به گزارش روزپلاس، روز قدس امسال حال و هوای ویژه‌ای داشت، تقارن ماه مبارک با نوروز این ذهنیت را ایجاد می‌کرد که احتمالاً به دلیل سفرها و خلوت شدن بعضی شهرها و البته میهمانی های نوروزی که از افطار شروع و گاهی به سحری دسته‌جمعی ختم می‌شود، عواملی باشند برای کاهش جمعیت حاضر در میدان!
اما شروع دوباره نسل کشی صهیونیست‌ها در غزه از یک طرف و پیام ویدیویی ویژه رهبری که شب گذشته منتشر شد و ایشان از اهمیت راهپیمایی روز قدس امسال گفتند؛ دو عاملی شدند که امروز هم در تهران و هم در بسیاری از شهرها خروش جمعیت و حضور باشکوه‌تر مردم نسبت به روز قدس های چند سال اخیر بود.
فراگیری «صل علی سترکه، چشم ترامپ بترکه»
اما راهپیماییهای سیاسی و ملی همواره با اتفاقات و چالش‌های جالب توجهی همراه می‌شود از جمله اینکه در حاشیه راهپیمایی ۲۲ بهمن سال گذشته ویدیوی از مصاحبه با یک خانم گلپایگانی و سر دادن شعار «صل علی سترکه، چشما ترامپ بترکه» به شدت در فضای مجازی وایرال شد اما بعد از فروکش شوخی‌های اولیه و بعد از بعد ۲ ماه این گزاره به یک شعار فراگیر و همگانی بدل شد تا جایی که امروز در خیابان های تهران و از گروه های مختلف مردمی به ویژه زنان بارها و بارها شنیده می‌شد.
«آقا فرمودند راهپیمایی روز قدس مهم است، ما آمدیم»
خیابان انقلاب را به سمت دانشگاه تهران طی می‌کردم که کمی بعد از نقطه اتصال خیابان های انقلاب و فلسطین پیرزنی دیدم با حالی بسیار بیمار و تنی نحیف که نوه‌اش او را روی ویلچر در میان جمعیت همراهی می‌کرد، پرسیدم «مادر جان شما چرا؟»، گفت: «وقتی آقا دیشب پیام دادند و فرمودند که راهپیمایی امسال از سال‌های گذشته مهم‌تر است و باید با شکوه‌تر باشد، ما هم آمدیم»
مکتب حاج قاسم؛ تمرکز بر آشنایی کودکان با شهدای مقاومت
تقاطع خیابان خیابان‌های وصال شیرازی و انقلاب اما به کانون تجمع کودکان تبدیل شده بود، مجموعه غرفه‌های مکتب حاج قاسم با نگاهی نو و تمرکز بر آشنایی کودکان با فعالیت می‌کرد.
یک واحد از این غرفه به نقاشی کودکان ایرانی اختصاص داشت؛ موضوع: همدلی با کودکان غزه. غرفه دیگر جایی بود که بچه‌ها کارت پستال‌های تصاویر فرماندهان شهید جبهه مقاومت را داخل قاب های چوبی نصب کرده و برای یادگاری از روز قدس همان قاب عکس به‌شان هدیه داده می‌شد.
اما تکان‌دهنده ترین بخش این غرفه کلیدها بودند، کلیدهایی که به نشانه مقاومت به رهگذران هدیه داده می‌شد؛ قصه این کلیدها اما یکی داستان است پر آب چشم.
ماجرای کلیدها حکایت مادرانی‌ست که وقتی مجبور به ترک خانه و کاشانه می‌شدند کلید منزل را همراه با آدرس به گردن کودکان خود می‌آویختند تا نشانه‌ای از آن باشد که «ما قطعا بازخواهیم گشت».
روز قدس؛ میعادگاه دفاع از مظلوم با هر عقیده‌ای
کمی بالاتر از خیابان دانشگاه آقا و خانمی را دیدم با ظاهری مذهبی که پلاکاردی در راستای مطالبه حجاب در دست داشتند، دختری جوان از همان‌ها که احتمالا اگر در روزهای عادی سال ببینیدش گمان نمی‌کنید در راهپیماییهای سیاسی پیدایش شود؛ جلو رفت و روی پلاکارد آن خانم چادری زد و گفت:«گفت من برای دفاع از مظلوم آمدم، حضور ما را با این پلاکاردهایتان مصادره نکنید و رفت»
