جورج عبدالله؛ از ۴ دهه مقاومت در اسارت تا نماد جهانی از آزادی و آزادگی

به گزارش روزپلاس، جورج ابراهیم عبدالله، مبارز برجسته لبنانی که این روزها خبر آزادی او در رسانه‌های مختلف دنیا منتشر شده، دیروز بعد از آزادی از زندان فرانسه با گذشت 41 سال، زمانی که وارد فرودگاه بیروت شد، بار دیگر موضع اصیل خود در دفاع از مقاومت را تکرار کرده و گفت: مقاومت در فلسطین باید ادامه یابد و تشدید شود.

مبارزی که با حمایت از مقاومت به لبنان برگشت

جورج عبدالله تاکید کرد: برای تاریخ مایه ننگ است که اعراب در برابر رنج ملت فلسطین و غزه تماشاچی باشند. ما در برابر شهدای مقاومت تا ابد سر خم فرود می آوریم و این شهدا محور اساسی هر آرمان نجات بخشی هستند. تا زمانی که مقاومت وجود دارد، بازگشت به وطن وجود خواهد داشت و وطن با خون شهدا قدرتمند است.

این مبارز بزرگ لبنانی با ادای احترام به مقام شهید سید حسن نصرالله تصریح کرد: مقاومت همچنان در سرزمین ما ادامه دارد و نمی‌توان آن را ریشه کن کرد. مقاومت هرگز ضعیف نمی‌شود؛ بلکه بعد از شهادت فرماندهان و رهبرانش قدرتمندتر می‌شود و امروز باید بیش از هر زمان دیگری حول مقاومت متحد شویم.

جورج عبدالله که بیش از چهار دهه زندگی و همه دوره جوانی خود را در زندان گذراند، اکنون در حالی که وارد دهه 80 زندگیش شده، از اعماق زندان به عرصه آزادی پا گذاشته و تحمل 41 سال درد زندان، موجب نشده تا او از موضع اصیل خود در ایمان به مقاومت برگردد.

جورج عبدالله، مبارز برجسته لبنانی و قدیمی‌ترین زندانی سیاسی در اروپا کیست؟

جورج ابراهیم عبدالله که با نام مستعار «عبدالقادر سعدی» هم شناخته می‌شود در دوم آوریل 1951 در روستای القبیات در منطقه عکار در شمال لبنان در یک خانواده مسیحی مارونی متولد شد و پدرش در ارتش لبنان خدمت می‌کرد.

او تحصیلات خود را در دارالمعلمین در اشرفیه بیروت به پایان رساند و در سال 1970 فارغ التحصیل شد و سپس فعالیت حرفه‌ای خود را به عنوان معلم در مدرسه‌ای در عکار آغاز کرد. در این زمان بود که آگاهی جورج عبدالله در نتیجه شرایط غم انگیزی که لبنان و مشخصاً منطقه عکار از آن رنج می‌برد، شروع به شکل‌گیری کرد.

جورج عبدالله در دهه 1970 در محافل حامی حقوق فلسطینیان و ملی‌گرایی عرب‌ها فعالیت می‌کرد و با دوستانش درباره وضعیت اسفناک مردم فلسطین حرف می‌زد. او در اواخر همین دهه به جنبش ملی لبنان که یک جنبش فعال در طول جنگ داخلی این کشور بود، پیوست و پیش از پیوستن به جبهه مردمی برای آزادی فلسطین، در اوایل دهه 1980 مواضع اصیل خود در دشمنی با رژیم صهیونیستی را آشکار کرد.

در سال 1980 جورج عبدالله به همراه دوستان خود جنبش‌های مسلحی ضد امپریالیسم تاسیس کردند و به انجام عملیات‌ها و فعالیت‌هایی در حمایت از فلسطین پرداختند. جنبش آنها به عملیات‌هایی از جمله کشتن چارلز ری، معاون وقت نظامی سفارت آمریکا در فرانسه و یاکوف بارسیمانتوف، مشاور دوم سفارت رژیم صهیونیستی در پاریس متهم شده بود.

41 سال مقاومت در زندان

جورج عبدالله در 24 اکتبر 1984 در فرانسه توسط پلیس این کشور به اتهام داشتن گذرنامه جعلی الجزایری بازداشت و به 4 سال زندان محکوم شد و در سال 1987 او به اتهام همدستی در ترور دیپلمات‌های آمریکایی و اسرائیلی به حبس ابد محکوم شد.

