمی، نتیجه این موج جدید خشونت رژیم صهیونیستی در کرانه باختری است. چند روز پیش وزارت بهداشت فلسطین اعلام کرد که از آغاز عملیات طوفان الاقصی ۶۸۲ نفر در کرانه باختری به شهادت رسیده‌اند.

ارتش رژیم صهیونیستی همچنین طی این مدت، افزون بر اقدام به بازداشت و شهادت فلسطینی‌های کرانه باختری، تخریب زیرساخت‌ها و خانه‌های آنها را در پیش گرفته‌است تا فلسطینی‌ها را از کرانه باختری آواره کند. مرکز داده‌های فلسطینی «معطی» اواخر مردادماه امسال اعلام کرد که از هفتم اکتبر (۱۵ مهرماه پارسال) تاکنون ۲ هزار و ۷۷۷ خانه در کرانه باختری و قدس تخریب شده‌است.

در بیانیه حماس که به تازگی انتشار یافته‌است، این مهم به چشم می‌خورد و این جنبش مهم فلسطینی تأکید کرد که تجاوزات روزافزون رژیم اشغالگر مؤید توطئه‌ها و زیاده‌خواهی‌های قدیم و جدید این رژیم مبنی بر کوچاندن اجباری ساکنان کرانه باختری و اجرای طرح الحاق این منطقه به اراضی اشغالی سال ۱۹۴۸ است.

از نگاه ناظران، اشغالگری و جنایت‌های رژیم صهیونیستی در واقع یک سری هدف‌های راهبردی پنهانی از جمله پیشبرد سیاست «زمین سوخته» را دنبال می‌کند؛ سیاست شومی که صدای اعتراض مقام‌های برخی از کشورهای عربی و غیرعربی را درآورده‌است.

چند روز پیش مصر به این سیاست غیرانسانی صهیونیست‌ها واکنش نشان داد و وزارت امور خارجه این کشور اعلام کرد: قاهره درباره خطرهای سیاست زمین سوخته که پایه کشور فلسطین را هدف قرار می‌دهد، هشدار می‌دهد.

اواخر خردادماه نیز برخی رسانه‌ها اعلام کردند که رژیم اشغالگر سیاست تخریب مناطق مسکونی شامل محله‌های مختلف از جمله الشابوره، محله البرازیل، محله السلام و محله التنور را دنبال می‌کند. همه این محله‌ها مشمول سیاست زمین سوخته هستند و ارتش رژیم اشغالگر در حال تخریب منازل، مناطق مسکونی و زیرساخت‌هاست و نمی‌خواهد این شهر روند طبیعی خود را طی کند.

سیاست زمین سوخته چیست؟

اصطلاح سیاست «زمین سوخته» (Scorched Earth) برای نخستین بار در سال ۱۹۳۷ در گزارشی در توصیف درگیری چین و ژاپن استفاده شد؛ این استراتژی از آن زمان در مجموعه‌ای از درگیری‌های مسلحانه در سراسر جهان دیده شده‌است، از جمله جنگ داخلی ۳۶ ساله در گواتمالا که در سال ۱۹۹۶ پس از کشتن و ناپدید شدن بیش از ۲۰۰ هزار نفر عمدتاً بومیان مایا، پایان یافت.

البته با بررسی جزئیات برخی جنگ‌ها از قبیل نبرد ناپلئون علیه روسیه (۱۸۱۲)، جنگ داخلی آمریکا (۱۸۶۱-۱۸۶۵)، جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵) و جنگ ویتنام (۱۹۵۵-۱۹۷۵) رگ و ریشه‌هایی از اجرای این سیاست به چشم می‌خورد.

استراتژی زمین سوخته یک استراتژی نظامی است که در آن فرد یا گروهی در موقعیت دفاعی، با هدف جلوگیری از دسترسی دشمن به منابع و زیرساخت‌های منطقه‌ای خاص، منابع طبیعی را نابود می‌کند یا آنها را به آتش می‌کشند. این استراتژی باعث ایجاد مشکل‌هایی برای نیروهای حاضر در منطقه می‌شود و ممکن است آنها را تضعیف و از توانایی پیشروی آنها جلوگیری کند.

هدف اصلی استراتژی زمین سوخته ایجاد تلفات و خسارات بزرگ در دشمن و محدود کردن قدرت نفوذ و پیشروی آنها در منطقه است. این استراتژی معمولاً در مواقعی اعمال می‌شود که امکان پیروزی در جنگ با دشمن کمتر است و افراد یا نیروهای دفاعی تصمیم می‌گیرند با تخریب منابع، امکان استفاده از آنها را برای دشمن محدود کنند.

در این استراتژی، منابع ممکن است شامل مزارع، مراتع، شهرها، زیرساخت‌های صنعتی و حمل و نقل، نفت، مواد غذایی و غیره باشند. با نابودی یا تخریب این منابع، دشمن مجبور به تأمین منابع و نیازمندی‌های خود از مناطق دیگری خواهد شد و این می‌تواند هزینه‌ها و زمان پیشروی او را افزایش دهد. این استراتژی معمولاً همراه با تخریب و آسیب به محیط زیست منطقه نیز همراه است و می‌تواند تأثیرهای مخربی روی مردم و طبیعت داشته باشد.

اجرای واضح راهبرد شوم در غزه

دی ماه پارسال یعنی حدود چهار ماه پس از آغاز جنایت‌های رژیم صهیونیستی در نوار غزه، جهان شاهد اعتراف تکان‌دهنده وزیر نتانیاهو به اجرای راهبرد زمین سوخته در غزه بود.

