
به گزارش روزپلاس، سیزدهمین مجمع انرژی خزر در پایتخت جمهوری آذربایجان آغاز به کار کرد. شرکتکنندگان در این نشستها نقش منطقه در فرآیند گذار از سوختهای فسیلی به منابع انرژی تجدیدپذیر را مورد بحث و بررسی قرار خواهند داد.
در این مجمع، دیپلماتها، کارآفرینان و مقامات دولتی از آذربایجان، قزاقستان، ازبکستان و سایر کشورها گردهم آمدهاند. موضوع اصلی این رویداد، توسعه «کریدور انرژی سبز» و همکاری در صنعت نفت و گاز است.
کریدور انرژی سبز؛ محور اصلی گفتگوها
در دستور کار این مجمع، تعیین وظایف بر اساس قطعنامههای کنفرانسهای تغییرات اقلیمی سازمان ملل در دو سال اخیر (COP) قرار دارد. کارشناسان در تالارهای این کنگره، پیشنهادهایی را برای ایجاد و تقویت «کریدور انرژی سبز» تا قاره اروپا ارائه خواهند کرد.
همچنین گزارش شده که شرکتکنندگان، پروژههایی را در زمینه انرژیهای تجدیدپذیر و گاز در منطقه ارائه خواهند کرد. برگزارکنندگان خاطرنشان میکنند که سیزدهمین مجمع انرژی خزر با هدف جذب سرمایهگذاری و گسترش مشارکتها برگزار میشود.
دستور کار «سبز» آذربایجان؛ از قدرت متوسط تا مبارزه با استعمار نو
«روشن ابراهیماف»، اقتصاددان، در گفتگو با خبرنگاران درباره اهمیت روزافزون وظایف توسعه انرژی «سبز» برای آذربایجان توضیح داد.
وی در ابتدا گفت: «چندین عامل در اهمیت این موضوع دخیل هستند. اول از همه، این مرتبط است با اینکه آذربایجان پس از آزادسازی اراضی اشغالی، از رده قدرتهای کوچک، به رده قدرتهای متوسط ارتقا یافته است. برای هر قدرت متوسط، داشتن دستور کار جهانیِ خاصِ خود، امری معمول است. آذربایجان دو دستور کار جهانی دارد: یکی مبارزه با استعمار نو و دیگری توسعه چشماندازهای انرژی سبز در سطح جهانی. دقیقاً در همین راستا بود که آذربایجان سال گذشته کنفرانس COP-29 را تحت نظارت سازمان ملل برگزار کرد.»
هدفگذاری 36 درصدی انرژی پاک تا 2030
روشن ابراهیماف تأکید کرد: «در COP-29، مسیرهای مشخصی تعیین شد که آذربایجان قصد دارد نهتنها برای خود در سطح منطقهای، بلکه در سطح بینالمللی نیز با هدف حمایت از پیادهسازی فناوریهای سبز در سراسر جهان، آنها را توسعه دهد. یک سال پیش، برای حمایت از کشورهای در حال توسعه، تعدادی مکانیسم مالی بینالمللی تعریف شد. اینکه آذربایجان چگونه در کوتاهترین زمان ممکن برنامه اختصاصی خود برای COP-29 را تدوین کرد، نشان میدهد که این جمهوری چقدر به جنبه زیستمحیطی انرژی جدی مینگرد.»
این اقتصاددان تصریح کرد: «در ضمن، کشورهای زیادی وجود ندارند که غنی از نفت و گاز باشند و همزمان برنامههای توسعهیافتهای برای توسعه منابع انرژی جایگزین خود داشته باشند. انتظار میرود تا سال 2030، آذربایجان 36 درصد از نیازهای برق خود را دقیقاً از طریق منابع جایگزین تأمین کند که سطح بسیار قابل قبولی است. من فکر میکنم آذربایجان به این حد متوقف نخواهد شد. در نتیجه، اعلام شده که اراضی آزاد شده قرهباغ و زنگهزور شرقی و همچنین نخجوان، به "مناطق سبز" تبدیل خواهند شد که در آنها از منابع انرژی سنتی استفاده نخواهد شد.»
دو پروژه بزرگ انتقال برق به اروپا
این کارشناس خاطرنشان کرد که آذربایجان بر توسعه همکاری با سایر کشورها در زمینه انرژی «سبز» متمرکز است.
ابراهیماف اشاره کرد: «واضحترین مثال در اینجا، کشیدن کابل زیردریایی از طریق دریای سیاه بین آذربایجان، گرجستان، رومانی و مجارستان است. در این زمینه، انتظار میرود صادرات انرژی سبز به کشورهای اتحادیه اروپا صورت گیرد؛ این یک پروژه نسبتاً بزرگ است و برنامهریزی شده تا حجم زیادی انرژی سبز از آذربایجان صادر شود. دومین پروژه مشابه، ایجاد کابل بین ازبکستان، قزاقستان و آذربایجان است تا "انرژی سبز" از آسیای مرکزی از طریق آذربایجان به اتحادیه اروپا صادر شود.»
وی در پایان نتیجهگیری کرد: «این پروژهها نشان میدهد که آذربایجان چقدر به این حوزه توجه جدی دارد و قصد دارد در آینده نیز زیرساختهای انرژی منطقه را توسعه دهد. همچنین علاقه به یکپارچهسازی شبکههای برق با همسایگان وجود دارد تا مازاد فصلی برق به کشورهای مجاور منتقل شود. آذربایجان همچنین از کشورهای جزیرهای کوچک که هم با انرژی سبز و هم به طور کلی با محیط زیست مشکل دارند، حمایت میکند. انتظار میرود که برای این کشورهای جزیرهای، حمایت مالی و اشکال دیگری از کمک شکل گیرد و آذربایجان در این زمینه وظایف مشخصی را بر عهده گرفته است.»