به گفته وکیل جورج عبدالله، محاکمه او توسط یک قدرت خارجی (اشاره به آمریکا) در فرانسه دنبال می‌شد و واشنگتن در برابر هر اقدام و تلاشی برای آزادی وی مانع تراشی می‌کرد. در سال 1999 جورج عبدالله طبق قانون فرانسه شرایط آزادی را داشت، اما با این حال درخواست آزادی او بارها رد شد و پاریس می‌ترسید که آزادی جورج عبدالله به عنوان یک چهره نمادین در مبارزه با صهیونیسم، رویدادی بزرگ در لبنان و کل جهان باشد.

جورج در جریان محاکمه‌اش در فرانسه جمله معروفی گفت: «من یک مبارز هستم، نه یک جنایتکار. مسیری که من در پیش گرفته‌ام، ناشی از نقض حقوق بشر علیه فلسطین بوده است».

در سال 2012 نجیب میقاتی، نخست وزیر سابق لبنان به پاریس رفت و خواستار آزادی جورج عبدالله شد که فرانسه موافقت نکرد. در سال 2013 قوه قضاییه فرانسه در ابتدا با آزادی جورج عبدالله به شرط اخراج او به لبنان موافقت کرد، اما وزارت کشور فرانسه این اجازه را نداد. در سال 2018 میشل عون، رئیس جمهور سابق لبنان به مدیر کل امنیت عمومی این کشور دستور داد تا با رئیس سرویس اطلاعات خارجی فرانسه جهت پیدا کردن راهکاری برای آزادی جورج عبدالله تماس بگیرد. در سال 2020 جورج عبدالله تلاش‌های خود را از طریق مکاتبه با وزیر کشور از سر گرفت اما تلاش‌های او بی‌ پاسخ ماند.

در این مدت تظاهرات‌های متعددی در برابر سفارت فرانسه در بیروت برگزار می‌شد و معترضان خواستار آزادی فوری جورج عبدالله بودند.

در نهایت در تاریخ 17 جولای 2025 قوه قضاییه فرانسه دستور آزادی جورج عبدالله را صادر کرده و او دیروز جمعه 25 جولای آزاد شد و به بیروت برگشت.

او که طولانی‌ترین دوره زندان را در میان بازداشتی‌های سیاسی در فرانسه و اروپا گذرانده با سربلندی و احترام و پیروزمندانه به وطنش برگشت و به همین دلیل بسیاری به او لقب «سرتیپ جورج ابراهیم عبدالله» را داده‌اند.

چه طرف‌هایی در پرونده جورج عبدالله مقصر بودند؟

طرف‌های درگیر در پرونده جورج ابراهیم عبدالله از نظر سیاسی و حقوقی به ترتیب عبارتند از: لبنان به عنوان کشوری که جورج ابراهیم عبدالله به آن تعلق دارد، فرانسه که او را بازداشت کرد و آمریکا و اسر ائیل که فرانسه را برای بازداشت و نگه داشتن جورج عبدالله در زندان به مدت طولانی تحت فشار قرار دادند.

اما خود لبنان و دولت‌های متوالی این کشور مسئولیت بزرگی در قبال اتفاقی که برای جورج عبدالله افتاد دارند؛ جایی که هیچ یک از این دولت‌ها اقدام قاطعی برای حمایت از وی انجام ندادند و پرونده او را که در واقع یک پرونده ملی، حقوقی، سیاسی، انسانی و اخلاقی بود پیگیری نکردند. بر همین اساس بسیاری معتقدند که دولت‌های مختلف لبنان تحت فشارها و دیکته‌های آمریکا توجهی به پرونده جورج عبدالله نشان نداده و از این مسئولیت ملی و تاریخی خود شانه خالی کردند.

در مورد فرانسه هم طبیعتاً این کشور مسئولیت بازداشت خودسرانه جورج عبدالله و نقض آشکار حقوق بشر به ویژه اعلامیه جهانی حقوق بشر سال 1948 را بر عهده دارد. این مسئولیت بر عهده دولت‌های متوالی فرانسه و همچنین قوه مجریه و قضاییه این کشور است.

