به گزارش روزپلاس، از همان لحظات اولیه عملیات «طوفان الاقصی» در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، روشن بود که رژیم صهیونیستی رویکردی متفاوت نسبت به جنگ‌های گذشته در غزه در پیش گرفته است. اسرائیل هیچ ملاحظه‌ای برای تعداد و هویت قربانیان نداشت. در ساعت ۱۰ صبح روز ۸ اکتبر، هواپیماهای جنگی رژیم صهیونیستی با ده‌ها حمله هوایی، ۵ ساختمان مسکونی را در چهارراه الترنس، پرجمعیت‌ترین منطقه اردوگاه جبالیا، بمباران کردند. در آن زمان گفته شد که هدف، کشتن گروهی از نظامیان اسیر به همراه دیگر فلسطینیان بوده است اما «خسارات جانبی» شامل شهادت و زخمی شدن حدود ۲۵۰ شهروند و مفقود شدن ده‌ها نفر بود.
در عصر ۱۲ نوامبر و یک ماه پس از کشتارهای مکرر خانواده‌ها در غزه، ارتش اشغالگر اولین و بزرگترین کشتار جمعی خود را مرتکب شد و با تعدادی بمب قوی، حیاط بیمارستان «الاهلی المعمدانی» در محله الزیتون در مرکز شهر قدیمی غزه را بمباران کرد و منجر به شهادت ۴۷۱ شهروند فلسطینی شد.
در ۳۱ نوامبر ۲۰۲۳، هواپیماهای جنگی ۷ تن بمب انفجاری را بر روی محله السنایده که ده‌ها هزار نفر در اردوگاه جبالیا در شمال غزه در آن زندگی می‌کردند، پرتاب کردند. این کشتار منجر به شهادت ۴۰۰ شهروند و زخمی شدن هزاران نفر شد و نام صدها نفر در لیست مفقودین قرار گرفت و ده‌ها خانواده از جمله خانواده‌های ابونصر، ابوالقمصان، حجازی، مسعود، البهنساوی و عکاشه به کلی از بین رفتند.
لیست جنایت‌های بزرگ صهیونیست‌ها در غزه
در سال اول جنگ، این کشتارها به یک رویداد عادی تبدیل شد، زیرا تنها در آن سال، ۱۰ کشتار بزرگ ثبت شد که برجسته‌ترین آنها در مدارس «تل الزعتر» و «الفاخوره» در ۱۸ نوامبر ۲۰۲۳ بود، جایی که حدود ۲۰۰ شهید جان باختند. این جنایات عبارتند از:
کشتار اول بیمارستان «کمال عدوان» در ۱۶ دسامبر ۲۰۲۳، حمله به اردوگاه بیت لاهیا در شمال غزه که در آن بولدوزرهای اشغالگر به طور ناگهانی ده‌ها چادر را که صدها آواره را در خود جای داده بودند، زیر گرفتند و آنها را زنده زیر خاک دفن کردند.
کشتار اردوگاه المغازی در ۲۴ دسامبر ۲۰۲۳ که در آن حدود ۷۰ فلسطینی در نتیجه هدف قرار گرفتن یک مجتمع مسکونی جان باختند.
«کشتار آرد» در چهارراه النابلسی، که در آن صدها نفر از گرسنگان در اوایل سال ۲۰۲۴ جان باختند.
کشتار بیمارستان «الشفاء» در اواخر مارس ۲۰۲۴، که در آن حدود ۳۰۰ آواره در بیمارستان به شهادت رسیدند.
کشتار بزرگ اردوگاه النصیرات در مرکز نوار غزه که در آن حدود ۲۴۰ فلسطینی در جریان عملیات آزادسازی اسیران صهیونیست جان باختند.
جنایت المواصی در ۱۳ ژوئن ۲۰۲۴ که در آن حدود ۹۰ نفر به شهادت رسیدند.
جنایت مسجد التابعین در ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴ که در آن ۱۰۰ فلسطینی در بمباران نمازخانه مرکز پناهگاه در هنگام نماز صبح به شهادت رسیدند.
کشتار خانواده ابونصر در ۲۹ اکتبر ۲۰۲۴ که در آن ۲۷۰ نفر در حمله به یک ساختمان مسکونی که ده‌ها خانواده در جریان محاصره سوم اردوگاه جبالیا به آن پناه برده بودند، به شهادت رسیدند.
