کافه هنر روزپلاس ، نمایش " رویای یک شب نیمه تابستان " چند هفته ای است در تئاتر مستقل تهران روی صحنه است ، تئاتری که با استقبال خوبی مواجه شده و بازی درخشان نازآفرین کاظمی در آن بهانه ای شد تا مهمان کافه هنر روزپلاس باشد . وی که پیش از این با بازی در سریال های تلویزیونی مانند " گل های گرمسیری " ، "گاوصندوق " و" فرات " شناخته شده بود چند سالی است که به تئاتر بازگشته و از وسواسش برای انتخاب نقش های سینمایی و تلویزیونی میگوید . متن کامل این گفت و گو را در ادامه میخوانید :
از چه زماني به بازيگري علاقه مند شديد و تصميم به اين كار گرفتيد ؟ از نحوه ورودتان به دنياي هنر بگوييد .
شاید جواب این سوال کمی کلیشه ای باشد ، بگذارید این طور بگویم من از کودکی علاقمند به بازیگری بودم و هرگز برای خودم حرفه ای غیر از این متصور نشدم . این علاقه باعث شد تا در سال 79 با گروه "سادیار" در شهر کرج وقتی تنها 16 سال داشتم به روی صحنه تئاتر بروم . نمایش ها ادامه داشت و سالها تئاتر کار کردم تا بازی در سریال "گلهای گرمسیری" محمد مهدی عسگرپور در نقش " منیر" که با این کار به طور جدی وارد فضای تصویر شدم .
اين روزها مشغول نمايش " روياي يك نيمه شب تابستان " هستيد ، از اين كار بيشتر بگوييد ؟
من، مصطفی کوشکی، هستی حسینی و شهروز دلافکار در سال 91 گروه تئاتری را تشکیل دادیم ، مدتها یک ایده و رویا را در سر میپروراندیم که نتیجه اش شد "رویای یک شب نیمه تابستان" . مصطفی کوشکی نزدیک به یکسال ایده پردازی کار را انجام داد ، تمرینات گروه پنج ماه طول کشید تا نهایتنا نتیجه کار شد آنچه شما این شبها میبیند. درباره استقبال خوب تماشاگران و لطفی که به ما داشتند هم باید بگویم چون این کار کاملا از دل ما بر می آید لاجرم بر دل تماشاگر هم می نشیند .
اواخر سال ٩١ بود كه پس از چند كار موفق با مجموعه" شايد براي شما هم اتفاق بيفتد" بيشتر ديده شديد ، انتظار ميرفت پركار تر ازقبل شويد اما بعد از آن مجموعه در فيلمي یا سریالی بازي نكرديد ، خودتان اينطور خواستيد ؟
بازی نکردن من کاملا خود خواسته بوده است چون بعد از هفت هشت سال کار مداوم در سریالهای مختلف احساس کردم باید وسواس بیشتری در انتخاب نقش هایم داشته باشم و پروژه ها را با دقت بیشتری انتخاب کنم . تصمیم به گزیده کاری و این وسواس به خرج دادن باعث شد در چهار سال گذشته هیچ پروژه ی تصویری را نپذیرم و این روزها واقعا منتظر اتفاق بهتری هستم .
به خصوص در چند وقت اخير از ناپاكي ها و فساد در سينما و تلويزيون ايران زياد شنيده ايم ، برخي هم اين مسائل را بهانه قرار دادند و به شبكه هاي خارجي مثل جم رفتند ، فضاي هنري در ايران ناپاك است ؟ نظر شما درباره آن دسته از بازيگران چيست ؟
ببینید این طور نیست که این مسئله فقط به هنر مربوط باشد و بیاییم درباره ناپاکی در سینما و تلویزیون بگوییم ، من فکر میکنم این معضل در هر شغلی میتواند وجود داشته باشد. بازیگرانی هم که مهاجرت کرده اند حتما دلایل خودشان را دارند و اینکه آیا کارشان قابل دفاع بوده یا نه مسئله ای است که باید از خودشان پرسیده شود .
چه شد كه تئاتر را ترجيح داديد ؟
من همیشه با تمام وجودم تئاتر را به هر مدیوم دیگری ترجیح داده ام. نفس به نفس بودن با تماشاگر و انرژی فوق العاده ای که در حین اجرا به بازیگر منتقل میکنند جادویی دارد که در بازیگری تصویر نیست . قرار گرفتن مقابل لنز دوربین هم جذابیت های خودش را دارد ولی بی شک برای هر بازیگری جادوی تئاتر لذت بخش تر و دلنشین تر است .
اين روز ها بر خلاف تلويزيون ، سينما و تئاتر حال روز بهتري دارند ، فيلم هاي سينمايي فروش خوبي ميكنند و سالن هاي نمايش پر است از جمعيت ، وضعيت درآمد هنرمندان تئاتر چگونه است ؟ برخي ميگويند پرداخت های بالا به تئاتر هم رسيده است و بازيگران ديگر دغدغه مالي ندارند ، درست است ؟
تئاتر همیشه نادیده گرفته شده اما اینکه مردم بعد از سالها به سمت تئاتر سوق پیدا کردند بسیار قابل ستایش است و نشان میدهد مردم ما دیگر صرفا وقتشان را صرف تماشای تلویزیون و رفتن به سالنهای سینما نمی کنند و تئاتر کم کم دارد جایگاه واقعی اش را پیدا می کند. راستش را بخواهید من این را مرهون و مدیون حضور بازیگران پرطرفداری که از تلویزیون و سینما جذب تئاتر شده اند می دانم ، به نظرم اتفاق خوبیست که تماشاگران تئاتر از صرفا هنرمندان و به اصطلاح تئاتری ها تبدیل شده اند به عموم مردم. این خودش باعث رونق بیشتر تئاتر و هنر نمایش شده است اما درباره دستمزد ها باور کنید آن طور که برخی فکر میکنند نیست ، دستمزدی که بازیگران سینما و تلویزیون میگیرند کجا و دستمزد تئاتری ها کجا ، باورکنید این دو اصلا قابل مقایسه نیستند .