بستن گذرگاه «الکرامه» توسط صهیونیست‌ها، مقدمه‌ای بر نابودی فلسطین تاریخی

به گزارش روزپلاس، پس از عملیات‌های متعددی که طی ماه‌های اخیر در گذرگاه «الکرامه»، تنها گذرگاه زمینی بین اردن و کرانۀ باختری به وقوع پیوست، رژیم صهیونیستی روز 18 سپتامبر 2025 (28شهریور 1404) از بستن این گذرگاه تا اطلاع ثانوی خبر داد.

روز جمعه گذشته، پس از گذشت 8 روز از مسدود شدن این گذرگاه، این تنها نقطۀ اتصال کرانۀ باختری با جهان خارج به مدت 2 ساعت و نیم گشوده شد، به گونه‌ای که تنها 20 کامیون، فرصت عبور از این نقطۀ مرزی را پیدا کردند و پس از آن صهیونیست‌ها اعلام کردند، گذرگاه «الکرامه» تا روز یک شنبه (امروز) بسته خواهد بود.

اهمیت گذرگاه «الکرامه»

از نظر تاریخی این گذرگاه محل وقوع یکی از مهمترین وقایع تاریخ مبارزات مردم فلسطین علیه رژیم صهیونیستی است. واقعه‌ای که به «نبرد الکرامه» مشهور شد و طی آن در مارس 1968، مبارزان فلسطینی سازمان آزادی‌بخش فلسطین توانستند ارتش رژیم صهیونیستی را در زمان حمله به اردن شکست دهند.

اهمیت این نبرد، تنها به شکستی نیست که بر رژیم صهیونیستی وارد شد. بلکه از نظر زمانی نیز، تحمیل این شکست بر رژیم صهیونیستی اهمیت دارد؛ چرا که این پیروزی در زمانی حاصل شد که چند ماه قبل از آن در ژوئن 1967، ارتش 4 کشور عربی از رژیم صهیونیستی شکست خورده بودند و جوی از نا امیدی در جهان عرب به وجود آمده بود. با این پیروزی، روح امید بار دیگر در میان فلسطینی‌ها و ملت‌های منطقه زنده شد.

گذرگاه «الکرامه»- که از سوی صهیونیست‌ها گذرگاه «آلِنبی» و از سوی اردنی «پل ملک حسین» نامیده می شود- تنها نقطۀ اتصال زمینی کرانۀ باختری به جهان خارج به حساب می‌آید که از سمت شرق کرانه باختری را به کشور اردن، مرتبط می سازد. این گذرگاه تنها پنجرۀ ارتباط حدود 3.4 میلیون فلسطینی حاضر در کرانۀ باختری با جهان خارج به حساب می‌آید.

از سوی دیگر آوارگان فلسطینی حاضر در اردن- که تعداد آنها بالغ بر 3 میلیون نفر است- تنها از طریق این گذرگاه امکان تردد و ارتباط با خویشان و بستگان خود  در کرانۀ باختری را دارند.

آثار بستن گذرگاه «الکرامه» بر فلسطینی ها

گذرگاه «الکرامه» تنها پل ارتباطی بین 6.4 میلیون فلسطینی یعنی 3 میلیون فلسطینی حاضر در اردن و حدود 3.4 میلیون فلسطینی حاضر در کرانۀ باختری است. بستن این گذرگاه به معنی قطع این ارتباط و انفکاک و جدایی کلیه اعضای خانواده ها در دو سوی این گذرگاه است.

تبدیل کرانۀ باختری به زندان

از آنجا که به دلیل اعمال سیاست‌های ضد فلسطینی رژیم صهیونیستی، کرانۀ باختری فاقد فرودگاه و ارتباط هوایی با جهان خارج است، با بسته شدن گذرگاه «الکرامه»، فلسطینی‌های کرانۀ باختری ارتباط خود با جهان خارج را به طور کامل از دست خواهند داد. با این اقدام، کرانۀ باختری تبدیل به یک زندان روباز خواهد شد. زندانی که با هزار و 200 ایست و بازرسی، به جزیره‌های از هم جدا تبدیل شده، از سوی صهیونیست‌ها با انواع ابزارها، کنترل می‌شود.

وابستگی اقتصادی کرانۀ باختری به رژیم صهیونیستی

با انسداد گذرگاه کرامه رابطۀ اقتصادی بین کرانۀ باختری و جهان خارج قطع خواهد شد. طی روزهای اخیر بازرگانان فلسطینی پشت درهای گذرگاه «الکرامه» گرفتار شده‌اند و برخی از آنها متحمل خسارت‌های اقتصادی قابل توجهی شده‌اند. در این شرایط، کرانۀ باختری از نظر اقتصادی محتاج رژیم صهیونیستی خواهد شد. چرا که تنها راه تأمین نیازهای اقتصادی پس از بسته شدن مرز شرقی آنها با اردن، سرزمین‌های اشغالی خواهد بود، مسیری که از سوی صهیونیست‌ها به شدت کنترل می‌شود و فلسطینی‌ها امیدی به آن ندارند. در این شرایط باید گفت، بستن گذرگاه «الکرامه» به معنی اعمال سیاست‌های کنترلی اقتصادی بر فلسطینی‌ها است.

قطع روابط خانوادگی و دانشجویی

از آنجا که اغلب آوارگان فلسطینی مقیم اردن از کرانۀ باختری به این کشور رفته اند، ارتباط نزدیکی بین آوارگان فلسطینی مقیم اردن و فلسطینیان ساکن کرانۀ باختری وجود دارد. اقوام آوارگان فلسطینی مقیم اردن بیشتر در کرانۀ باختری ساکن هستند، از این رو رفت و آمدهای خانوادگی بین اردن و کرانۀ باختری وجود دارد. بستن گذرگاه «الکرامه» یک صدمۀ فرهنگی ناشی از قطع روابط خانوادگی بین خانواده‌های فلسطینی دو طرف این گذرگاه به وجود خواهد آورد.

در کنار روابط خانوادگی، به دلیل نزدیکی مسیر و حضور پر تعداد فلسطینی‌ها در اردن، تعداد زیادی دانشجوی فلسطینی در دانشگاه‌های اردن مشغول تحصیل هستند. بستن این گذرگاه در وهلۀ اول، مسیر رفت و آمد این دانشجویان را قطع خواهد کرد و در مرحلۀ دوم موجب خواهد شد به دلیل همین محدودیت، تحصیل دانشجویان فلسطینی در اردن کاهش یابد.

اهداف رژیم صهیونیستی

با توجه به داده‌های فوق و خسارت‌هایی که بستن گذرگاه الکرامه می‌تواند بر فلسطینیان در دو سمت این گذرگاه وارد کند می‌توان فهمید رژیم صهیونیستی با این اقدام به دنبال تحقق اهدافی است که در پس نیت ظاهری بستن گذرگاه «الکرامه»، یعنی جلوگیری از اجرای عملیات‌های استشهادی، وجود دارد.

اجرای طرح «وطن بدیل» 

همانگونه که در سطور فوق اشاره رفت، بستن گذرگاه «الکرامه» اردن، موجب قطع روابط فلسطینیان در دو طرف این گذرگاه خواهد شد. این مسئله، یکی از خواسته‌های رژیم صهیونیستی طی سال‌های گذشته بوده است. رژیم صهیونیستی نه تنها خواستار عدم ورود آوارگان فلسطینی مقیم اردن به کرانۀ باختری است بلکه به دنبال آن است که فلسطینیان ساکن کرانۀ باختری را نیز به اردن منتقل کند. این خواسته در طرح «وطن بدیل» از سوی جریان راستگرای رژیم صهیونیستی به سردمداری «نتانیاهو» از 3 دهه پیش تا کنون مطرح شده است.

براساس طرح «وطن بدیل»، رژیم صهیونیستی اردن را به عنوان وطن فلسطینی‌ها معرفی کرده، به دنبال آن است آنها را به این کشور منتقل کند. بستن گذرگاه «الکرامه» می‌تواند با قطع روابط فلسطینی‌ها در دو طرف این گذرگاه، با توجه به محدودیت‌هایی که برای فلسطینی‌های کرانۀ باختری به وجود می‌آید، انگیزه خروج از کرانۀ باختری و استقرار در اردن را افزایش دهد؛ مسئله‌ای که خواستۀ نهایی صهیونیست‌ها در طرح «وطن بدیل» است.