بانک اهداف جدید رژیم صهیونیستی
در ماه‌های اول، ارتش اشغالگر خود را به زحمت می‌انداخت تا توجیهاتی برای تخریب خانه‌ها و ارتکاب کشتارهای جمعی ارائه دهد، اما بعدها دیگر زحمت توجیه کردن کشتارهایش را نیز به خود نمی داد.
ارتش اشغالگر در طول ماه‌های اول جنگ یک بانک اهداف ایجاد کرد که در آن از هوش مصنوعی و اطلاعات انسانی استفاده کرد. نکته مهم و جدید این بانک اهداف، حضور چندین برابری شهروندان فلسطینی در کنار مبارزان در این لیست است که شامل موارد زیر می شود:
۱. ترور خانواده‌های تمامی شهدای عملیات طوفان الاقصی.
۲.تحلیل محتوای تصویری که توسط دوربین‌های تصادفی شهروندان گرفته شده و در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده بود، و ترور خانواده هر فرد غیرنظامی یا نظامی که در عملیات اسارت صهیونیست‌ها شرکت کرده یا آن را جشن گرفته بود.
۳. ردیابی و نظارت بر هر سیم کارت تلفنی که حضور آن در شهرک‌های اطراف غزه یا در فاصله چند صد متری از خیابان صلاح‌الدین، مجاور نوار مرزی، ثبت شده بود.
۴. ترور تمامی عناصری که در عملیات شرکت کرده و زنده بازگشته بودند.
ابعاد فاجعه‌بار نسل کشی در غزه
امروز، تعداد قربانیان از ۶۷ هزار شهید فراتر رفته است که شامل ۱۸۵۹۲ کودک، ۱۲۴۰۰ زن و ۴۴۱۲ سالمند می‌شود، همچنین ۱۷۰ هزار نفر دیگر مجروح شده اند که ۴۵۰۰ نفر از آنها قطع عضو هستند و در میان آنها ۸۰۰ کودک و ۴۵۰ زن دیده می شوند. تنوع اقشار آسیب‌دیده از نسل‌کشی، میزان سهل‌انگاری و حتی حملات عمدی صهیونیست‌ها در حمله به تمامی اقشار را نشان می دهد. در این حملات ۲۵۲ روزنامه‌نگار، ۱۴۱۱ نفر از کادر پزشکی، ۸۰۰ نفر از کادر آموزشی و ۲۰۳ نفر از کارکنان سازمان بین‌المللی آنروا به شهادت رسیده‌اند.
آنچه گفته شد، نشان می‌دهد که نسل‌کشی، خود یک هدف بوده است. در واقع، در ۱۴ نوامبر ۲۰۲۴، کمیته ویژه سازمان ملل متحد برای تحقیق در مورد اقدامات اسرائیل، جنگ علیه غزه را به دلیل تعداد زیاد شهدا و مجروحان، نسل‌کشی طبقه‌بندی کرد. در گزارشی که کمیته منتشر کرد، آمده است: «مقامات اسرائیلی آشکارا از سیاست‌هایی حمایت کرده‌اند که فلسطینیان را از نیازهای اساسی برای ادامه زندگی مانند غذا، آب و سوخت محروم می‌کند، همراه با دخالت سیستماتیک و غیرقانونی در کمک‌های بشردوستانه، که نیت اسرائیل را در سوءاستفاده از کمک‌های نجات‌بخش برای منافع سیاسی و نظامی آشکار می‌سازد.»
گزارش سازمان ملل در تاریخ ۱۴ نوامبر ۲۰۲۴ برای تحقیق در مورد جنایات رژیم صهیونیستی در غزه به استفاده تل آویو از فناوری‌های هوش مصنوعی اشاره کرد که با حداقل دخالت انسانی در صدور دستورات شلیک انجام می‌شود. این گزارش استفاده اسرائیل از ۲۵ هزار تن مواد منفجره را در عرض ۳ ماه از آغاز جنگ مستند کرده است، به این معنی که ارتش اشغالگر در دوره اکتبر ۲۰۲۳ تا ژانویه ۲۰۲۴، معادل دو بمب هسته‌ای مشابه آنچه در بمباران هیروشیما و ناکازاکی ژاپن استفاده شد، به کار برده است.
