به گزارش روزپلاس، ماه اکتبر از راه رسیده اما مرسدس هنوز به طور رسمی ترکیب رانندگان خود برای فصل آینده فرمول یک را اعلام نکرده است. پس از آنکه مشخص شد مکس فرستاپن قصدی برای ترک ردبول ندارد، به نظر می‌رسد تیم پیکان‌های نقره‌ای فصل آینده را با ترکیب جورج راسل و آندره‌آ کیمی آنتونلی آغاز خواهد کرد. با این حال، هنوز هیچ قراردادی امضا نشده است.
این تعلل و ابهام در توافق، مستقیماً به شخص راسل و وضعیت مدیریتی او برمی‌گردد. برخی گزارش‌ها حاکی از آن هستند که جورج در حال ارزیابی ترک ساختار پدرسالارانه‌ای است که توتو ولف در مرسدس ایجاد کرده و حتی زمزمه‌هایی از تمایل او به در دست گرفتن مستقیم مدیریت حرفه‌ای خود به گوش می‌رسد اما این اتفاق چرا رخ داده و معنای آن برای آینده مرسدس و راسل چیست؟
تقاطع منافع: مدیریت راننده توسط مدیر تیم
اینکه یک مدیر تیم فرمول یک همزمان نقش مدیر برنامه‌ریزی حرفه‌ای برخی رانندگان را نیز ایفا کند، در ظاهر تعارض منافع به نظر می‌رسد اما در عمل، این پدیده چندان نادر نیست. فلاویو بریاتوره سال‌ها چنین رویکردی داشت و حتی توتو ولف پیش از این نیز مدیریت حرفه‌ای والتری بوتاس و استبان اوکون را برعهده داشته است. جورج راسل که از دل برنامه پرورش استعدادهای جوان مرسدس بیرون آمده، همواره وابستگی تنگاتنگی به مرسدس و به ویژه توتو ولف داشته است. البته او یک مدیر جداگانه به نام هری سودن، رئیس مدیریت ورزشی کمپانی «اینفینیتی» نیز دارد که بیش از 10 سال در کنار جورج فعالیت داشته. با این حال، خطوط تصمیم‌گیری و نفوذ همچنان به شکل قابل‌توجهی به سمت مرسدس و ولف متمایل است.
در دوران فعالیت راسل در رده‌های پایه، همکاری‌اش با تیم ویلیامز و در ادامه ورود به تیم اصلی مرسدس مشکلی ایجاد نمی‌کرد اما از همان ابتدا مشخص بود که چنین مدل وابستگی در صورت بروز یک تغییر اساسی به پیچیدگی می‌انجامد؛ چه در صورتی که راسل تصمیم بگیرد تیم دیگری را بررسی کند و چه اگر مرسدس تصمیم بگیرد راننده دیگری را جایگزین او کند.
تغییر مسیر؛ علاقه مرسدس به ستاره‌های جدید
سناریوی دوم، یعنی تمایل مرسدس به گزینه‌های جایگزین، اکنون به واقعیت تبدیل شده است. توتو ولف و تیم مرسدس علاقه خود را به جذب مکس فرستاپن پنهان نکرده‌اند، در حالی که آنها یک استعداد جدید و نوظهور به نام آنتونلی را نیز در اختیار دارند؛ راننده‌ای که هشت سال از راسل جوان‌تر است. حتی اگر نتایج آنتونلی به مراتب ضعیف‌تر از راسل باشد، این احتمال وجود دارد که برای گشودن مسیر برای مکس، جورج قربانی شود.
در این میان، پول و مدت زمان قرارداد چندان اهمیتی ندارد. این تصمیم، بیشتر جنبه استراتژیک دارد. نکته نگران‌کننده‌تر آنجاست که مرسدس نه تنها تمایلی به بستن قرارداد بلندمدت با راسل ندارد، بلکه به نظر می‌رسد با ارائه پیشنهادهای کوتاه‌مدت، او را به ترک تیم تحریک می‌کند؛ دقیقاً همان رویکردی که در سال‌های پایانی همکاری‌شان با لوئیس همیلتون اتخاذ کردند. به همیلتون پیشنهاد قراردادهایی با گزینه‌های انعطاف‌پذیر داده شد اما برای راسل، تنها یک قرارداد یک ساله کوتاه‌مدت روی میز است. قراردادی که به مرسدس این امکان را می‌دهد که پس از فصل 2026 بدون دردسر او را از تیم کنار بگذارد و در صورت فراهم بودن شرایط، مکس فرستاپن را جایگزینش کند. البته، سناریوی همکاری همزمان راسل و فرستاپن نیز منتفی نیست اما تنها در صورتی تحقق می‌یابد که عملکرد آنتونلی به ویژه در سال دوم حضورش، آن‌قدر ضعیف باشد که تیم قانع شود او آینده‌ای در مرسدس ندارد.
