به گزارش صفحه «مثبت زندگی» روزپلاس، رفتارهایی نظیر بردن خاک رنگی جزیره هرمز یا یادگاری‌نویسی بر دیواره سی‌وسه‌پل، در ظاهر ساده‌اند اما ریشه‌ای عمیق در روان جمعی و فردی ما دارند. این نوع اقدامات را نمی‌توان صرفاً با نبود آموزش یا آگاهی توجیه کرد. اغلب، افرادی که چنین کارهایی می‌کنند، دقیقاً می‌دانند که این کار نادرست است اما در لحظه، میل به تملک، دیده‌شدن یا گذاشتن ردپایی از خود، بر خرد جمعی و مسئولیت‌پذیری‌شان غلبه می‌کند.
در روانشناسی، این رفتارها گاه به‌عنوان نمودی از «بی‌هویتی» یا «کمبود احساس تعلق» تحلیل می‌شوند؛ جایی که فرد با آسیب‌زدن به یک چیز ارزشمند، احساس قدرت یا تأثیرگذاری می‌کند. در سطح جمعی، این رفتارها می‌تواند نشانگر نوعی بحران فرهنگی باشد؛ نه از جنس نادانی، بلکه از جنس بی‌تفاوتی و گسست اجتماعی.
فرهنگسازی اگرچه لازم است، اما کافی نیست. تا زمانی که حس مسئولیت اجتماعی و احترام به داشته‌های مشترک درونی نشود، نمادهای تمدن و طبیعت همچنان قربانی زخم‌های بی‌دلیل خواهند شد.