تخریب گسترده زیرساخت‌ها در غزه
با وجود اینکه تلفات انسانی غم‌انگیزترین جنبه تجاوز مستمر به نوار غزه را نشان می‌دهد، اما ابعاد نسل‌کشی فراتر از کشتار بی‌رویه است و اقدامات وحشیانه دیگری را نیز شامل می شود:
تفاوت این جنگ در این است که ارتش اشغالگر عمداً به تخریب سیستماتیک شهرها و محله‌های نوار غزه پرداخته است. روزنامه صهیونیستی هاآرتص توضیح می دهد که رژیم صهیونیستی در حال حاضر برای تخریب حد اکثری در غزه از شرکت‌های بزرگ تخریب بهره می گیرد. بر اساس این گزارش صدها بولدوزر و بیل مکانیکی در حال کار هستند تا نوار غزه را برای سال‌های آینده غیرقابل سکونت کنند.
بنا بر اذعان این روزنامه صهیونیستی نهاد نظامی این رژیم ۷۵۰ دلار به اپراتورهای بولدوزر برای تخریب هر ساختمان ۳ طبقه و ۱۵۰۰ دلار برای تخریب هر ساختمان ۵ طبقه و بالاتر پاداش می دهد. این عملیات پس از دو سال جنگ، منجر به تخریب ۸۰ درصد از بافت شهری نوار غزه شده است. به طوری که برای اولین بار در تاریخ درگیری با رژیم صهیونیستی، شهرهای بزرگی مانند رفح، خان‌یونس، بیت حانون، بیت لاهیا، اردوگاه جبالیا و شهر جبالیا، و مناطق وسیعی از محله‌های شیخ رضوان، شجاعیه، زیتون و تفاح؛ و تمام زیرساخت‌ها از جمله جاده‌ها، مؤسسات خدماتی و دولتی، شبکه‌های آب، چاه‌های آب و فاضلاب، از روی زمین محو شدند.
ارتش اشغالگر صهیونیستی هیچ مرکز آموزشی سالمی را باقی نگذاشت، در این مدت ۲۰۴ مدرسه و ۱۴ دانشگاه به طور کامل تخریب شده و ۳۰۵ مؤسسه آموزشی به طور جزئی یا شدید آسیب دیده اند. علاوه بر این، دشمن به طور سیستماتیک ۳۶ مرکز بهداشتی از جمله ۱۰ بیمارستان اصلی را تخریب کرد که مهمترین آنها مجتمع پزشکی «شفاء» در شهر غزه و بیمارستان‌های «اندونزیایی» و «کمال عدوان» در شمال نوار غزه بودند.
ابزارهای جدید در نسل کشی غزه
ارتش اشغالگر در طول نسل‌کشی دو ساله غزه ابزارهای کشتار جدیدی را به کار گرفت که قبلاً در هیچ جنگ مدرنی استفاده نشده بود. تانک، هواپیمای جنگی و بالگردها دیگر تنها وسایل کشتار نیستند، بلکه پهپادهای «کوادکوپتر» نیز به آنها اضافه شده‌اند. این پهپادها، هواپیماهای بدون سرنشین مدرنی هستند که به سلاح‌های خودکار مجهز شده‌اند و توسط اتاق‌های عملیات میدانی کنترل می‌شوند و چندین مأموریت حیاتی و بسیار مؤثر را انجام می‌دهند، که مهمترین آنها شلیک گلوله، پرتاب بمب‌های انفجاری و حتی انجام مأموریت‌های انتحاری از طریق منفجر کردن خود در تجمعات شهروندان است.
این پهپادها مرگبارترین و مؤثرترین سلاح در جنگ نسل‌کشی بودند، زیرا ارتش اشغالگر از طریق آنها توانست کنترل آتش را بر شهرها اعمال کند و از بازگشت ساکنان به آنها حتی پس از پایان عملیات نظامی جلوگیری کند. از این پهپادها به طور مؤثر در جنگ روانی و پخش پیام‌های صوتی، تهدیدات و ایجاد صداهای وحشتناک در ساعات شب نیز استفاده می‌شود.
همچنین، خودروهای بمب‌گذاری شده که برای اولین بار در حمله دوم به اردوگاه جبالیا در اوایل مارس ۲۰۲۴ استفاده شدند، از جمله سلاح‌های جدید بودند. اولین نسخه مشاهده شده از این عملیات که از گروه تروریستی داعش الگوبرداری شده، خودرویی بود که از نظر اندازه شبیه نفربر قدیمی «ام ۱۱۳» بود و تغییراتی در آن ایجاد شده بود تا از راه دور کنترل شود. این خودروها حداقل با ۵ تن مواد منفجره پر می‌شوند، سپس در میان محله‌های مسکونی رها شده و از راه دور منفجر می‌شوند، و انفجار آنها باعث تخریب کامل در شعاع ۵۰۰ متری می‌شود.