روایت بانوی فلسطینی از حبس در سلول انفرادی بدون آب و هوا/ واقعاً در این سلول خفه می‌شوم

به گزارش روزپلاس، در سایه تشدید شکنجه‌های وحشیانه صهیونیست‌ها علیه اسرای فلسطینی از زمان آغاز جنگ غزه و همچنین بازداشت ده‌ها هزار فلسطینی از غزه و کرانه باختری طی این مدت، «خالده جرار» بانوی آزاده فلسطینی و عضو دفتر سیاسی جبهه مردمی برای آزادی فلسطین که پیش از سابقه اسارت در زندان‌های دشمن را داشته است، در دسامبر گذشته توسط نیروهای ارتش اشغالگر از منزل خود در رام الله واقع در کرانه باختری ربوده شده و تحت بازداشت اداری قرار گرفت.

از حدود سه هفته گذشته اداره زندان‌های رژیم اشغالگر، خالده جرار را به بازداشتگاه مخوف «نوی ترتسیا» در زندان الرمله منتقل و شرایط بسیار غیر انسانی و وحشتناک را به او تحمیل کرده است.

نظامیان صهیونیست در 26 دسامبر گذشته به منزل این بانوی فلسطینی در شهر البیره در نزدیکی رام الله یورش برده و در حالی که دو سال از آزادی او می‌گذشت، مجدداً وی را بازداشت کردند. صهیونیست‌ها خالده جرار را به بازداشتگاه اداری منتقل و وی را در کنار دیگر اسرای فلسطینی در زندان دامون محبوس کردند و از چند هفته قبل وی را به بازداشتگاه نوی ترتسیا برده‌اند.

از زمان آغاز جنگ نسل کشی رژیم اشغالگر علیه نوار غزه، صهیونیست‌ها شکنجه‌های وحشیانه خود علیه اسرای مرد و زن فلسطینی را تشدید کرده‌اند. حبس در سلول‌های انفرادی یکی از انواع شکنجه‌ها علیه اسرای فلسطینی است که خالده جرار را هم مورد هدف قرار داد.

وکیل خالده جرار که بعد از سختی‌های فراوان توانست با او دیدار کند، درباره شرایط وی در زندان دشمن صهیونیستی گفت: خالده در سلول انفرادی در وضعیتی غیر قابل تحمل و غم انگیز قرار دارد که برای او مانند مرگ است و حتی شرایط نفس کشیدن را هم در این سلول ندارد.

حبس در سلول انفرادی بدون آب و هوا

خالده جرار به وکیل خود گفت: من در این سلول هر روز می‌میرم، اینجا مانند یک جعبه کوچکِ در بسته است که هیچ هوایی در آن وجود ندارد و تنها چیزی که اینجا وجود داشت، یک توالت با یک منفذ بسیار کوچک در بالای آن بود. اما صهیونیست‌ها یک روز بعد از انتقال من به این سلول حتی این منفذ کوچک را هم بستند و هیچ جای تنفسی برای من باقی نگذاشته‌اند.

این بانوی آزاده فلسطینی ادامه داد: در اینجا فقط یک روزنه بسیار کوچک وجود دارد که بیشتر اوقات کنار آن می‌نشینم تا نفس بکشم. من واقعاً در این سلول خفه می‌شوم و منتظر می‌نشینم ساعت‌ها بگذرد تا شاید مولکول‌های اکسیژن برای نفس کشیدن پیدا کنم و زنده بمانم.

خالده جرار افزود: دمای بالای هوا موجب شده که دچار مشکلات جسمی متعددی بشوم. اینجا مانند یک کوره داغ است و حتی نمی‌توانم بخوابم. اسرائیلی‌ها علاوه بر قطع هوا و اکسیژن، آب سلول را نیز قطع کرده‌اند و زمانی که از آنها آبی برای خوردن می‌خواهم پاسخ نمی‌دهند و بیش از 4 ساعت طول می‌کشد تا یک بطری آب برایم بیاورند. آنها حتی اجازه نمی‌دهند برای نفس کشیدن به حیاط زندان بروم.

این فعال حقوق بشری و نماینده شورای قانونگذاری فلسطین پیش از این هم تجربه اسارت در زندان‌های دشمن را داشت و اشغالگران از هیچ شکنجه‌ای ضد وی دریغ نمی‌کردند که یکی از ظالمانه ترین آنها محروم کردن وی از آخرین دیدار با دخترش «سها» قبل از مرگ او بود.

در این میان روایت‌های تکان دهنده‌ای از شکنجه بازداشت شدگان فلسطینی در زندان‌های رژیم اشغالگر وجود دارد که شامل انواع شکنجه‌های روحی و جسمی از همان لحظه اول بازداشت می‌شود.

روایت‌هایی که بازداشتی‌های آزاد شده فلسطینی در این زمینه ارائه می‌دهند، بیانگر آن است که صهیونیست‌ها یک عملیات ارعاب سیستماتیک علیه اسرا و بازداشت شدگان فلسطینی انجام می‌دهند؛ به طوری که آنها از لحظه اول بازداشت در معرض ضرب و شتم شدید، انواع تجاوزات و رفتارهای توهین آمیز و وحشتناک قرار دارند.

هیئت امور اسرا و بازداشت شدگان فلسطینی گزارش داد که رژیم اشغالگر از بیماری «گال» به عنوان ابزاری برای آزار و شکنجه بازداشت شدگان و اسرای مرد و زن فلسطینی استفاده می‌کند. این فلسطینی‌ها به دلیل شرایط وحشتناک بهداشتی و محرومیت از هرگونه امکانات در این زمینه، به وفور به بیماری گال مبتلا شده‌اند. (بیماری گال نوعی بیماری پوستی است که توسط کنه‌های ریز ایجاد می‌شود. در این بیماری که بسیار مسری است، کنه‌ها برای تخم ریزی وارد پوست انسان می‌شوند و دانه‌های پوستی و خارش‌دار ایجاد می‌کنند که بسیار وحشتناک است).

همچنین کتک زدن اسرای کودک در زندان‌های رژیم اشغالگر برجسته‌ترین و سیستماتیک‌ترین سیاستی است که صهیونیست‌ها به ویژه بعد از 7 اکتبر اجرا می‌کنند و باندهای نظامیان رژیم اشغالگر مدام به سلول‌های این کودکان یورش برده و آنها را به شکل وحشیانه‌ای مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند.