به گزارش صفحه «هنر روز» روزپلاس، اختتامیه جشنواره فیلم فجر۴۳ بار دیگر بحث داوری‌ها را در فضای سینمایی کشور داغ کرد. فیلم «زیبا صدایم کن» عنوان بهترین فیلم را از داوران دریافت کرد، در حالی که در رأی‌گیری مردمی، جایگاهی بهتر از رتبه هفتم کسب نکرد. این اختلاف بار دیگر نشان داد که داوری‌های جشنواره در برخی موارد فاصله زیادی با نگاه مخاطبان دارد.
اما آنچه بیش از همه توجه‌ها را جلب کرد، تکرار نادیده گرفتن ابراهیم حاتمی‌کیا در جوایز اصلی بود. فیلم «موسی کلیم‌الله» که از نظر فنی و تکنولوژیکی سطح جدیدی را در سینمای ایران رقم زده و بعید است جز حاتمی‌کیا کارگردان دیگری جسارت و توان ساخت اولین فیلم ایرانی با تکنولوژی تولیدمجازی را داشته باشد، نتوانست جایزه بهترین کارگردانی را کسب کند و این عنوان به فیلم «شمال از جنوب غربی» رسید. این در حالی است که بسیاری از برندگان جوایز در مراسم اختتامیه از حاتمی‌کیا به عنوان استاد خود یاد کردند.
این اتفاق پیش از این نیز برای حاتمی‌کیا رخ داده بود. جشنواره فیلم فجر بارها در ادوار مختلف، نگاه متفاوتی نسبت به آثار او داشته و برخی فیلم‌های مهمش را از جوایز اصلی محروم کرده است. او در سال‌های اخیر چندین بار از سوی داوران نادیده گرفته شده است.
سیدمحمود رضوی نیز قبلا طعم ناداوری را چشیده است.
اکنون بار دیگر جشنواره فجر به پایان رسیده، اما این پرسش باقی است که آیا انتخاب‌های داوران، بازتابی منصفانه از کیفیت آثار حاضر در جشنواره است؟
انتخاب فریبا نادری بازیگر فیلم علی‌اوجی به عنوان بهترین بازیگرنقش اصلی زن و نادیده گرفته شدن مریلا زارعی، یکی دیگر از عجایب این جشنواره بود.
این تصمیمات در تاریخ ثبت خواهند شد و بی‌شک داوران از انتخاب‌های خود دفاع خواهند کرد، اما سینمای ایران به یاد خواهد داشت که برخی از مهم‌ترین فیلم‌سازان و آثارشان، در مقاطعی قربانی سیاست‌ها و نگاه‌های متفاوت داوران شده‌اند.