
به گزارش روزپلاس، مهمترین موضوع داخلی این روزها در سرزمین اشغالی، بحث بر سر اشغال شهر غزه است. کابینه سیاسی-امنیتی رژیم صهیونیستی در 16 مرداد طرح اشغال شهر غزه را تأیید کرد. چند روز بعد دستورات اجرایی برای آمادهسازی این عملیات، از جمله فراخوان 60 هزار نیروی ذخیره و تمدید خدمت 20 هزار نظامی دیگر، توسط وزارت دفاع و ارتش اسرائیل صادر شد.
در همین راستا نتانیاهو و یسرائل کاتس، بر تسریع اجرای این عملیات تأکید کردند و ارتش هم با حمله به محله الزیتون و پایان فعالیتهایی که برای تسهیل توزیع کمکها در شهر غزه صورت میگرفت، عملاً آنجا را «منطقه جنگی خطرناک» اعلام کرد.
براین اساس عملیات تصرف شهر غزه با عنوان «ارابههای گیدئون 2» در دستور کار ارتش رژیم صهیونیستی قرار گرفت که طبق آخرین اطلاعاتی که از این عملیات منتشر شده قرار است در آن 5 لشکر منظم شرکت کنند که اعضای آن را نیروهای ذخیره تشکیل میدهند. این افراد از ابتدای سپتامبر به خدمت فراخوانده میشوند.
با این حال، پیشبرد این طرح با اختلافات داخلی بین وزرای کابینه و ستاد کل ارتش همراه است. اوج این اختلافات در نشست کابینه روز یکشنبه (9 شهریور) بود که در آن جلسه شش ساعته ایال زامیر، رئیس ستاد کل ارتش در مورد مورد زمانبندی، خطرات و تجهیزات مورد نیاز اجرای این عملیات با وزرا بحث کرد. رئیس ستاد کل ارتش با اشغال شهر غزه مخالف است و معتقد است گزینههای بهتری روی میز وجود دارد.
او در جلسه کابینه سعی کرد رده سیاسی را متقاعد کند که گزینه اشغال غزه را انتخاب نکنند زیرا این عملیات، اسرائیل را در زمینه جان نظامیان و اسرای موجود در غزه، مسئله تأمین نیروی رزمی، ارسال کمکهای بشردوستانه و مشروعیت بینالمللی دچار چالش خواهد کرد.
بنابراین به طور کلی بین مقامات ارشد سیاسی و نظامی اسرائیل در حال حاضر در سه مسئله تعارض دیدگاه وجود دارد:
الف) اختلاف بر سر فراخوان نیروهای ذخیره
بنا به نظر ایال زامیر طرح تصرف شهر غزه نیازمند حدود 200 هزار نظامی ذخیره است که طبق گزارش ارتش در اوج این عملیات بین 110 تا 130 هزار نیرو باید در خدمت باشند. این نظامیان باید در سه دوره سپتامبر، نوامبر و مارس سال آینده فراخوانده شوند. بنابراین اشغال شهر غزه تا سال 2026 ادامه خواهد داشت.[1] از این رو با وجود فشار سنگین از سوی مقامات سیاسی، ارتش اعلام کرده حاضر نیست نیروهای فرسوده و خسته موجود را بیش از این فرسوده کند. به همین دلیل سیاست مرخصی در واحدهای ارتش اسرائیل بدون تغییر میماند[2] و همین مسئله امکان اجرای سریع طرح را با مشکل روبرو کرده است.

ب) تعارض در مورد توافق با حماس
از دید رئیس ستاد کل ارتش پیشبرد توافق جزئی با حماس با هدف آزادی اسرا میتواند همزمان با اجرای طرح اشغال شهر غزه صورت بگیرد اما وزرای کابینه با آن مخالف هستند. توافق جزئی مذکور شامل بازگرداندن 10 اسیر زنده و 18 اسرائیلی کشته شده در مدت حدود 60 روز است که طی آن مذاکراتی در مورد پایان جنگ و بازگرداندن سایر اسرا در کنار آتشبس در نوار غزه و آزادی صدها فلسطینی از زندانهای اسرائیل صورت میگیرد. اختلافنظر بین مقامات سیاسی و رئیس ستاد کل ارتش در این مورد، موجب بروز تنش شدید بین آنها در نشست اخیر کابینه شد.
ج) اختلاف در مورد آینده اجرای طرح اشغال شهر غزه
موضوع دیگری که موجب بروز درگیری بین مقامات نظامی و سیاسی اسرائیلی شده است، ترس زامیر از اجرای اشغال شهر غزه است. او میترسد حتی این کار نیز به نابودی حماس منتهی نشود. او در گفتگو با کابینه این ترس را مطرح کرد و گفت در این صورت خلأیی ایجاد میشود و ارتش اسرائیل باید فلسطینیها را مدیریت کند که امکانش برای ارتش بسیار سخت و حتی میتوان گفت غیرممکن است.