پیشبرد سیاست  الحاق کرانۀ باختری

گام دوم صهیونیست ها پس از اجرای طرح «وطن بدیل» الحاق کرانۀ باختری به سرزمین‌های اشغالی 1948 است. صهیونیست‌ها طی ماه‌های اخیر رسماً اعلام کرده‌اند کرانۀ باختری را به سرزمین‌های اشغالی الحاق خواهند کرد. این اظهارات به طور رسمی در حالی از سوی مقامات رژیم صهیونیستی مطرح می‌شود که پیش از این تنها از سوی جریان‌های افراطی مطرح شده بود، در ظاهر از سوی مقامات رسمی این رژیم انکار می‌شد. اما حال در دوره‌ای که صهیونیست‌ها از همۀ طرح‌های بلند پروازانه و توسعه‌طلبانۀ خود پرده برداشته، رسماً اجرای آنها را اعلام می‌کنند، الحاق کرانۀ باختری نیز یکی از طرح‌هایی است که مقدمات آن با بستن گذرگاه «الکرامه» فراهم می شود. چرا که با بستن این گذرگاه، با تبدیل کرانۀ باختری به یک زندان روباز و تحت فشار قرار گرفتن فلسطینی‌ها در این منطقه، با استمرار شهرک‌سازی، عملاً فلسطینی‌ها در جزایر کوچک جدا از هم گرفتار می‌آیند که توان هیچ گونه اقدام علیه رژیم صهیونیستی را نخواهند داشت و صهیونیست‌ها می‌توانند در یک اقدام غافلگیرانه، این جمعیت بی‌اثر را نیز از کرانۀ باختری اخراج کنند.

ایده شرورانه «اسرائیل بزرگ»

بستن گذرگاه «الکرامه»، مقدمۀ اجرای طرح «اسرائیل بزرگ» رژیم صهیونیستی است. طرحی که «نتانیاهو» طی ماه‌های گذشته از آن سخن گفت و اجرای آن را برای خود یک مأموریت توصیف کرد.

طرح «اسرائیل بزرگ» رژیم صهیونیستی شاملِ نیل تا فرات است که شامل کشورهای بین دو رود می‌شود. اما پیش از خروج صهیونیست‌ها از مرزهای فلسطین و ورود به کشورهای دیگر نیاز دارند ابتدا تمام فلسطین تاریخی را در اختیار بگیرند. در اختیار گرفتن فلسطین تاریخی مستلزم در اختیار گرفتن نوار غزه، قدس و کرانۀ باختری است که در سازمان ملل به عنوان سرزمین دولت مستقل فلسطین به رسمیت شناخته شده‌اند.

صهیونیست‌ها طی دو سال گذشته، نوار غزه را به منطقه‌ای فاقد امکانات زندگی تبدیل کرده، حال با اجرای طرح اشغال کامل غزه، به سمت تسلط کامل بر آن قدم بر می‌دارند. منطقۀ «قدس» نیز در تقسیم بندی‌های اداری رژیم صهیونیستی، بخشی از «اسرائیل» توصیف شده که حتی اگر دولت فلسطین تشکیل شود هم اجازه نخواهند داد پایتخت فلسطین باشد. نقطۀ سوم مورد نیاز صهیونیست‌ها کرانۀ باختری است که باید بر آن تسلط یابند تا بر تمام فلسطین تاریخی مسلط شوند. بستن گذرگاه «الکرامه» همانگونه که در سطور فوق به آن اشاره شد، موجبات الحاق کرانۀ باختری را فراهم خواهد کرد و اگر اینگونه شود، صهیونیست‌ها بر کل فلسطین تاریخی تسلط خواهند یافت و آنگاه می‌توان گفت گام نخستِ طرح «اسرائیل بزرگ» اجرایی شده است.

به طور کلی، بستن گذرگاه «الکرامه» یک اقدام اولیه در راستای اجرای بخشی از جورچین رژیم صهیونیستی برای بلعیدن کل فلسطین تاریخی است. این اقدام، فلسطینی‌های کرانه باختری و آوارگان فلسطینی ساکن اردن را تحت فشار قرار خواهد داد و موجب خواهد شد فضای لازم برای الحاق کرانۀ باختری و پس از آن طرح توهمی «اسرائیل بزرگ» در مسیر اجرا قرار گیرد.