«گیلا گاملیل» وزیر اطلاعات رژیم صهیونیستی در نشست «کنست» (پارلمان این رژیم) اعلام کرد که در پایان جنگ غزه، امکان زندگی در این منطقه وجود نخواهد داشت و مذاکرات مخفیانه‌ای با برخی کشورها، برای فراهم کردن زمینه کوچ اجباری مردم غزه انجام شده‌است!

این مقام رژیم صهیونیستی با اذعان به تلاش ارتش این رژیم برای ایجاد زمین سوخته در غزه و از بین بردن زیرساخت‌های حیاتی آن، گفت: در پایان جنگ غزه، جمعیت این منطقه به شکل کامل به کمک‌های بشردوستانه وابسته خواهد بود و جایی برای کار کردن وجود نخواهد داشت زیرا ۶۰ درصد زمین‌های زراعی غزه به منطقه حائل تحت کنترل نیروهای امنیتی این رژیم تبدیل خواهد شد.

حال با گذشت حدود ۱۱ ماه از آغاز جنگ و نسل‌کشی در این باریکه، تصاویر و آمارها از اجرای همان سیاست شوم صهیونیست‌ها نشان دارد.

بر اساس گزارشی که دفتر رسانه‌ای دولت غزه اخیراً منتشر کرد، تاکنون بالغ بر ۳۵۲۴ جنایت توسط صهیونیست‌ها در غزه انجام شده که در نتیجه این حمله‌ها بیش از ۴۰ هزار نفر شهید، افزون بر ۹۴ هزار نفر زخمی و بالغ بر ۱۰ هزار نفر مفقود شده‌اند.

ضمن اینکه تأسیسات بهداشتی و پزشکی در نوار غزه کاملاً تخریب شده و تعداد انگشت شماری از بیمارستان‌ها با پتانسیلی محدود مشغول به کار هستند.

تقریباً همه بیمارستان‌های غزه یعنی ۳۴ مورد از ۳۶ بیمارستان از کار افتاده‌اند و این چند بیمارستان محدود هم که توانستند خود را فعال نگه دارند، قادر به خدمت رسانی مؤثر به مجروحان و بیماران نیستند. ۸۰ مرکز درمانی نیز به دلیل حمله‌های رژیم صهیونیستی و تخریب شدن آنها از خدمت رسانی خارج شده‌اند.

همچنین در نتیجه حملات رژیم صهیونیستی به زیرساخت‌های آبی در این منطقه بیش از ۶۰ درصد از مناطق غزه از نعمت آب بی‌بهره است. صهیونیست‌ها بالغ بر ۷۰۰ چاه آب را مورد حمله قرار داده و آنها را از کار انداخته‌اند. شهرداری غزه نیز اعلام کرد که تخریب زیرساخت‌های آبی و مراکز آب شیرین کن به علاوه فقدان انرژی برق باعث شده بخش گسترده‌ای از شهر غزه آب در اختیار نداشته باشند.

بنابراین رژیم صهیونیستی در حملات خود به غزه بالغ بر ۹۰ هزار متر از لوله‌کشی آب این منطقه را از بین برده و باعث بروز تشنگی گسترده مردم در سطح وسیعی از شهر غزه شده است.

دشمن صهیونیستی بیش از ۸۲ هزار تن ماده منفجره بر سر مردم غزه ریخته و این منطقه را به ویرانه تبدیل کرده‌است. بر اساس اطلاعات موجود بالغ بر ۵۰ میلیون تن زباله و نخاله ساختمانی در غزه وجود دارد که یک چالش مهم و بی‌سابقه اقتصادی و زیست محیطی از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون به شمار می‌رود.

در حالی که آوارهای مربوط به دور گذشته درگیری‌ها در سال ۲۰۲۱ حدود ۳۷۰ هزار تن برآورد می‌شد اما این رقم در حال حاضر بالغ بر ۴۰ تا ۵۰ میلیون تن است و آواربرداری از غزه تنها به ۷۰۰ میلیون دلار سرمایه نیاز دارد. این در حالی است که ابزارها و ماشین آلات موجود در اختیار مردم غزه باشد.

البته با وجود تعداد زیادی از بمب‌های عمل نکرده در میان آوارها، انجام آواربرداری نیز با مشکل‌ها و خطرهای عمده‌ای مواجه است. آغشته شدن آوارهای موجود به مواد رادیواکتیو و سموم شیمیایی که در نتیجه استفاده رژیم صهیونیستی از تسلیحات غیرمتعارف صورت گرفته، یکی دیگر از چالش‌های مربوط به آواربرداری در غزه است.

در مجموع، همزمان با تبدیل غزه به تلی از خاک در راستای پیشبرد راهبرد زمین سوخته، تلاش‌های مداوم رژیم صهیونیستی برای افزایش دامنه درگیری‌ها در کرانه باختری و قدس شرقی ادامه دارد و استفاده مداوم رژیم صهیونیستی از نیروی نظامی افراطی و کشتار غیرقانونی، تخریب جاده‌ها و انهدام زیرساخت‌های شهری و خانه‌ها در راستای همین راهبرد شوم صهیونیست‌ها قابل تحلیل است. در این شرایط ضرورت ورود جدی جامعه جهانی و نهادهای مهم بین‌المللی همچون شورای امنیت به این موضوع بیش از پیش احساس می‌شود.