مرگ انسانیت به دست مدعیان آن/ کفن در غزه تبدیل به آرزو شد!

به گزارش روزپلاس، با توجه به گزارش‌های منتشر شده توسط نهادهای جهانی درباره عمق بحرانی که مردم غزه از 16 ماه گذشته تاکنون تجربه می‌کنند و در جهانی که توازن انسانی خود را از دست داده و حقیقت و عدالت بی‌صدا شده است، غزه نماد ظلمی تاریخی و مصیبت‌هایی غیر قابل تصور است که شکست جامعه جهانی در برقراری کمترین حد عدالت و از همه بدتر همدستی این جامعه با جنایتکاران را به نمایش می‌گذارد.

مرگ ارزش‌های انسانی/ زمانی که کفن برای مردم غزه آرزو می‌شود!

در غزه، مرگ دیگر فقط پایان طبیعی زندگی نیست؛ بلکه آزمونی سخت برای همه ارزش‌های انسانی در دنیاست. مردم غزه حتی کفن هم برای پیکرهای شهدا پیدا نمی‌کنند.

پیکرهای تکه تکه و حتی تجزیه شده، پیکرهایی که در خیابان‌ها مانده و توسط حیوانات وحشی دریده می‌شوند و پیکرهایی که حتی کفنی برای پوشاندن آنها وجود ندارد و... جهانیان را در برابر یک سوال بزرگ قرار می‌دهد: اینکه ما چگونه به این مرحله رسیدیم و چگونه پیدا کردن کفن برای پوشاندن پیکرها در یک نقطه کوچک از این جهان به نام غزه تبدیل به آرزویی دست نیافتنی شده است؟

سکوت جامعه بین‌المللی در قبال آنچه که در غزه می‌گذرد؛ تنها به خاطر ناتوانی این جامعه نیست، بلکه همدستی کامل آن را با جنایتکاران صهیونیست نشان می‌دهد. سازمان‌های بین‌المللی که برای حمایت از حقوق بشر و نظارت بر عدالت تاسیس شده بودند، اکنون شاهدان ساکت جنایاتی هستند که تصاویر آن در سراسر جهان منتشر شده و هیچکس نمی‌تواند منکر آن باشد.

صحنه پدری که پیکرهای فرزندانش را در آغوش می‌گیرد و مادری که نوزاد بی‌جان خود را در بغل دارد، همگی دروغ بودن شعارهای بین‌المللی درباره حقوق بشر و کرامت انسانی را آشکار می‌کنند؛ جایی که حتی کفن که در ساده‌ترین جوامع به عنوان یک حق اولیه برای هر انسانی تلقی می‌شود، در سایه محاصره خفه کننده و کشتارهای مداوم علیه غزه تبدیل به کالای لوکسی شده که غزه از آن بی‌بهره‌اند!

رسوایی آمریکا و غرب با کشتن انسانیت در غزه

کاملاً روشن است که این حجم از وحشی‌گری صهیونیست‌ها بدون وجود یک فضای بین‌المللی شکننده که به تاجران مرگ اجازه می‌دهد، هر جنایتی که می‌خواهند مرتکب شوند، نمی‌توانست ادامه پیدا کند. جهان امروز که قدرت‌های بزرگ آن ادعای انسانیت و حمایت از حقوق انسان‌ها را دارند، غزه را در برابر ماشین کشتار جنایتکاران صهیونیست تنها گذاشتند و همه این قدرت‌ها با جنایتکاران همکاری می‌کنند.

آمریکا که از سالیان دراز با شعارهای دموکراسی و حقوق بشر، گوش جهانیان را کر و خودش را به عنوان نگهبان نظم جهانی معرفی می‌کند، امروز ماهیت واقعی خود را به نمایش گذاشته و در را به روی اسرائیل باز کرد تا از هیچ جنایت وحشیانه‌ای در غزه دریغ نکند؛ بدون اینکه هیچ گونه مجازاتی در انتظارش باشد.

اروپا هم که همواره به شعارها و ادعاهای حقوق بشری خود معروف بوده، در موضع‌گیری قاطع در برابر این حجم از وحشی‌گری درمانده است و در این خلأ بین المللی، اسرائیل با زیر پا گذاشتن هرگونه قانون بین المللی و اخلاقی، به جنایت علیه بشریت در غزه ادامه می‌دهد.

اما واقعا چگونه می‌توان سکوت بین‌المللی در برابر این جنایات را توجیه کرد؟ آیا وجدان جهانی تا این اندازه نابود شده است؟ هیچکس نمی‌تواند انکار کند، آنچه که در غزه اتفاق می‌افتد، نشان دهنده یک زخم باز در قلب بشریت است. اینکه کودکی از حق زندگی محروم و بدون کفن دفن شود؛ آن هم در حالی که جامعه جهانی با سکوت خود به جنایات اشغالگران مشروعیت و چراغ سبز ادامه این جنایات را می‌دهد، لکه ننگی بزرگ بر پیشانی جهانیان و همه مدعیان حقوق انسان‌هاست.

مقاومت مردم غزه؛ درس زندگی در میان جنگ به جهانیان

نبودن کفن در غزه، تنها یک مشکل لجستیکی در چارچوب جنگ نیست؛ بلکه گواهی بر فروپاشی ارزش‌های انسانی است که جامعه جهانی همواره آن را فریاد می‌زد.

اما در میان این درد بزرگ، غزه همچنان نماد پایداری انسان است. با وجود شرایط وحشتناک و غیر قابل تصوری که مردم غزه دارند و ادامه جنایات وحشیانه اشغالگران صهیونیست، این مردم باز هم به مقاومت ادامه می‌دهند و حتی معنای زندگی در میان مرگ را به جهانیان می‌آموزند.

استواری و مقاومت مردم غزه تنها یک عمل گذرا نیست؛ بلکه پیامیست برای همه آزادگان جهان، با این مضمون که حقیقت هرگز نمی‌میرد، حتی اگر همه به آن پشت کنند.

سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که دنیا منتظر چه چیزی مانده؟ آیا نیاز به کشتار و ویرانی بیشتر دارد؟ آیا صحنه‌هایی بی‌رحمانه‌تر از پیکرهای بدون کفن پیدا می‌شود؟ این سکوت بین المللی است که رژیم اشغالگر را برای ادامه توحش خود گستاخ‌تر می‌کند و این همان آزمون بزرگ برای بشریت است که تا این مرحله شکستی بزرگ خورد.

هر انسان آزاده‌ای در جهان باید بداند که سکوت مقابل این جنایات، خیانت به بشریت است. ما در مورد یک مسئله سیاسی یا درگیری مرزی صحبت نمی‌کنیم؛ بلکه ما از فاجعه‌ای انسانی در برابر چشمان جهانیان حرف می‌زنیم.

در روزگاری که ارزش‌ها فقط به شعار تبدیل شده‌اند، هر انسان آزاده‌ای باید انتخاب کند: یا در مقابل کشتارها ساکت باشد و به انسانیت خود خیانت کند و یا اینکه تبدیل به صدایی برای رساندن حقیقت و پیام ستمدیدگان شود.

غزه نیازی به همدردی گذرا ندارد؛ بلکه نیازمند موضعی صادقانه است که کرامت و شرافت ربوده شده بشریت را برگرداند.