به گزارش روزپلاس، رضا فیاضی بازیگر سینما و تئاتر درباره مجموعه‌های خاطره‌انگیز تلویزیون که فانتزی‌های دنیای کودکان را در دهه ۶۰ و ۷۰ می‌ساخت بیان کرد: بخش اعظم برنامه‌هایی مانند «هادی و هدی» دنیای فانتزی بچه‌ها بود و این دنیا در برنامه‌های کودک ساخته می‌شد. خود من سعی می‌کردم در نمایش‌نامه‌ها و تئاترهایی مانند «لولوی آوازخوان» و «عصای کارگشا» فضایی آموزشی و در عین حال فانتزی خلق کنم.
وی اضافه کرد: در آن سال‌ها، عشق به دنیای کودکانه، انگیزه اصلی ما بود. اگرچه گاه با محدودیت‌هایی مانند کمبود بودجه یا عدم حمایت مسئولان روبه‌رو می‌شدیم اما با عشق و تعهد پیش رفتیم.
این بازیگر باتجربه تصریح کرد: اکنون نیز طرح‌هایی برای کودکان در ذهن دارم اما متأسفانه شرایط تولید به‌گونه‌ای است که حمایت کافی وجود ندارد. من عاشق این هستم که دوباره بچه‌ها را ببینم و آن‌ها نیز من را بشناسند.
«هادی و هدی» در زمان خود بسیار محبوب شد
وی در پاسخ به این پرسش که کدام کارش را بیشتر دوست دارد، بیان کرد: مجموعه «هادی و هدی» در زمان خود بسیار محبوب شد و خودم هم دوستش دارم. مجموعه «زاغچه کنجکاو» هم مورد اقبال بود و ای کاش شرایطی فراهم می‌شد تا دوباره پخش شود.
فیاضی درباره خاطرات قدیمی خود گفت: یکی از زیباترین خاطراتم در زندگی از مواجهه با کودکان، زمانی بود که پس از پخش «زی زی گولو» در میناب بودم و در آنجا دختربچه‌ای سیه‌چرده با چشمانی درخشان و موهای آشفته، با شگفتی دستم را گرفت و با هیجان می‌خندید و گریه می‌کرد. نمی‌توانست باور کند که شخصیت آقای جمالی از تلویزیون بیرون آمده و در مقابلش ایستاده است. آن لحظه چنان شگفت‌انگیز و تأثیرگذار بود که هرگز فراموشش نکرده‌ام.
این هنرمند درباره اهمیت پرداخت به جهان کودکان اظهار کرد: جهان کودک سرشار از فانتزی، رؤیا، شعر و موسیقی است. بدون این عناصر، توصیف دیگری نمی‌توان برای آن متصور شد. برای ورود به این جهان، باید این اجزا را درک کرد تا بتوان در عرصه‌هایی مانند نمایش، نقاشی و سینما، حال و هوای فانتزی و رویایی مورد نیاز کودکان را خلق کرد. بچه‌ها با همه چیز ارتباط برقرار می‌کنند، ما نیز باید بتوانیم برای پیوند با آن‌ها، با تمامی عناطر جهان، از ابر و باد و مه و خورشید و فلک ارتباط بگیریم.
وی با بیان خاطره‌ای از زمان کودکی‌اش یادآور شد: خاطره‌ای از دوران کودکی خود دارم که با چوب‌کبریت برای خودم داستان‌سازی می‌کردم. برای هر چوب کبریت شخصیتی قائل می‌شدم و بین آن‌ها روابط و گاهی دعوا ایجاد می‌کردم. در واقع، در دنیای کودکانه خودم، برنامه‌ای خلق می‌کردم و آن را اجرا می‌کردم. بسیاری از کودکان نیز در دنیای خودشان چنین داستان‌هایی خلق می‌کنند، هر چند نگاه‌شان ممکن است متفاوت باشد.
استفاده بی رویه کودک از تلفن همراه
فیاضی با انتقاد از استفاده بچه‌ها از تلفن همراه گفت: متأسفانه امروزه به دلیل استفاده بی‌رویه از گوشی‌های همراه، شاهد قطع ارتباط کودکان با دنیای واقعی خودشان هستیم. حتی هنگام غذا خوردن، بعضی کودکان آنقدر غرق در گوشی هستند که نیاز است والدین قاشق را به دهان‌شان بگذارند. این وسیله صرفاً برای پرت کردن حواس بچه‌ها استفاده می‌شود و اجازه نمی‌دهد کودک به طور عمیق با محیط اطرافش ارتباط برقرار کند، مثلاً با یک حیوان تعامل کند یا نسبت به اتفاقاتی که برای دیگران می‌افتد، احساس همدلی داشته باشد. این دنیای مهربان و پرشور کودکانه، اگر مورد بی‌توجهی قرار گیرد، آسیب خواهد دید.
وی در ادامه با اشاره به یکی از مجموعه‌های عروسکی خود در تلویزیون توضیح داد: در طول سال‌ها فعالیت در این حوزه، همواره سعی کردم به دنیای کودکان نزدیک شوم. اولین مجموعه عروسکی من به نام «زاغچه کنجکاو» بود. در این مجموعه، زاغچه کنجکاو می‌خواست پرواز کند و مادرش به وی آموزش می‌داد. وی در طول داستان با پدیده‌هایی مانند ابر، باران، رعد و برق و زندگی حیوانات آشنا می‌شد. در این اثر از شعر و موسیقی نیز استفاده شده بود.
این هنرمند پیشکسوت سپس شعری از تیتراژ مجموعه «زاغچه کنجکاو» را خواند که اینطور شروع می‌شد «بپر بپر زاغی جون / خوب می‌پری زاغی جون».
فیاضی ادامه داد: خاطره دیگری نیز در پارک لاله دارم، هنگامی که کودک دوستم، ابتدا تمایلی به برقراری ارتباط نداشت ولی وقتی متوجه شد من همان کسی هستم که نمایش «خورشید زیتون» را اجرا کردم، به گرمی در آغوشم پرید و تمام خستگی‌هایم آن لحظه از بین رفت. این لحظات، موهبت‌های الهی هستند که تنها در مسیر کار برای کودکان به دست می‌آیند. من با هیچ پروژه بزرگ سینمایی و تلویزیونی نمی‌توانم این عشق‌ها را به دست بیاورم.
این بازیگر سینما در پایان تصریح کرد: تا زمانی که ما برای بچه‌ها فیلم نسازیم، بچه‌ها کجا باید بیایند و تفریح کنند، آموزش ببینند و دنیای‌شان را بسازند؟ باید از تولیدات کودک و نوجوان حمایت کرد و تهیه‌کنندگان نباید صرفاً به فکر بازگشت سرمایه باشند. من فیلم‌های بسیار خوبی در جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان دیده ام که در اکران نابود شدند. من همچنان عاشق کار برای کودکان هستم و آرزو دارم بتوانم باز هم اثری درخشان و ماندگار خلق کنم اما تا زمانی که حمایت جدی از تولیدات کودک وجود نداشته باشد، این راه با دشواری‌های بسیاری همراه خواهد بود.