در اینجا باید تاکید کنیم که هم دولت و هم قوه قضاییه فرانسه کنوانسیون اروپایی حقوق بشر صادر شده در سال 1953 و اساسنامه دادگاه اروپایی حقوق بشر صادر شده در سال 1959 را که طبق آن بازداشت‌های خودسرانه، غیرقانونی و با انگیزه سیاسی ممنوع است را نقض کردند و این یعنی یک رسوایی بزرگ در کشوری که ادعا می‌کند مهد آزادی و اجرای قوانین است.

اما در مورد آمریکا و رژیم صهیونیستی، آنها مسئولیت کامل پرونده بازداشت جورج عبدالله را بر عهده دارند و از نظر سیاسی، قانونی، تاریخی، بشردوستانه و اخلاقی مسئولیت بزرگی بر عهده آنهاست. هیچ چیز به هیچ وجه نمی‌تواند فشارهای سیاسی و سایر فشارهای اعمال شده توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی بر فرانسه جهت سرکوب عدالت و جلوگیری از آزادی جورج عبدالله را توجیه کند و این جنایتی است که همه تمدن بشری را شرمسار می‌کند.

جورج عبدالله؛ از مقاومت در اسارت تا نماد جهانی از آزادی

اما از امروز به بعد ،جورج ابراهیم عبدالله دیگر فقط یک فعال سیاسیِ آزاد شده از زندان نیست؛ بلکه به نمادی بین المللی از آزادی در سرزمین مقاومت تبدیل شده است. او نماینده یک ارزش ملی بزرگ و مظهر گنجینه ملی از اصول و مفاهیم پرمعنایی از آزادگی و مقاومت در برابر ظلم است.

جورج ابراهیم عبدالله به شکل عملی و بدون هیچ تردیدی توانایی‌های قهرمانانه و بی‌نظیر خود را در مقابله با چالش‌ها نشان داده و پشتکار، ثابت قدمی، صبر آرامش، اراده و عزمی راسخ از خود به نمایش گذاشت. او شایسته زندگی است نه فقط زندگی کردن. او حتی در زندان هم آزاد بود و هیچگونه سازش، عقب نشینی، تزلزل یا تسلیم را نپذیرفت و اصولش را کنار نگذاشت.

جورج عبدالله وظیفه ملی و جهانی خود را به طور کامل انجام داده و به بالاترین هدفش رسید و تجربه بی‌نظیری را در این دنیا ثبت کرد. هر آنچه که در مورد او گفته و نوشته می‌شود هرگز نمی‌تواند حق مطلب را در مورد میراث وی در لبنان و کل جهان ادا کند.

کم لطفی دولت لبنان به جورج عبدالله

اما نکته تاسف بار، در رفتار دولت لبنان بعد از آزادی جورج عبدالله است. دولت جدید لبنان به ریاست نواف سلام که از زمان روی کار آمدن خود، بی قید و شرط تسلیم دیکته‌های آمریکا شده و اکنون هم تحت فشارهای این کشور تلاش دارد سلاح مقاومت را که تنها عامل بازدارندگی و قدرت لبنان به شمار می‌رود حذف کند، هیچ استقبالی از جورج عبدالله به عنوان یک مبارز که نیمی از عمرش را در سلول زندان فرانسه گذراند، نکرد.

محافل لبنانی معتقدند که دولت و مقامات این کشور از ترس نارضایتی آمریکایی‌ها و فرانسوی‌ها حتی از جورج عبدالله استقبال هم نکردند و در این صحنه ملی حاضر نشدند. مردم لبنان که ساعات طولانی در حیات فرودگاه بین‌المللی بیروت زیر آفتاب سوزان برای استقبال از جورج عبدالله آمده بودند و تحت اقدامات امنیتی شدید و توهین آمیز قرار گرفتند، انتظار برگزاری مراسم رسمی یا حضور مقامات لبنان هنگام استقبال از جورج عبدالله را نداشتند و جورج عبدالله هم نیازی به دیدن یک شخصیت رسمی کشورش هنگام ورود به بیروت نداشت.

جورج عبدالله 41 سال در ذهن و حافظه مردم لبنان و همه آزادگان دنیا باقی مانده و نیاز به تقدیر و تشکر یک دولت مطیعِ قدرت‌های خارجی ندارد، اما دولت لبنان با این رفتار بیشتر از قبل وابستگی مواضع و تصمیمات خود به خارجی‌ها را ثابت کرده و موجب شد تردیدها درباره مواضعی که این دولت اتخاذ می‌کند، در میان مردم لبنان بیشتر شود.