بنابراین رئیس ستاد کل ارتش به وزرا گفت طرح آنها منجر به حاکمیت یک حکومت نظامی در غزه میشود و این چیزی نیست که در توان ارتش باشد. زامیر نگرانی خود را از اینکه وزرا واقعاً نمیدانند جنگ غزه را به کجا هدایت میکنند، ابراز کرد و گفت: «معنی آن را بفهمید. شما به سمت یک حکومت نظامی حرکت میکنید. طرح شما ما را به آنجا میبرد» اما در مقابل بنگویر و اسموتریچ اعلام کردند ما این تصمیم را گرفتهایم.[3]
در چنین فضایی بخشی از نیروی ذخیره نیز دست به اعتراض زدند. در همین راستا صدها نظامی ذخیره ارتش رژیم صهیونیستی روز سهشنبه (11 شهریور) در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کردند در عملیات اشغال شهر غزه شرکت نخواهند کرد. این گروه شامل افسران ارشدی هستند که صدها روز به عنوان نیروی ذخیره در جنگ غزه در ماههای سپری شده خدمت کردهاند. آنها تصمیم برای شروع اشغال نهایی شهر غزه را اقدامی غیرقانونی میدانند و تأکید دارند این سیاست فقط با هدف بقای عمر کابینه اتخاذ شده است. آنها همچنین تصریح کردند هر نظامی که موظف به انجام دستورات غیرقانونی است، فردی است که دیگر نمیتواند شبها راحت بخوابد، نمیتواند دوباره با خانوادهاش کار کند و حلقههای آسیب نه تنها خود فرد نظامی، بلکه فرزندان، خانواده، دوستان و محل کارش را دربرمیگیرد.[4]
در همین راستا پژوهشی که اخیراً در بین نظامیان اسرائیلی انجام شده نشان میدهد این گزاره تا چه اندازه درست است و آسیب جنگ و پیروی از دستوراتی که از نظر اخلاقی و عرفی درست نباشد، تا چه اندازه آسیبزننده است.
براین اساس حداقل یک سوم (30 درصد) از نظامیان اسرائیلی وجود افکار خودکشی را با درجات مختلفی از شدت در خود گزارش کردند و حدود 10 درصد نظامیان هم سطوح بسیار بالایی از علائم پس از سانحه (PTSD) را گزارش دادند.[5]
نکته دیگر آنکه چندی قبل از برگزاری این تجمع اعتراضی، صدها نیروی ذخیره، فرمانده و افسر در قالب «جنبش فرماندهان امنیت اسرائیل» نامهای را امضا کردند و از بنیامین نتانیاهو و ایال زامیر،خواستند از اشغال شهر غزه خودداری کنند، با حماس به توافق برسند و به جنگ پایان دهند. آنها تأکید کردند بازگشت اسرا فقط از راه توافق امکانپذیر است و طولانی شدن جنگ و گسترش برنامهریزیشده آن، عوارض جسمی و روحی سنگینی را بر نظامیان و خانوادههایشان وارد میکند و منجر به مرگ افراد بیطرف در مقیاس وسیع میشود.[6]
همچنین ژنرال اسحاق بریک، مسئول سابق رسیدگی به شکایات نظامیان اسرائیل، در همین راستا هشدار داده است ایده اشغال شهر غزه میتواند فاجعهبار باشد و منجر به تلفات سنگین، بدون دستیابی به هدف شکست حماس، شود. او این تصمیم را «احمقانه» و نتیجه فشارهای سیاسی کابینه نامشروع نتانیاهو توصیف کرد.
در کنار اعتراض نظامیان و نیروهای ذخیره، بخشی از جامعه اسرائیل نیز مخالف گسترش نبرد در نوار غزه و به ویژه اشغال شهر غزه هستند و هر چند روز یکبار در نقاط مختلف تجمعات اعتراضی برگزار میکنند. مجموعه این عوامل باعث شده تا اسرائیل دچار دو دستگی شود که نه تنها بدنه اجتماعی، بلکه رهبران ارشد را نیز درگیر خود سازد.
اما با وجود این اختلاف نظرها، وبسایت خبری «واینت» اعلام کرد تحت فشار کابینه نتانیاهو، از روز سهشنبه (11 شهریور) مرحله نخست فراخوان نیروهای ذخیره با بسیج تقریباً 60 هزار نظامی آغاز شد. تخمین زده میشود ارتش اسرائیل به زودی شروع به متمرکز کردن تیپهای عادی در مناطق تجمع اطراف نوار غزه خواهد کرد تا برای ورود گسترده نیروها جهت محاصره شهر غزه و آغاز مانور آماده شود. در همین رابطه ارتش اسرائیل یک کریدور در قسمت جنوب غربی برای تخلیه ساکنان از شهر غزه به فضاهای بشردوستانه باز خواهد کرد.