قرارداد، مذاکره و ابهام
طبق آخرین گزارش‌ها؛ به نظر می‌رسد راسل با مدت زمان قرارداد پیشنهادی موافقت کرده اما در پی گنجاندن بندهای تمدید خودکار بر اساس دستاوردهای مشخص در فصل 2026 است. جزئیات این بندها مشخص نیست اما گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن هستند که ممکن است شامل تعداد بردها، امتیازها یا حتی مقایسه مستقیم با عملکرد آنتونلی باشند. از سوی دیگر، منابع خبری گزارش داده‌اند که راسل تقاضای دستمزد سالانه‌ای در حدود 20 میلیون دلار دارد اما ولف تمایلی به پرداخت بیشتر از نیمی از این رقم ندارد.
نیکو روزبرگ، راننده پیشین مرسدس تجربه مذاکره با ولف را چنین توصیف کرده است: مذاکره با توتو ولف واقعاً وحشتناک است. وقتی سعی می‌کنید برای خودتان شرایط بهتری به دست آورید، او ناپدید می‌شود. نمی‌توانید حتی با او صحبت کنید. تجربه‌ای دردناک بود.
آیا راسل راه گریزی دارد؟
حال، پرسش بزرگ این است: آیا جورج راسل می‌تواند از این وضعیت خارج شود؟ در حالی که به وضوح یکی از قدرتمندترین رانندگان فرمول یک در سال‌های اخیر است، مدیر رسمی او توتو ولف نه تنها برای خواسته‌هایش نمی‌جنگد، بلکه در عمل مقابل او ایستاده است؛ هم در موضوع مدت قرارداد و هم در مورد دستمزد. انگار که ولف در مقام مدیر با ولفِ مدیر تیم وارد نوعی «همدستی خاموش» شده است. در چنین فضایی، آیا اصلاً راسل نیازی به چنین «حامی» دارد؟ اگر در نهایت ناچار به ترک مرسدس در سال 2026 شود، چرا باید دستورها و راهنمایی‌های مدیریتی ولف را همچنان بپذیرد؟ و بدتر از آن، چرا باید کمیسیون قرارداد جدید را با او تقسیم کند؟ در این میان، یک پرسش اساسی و منطقی وجود دارد: شرایط قرارداد مدیریتی راسل با ولف چیست؟ مدت زمان این قرارداد چقدر است؟ و راه‌های فسخ آن چیست؟ همان‌طور که رانندگان جوان ردبول از طریق بندهای متعددی به تیم وابسته هستند، این احتمال نیز وجود دارد که راسل در شرایط مشابهی با مرسدس قرار داشته باشد.
سناریوهای پیش رو و سرنوشت نهایی
با همه این اوصاف، نمی‌توان از احتمال رسیدن به یک پایان خوش برای هر سه طرف تیم، راننده و مدیر غافل شد. اگر ردبول در سال 2026 همچنان تیمی رقابتی باقی بماند و مکس در آن تیم بماند، این معمای پیچیده به سادگی حل خواهد شد. هرچند بسیاری همچنان معتقدند که مرسدس در دوره جدید قوانین موتور، رقابتی خواهد ساخت اما آیا آنها در مدیریت شاسی نیز موفق خواهند بود؟ هنوز پاسخ این پرسش روشن نیست. در دوران جدید اثر زمینی (Ground Effect)، مرسدس هنوز نتوانسته به جایگاه مطلوب خود بازگردد. بنابراین، این مسئله باقی می‌ماند که آیا مرسدس واقعاً همان تیم رؤیایی برای رانندگان جوان خواهد بود یا خیر. و شاید در آینده‌ای نه چندان دور، این توتو ولف باشد که برای نگه داشتن راسل، باید او را قانع کند که مقصد به ظاهر امیدوارکننده‌تری مثل استون مارتین جایگزین مناسبی نیست.