به گزارش روزپلاس، روزنامه ویرتشافتز ووخه آلمان وابستگی اقتصادی بالای اروپا به آمریکا و چین را عامل درماندگی این اتحادیه در مناقشات تجاری بین پکن و واشنگتن دانسته و در مطلبی نوشت: رابطه آلمان و اروپا با مواد خام شبیه یک رابطه مثلثی سمی است. قدرت‌های بزرگ، ایالات متحده و چین، ماه‌هاست که با هم در این زمینه اختلاف دارند و موانع تجاری ایجاد کرده‌اند.
در جریان این مناقشات اتحادیه اروپا با درماندگی و در حالی که آینده اقتصادش در جای دیگری تعیین می‌شد نظاره گر این مناقشات بود و به جای اینکه اقدام کند علیه آن اقدام می شد. بروکسل به آشتی بین واشنگتن و پکن امیدوار بود، اما در نهایت خود را بیش از پیش تسلیم کرد.
در این میان آرامش محسوس ناشی از کاهش تنش‌ها بین آمریکا و چین گویای بسیاری از حقایق است. کمیسیون اتحادیه اروپا در این شرایط به سرعت به دنبال مذاکره با نمایندگان چین بود به این امید که کاهش کنترل صادرات عناصر خاکی کمیاب، که به نفع ایالات متحده است، در اروپا نیز اعمال شود.
آلمان و اروپا چنان به این مواد نیاز مبرم دارند که ترجیح می‌دهند در وابستگی دردناک خود غوطه‌ور شوند تا اینکه در نهایت به نیازهای خود رسیدگی کنند.
این در حالی است که برنامه‌های موجود اتحادیه اروپا برای کاهش وابستگی به چین در زمینه مواد اولیه حیاتی همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارند. استراتژی بروکسل در قبال چین از جمله استراتژی کاهش ریسک و استراتژی مواد اولیه همه در مسیر درست هستند، اما اجرا متوقف شده است.
یک نمونه، صندوق مواد خام دولت آلمان است که حدود یک سال پیش در دولت ائتلافی قبلی راه‌اندازی شد و هدف آن ارتقای منابع جدید و زنجیره‌های تأمین در غرب بود. با وجود یک میلیارد یورو سرمایه، این برنامه هنوز یک تأمین‌کننده یا یک پروژه واحد ایجاد نکرده است. حدود 50 پروژه در دست بررسی است، اما تنها دو پروژه به مرحله تأیید نهایی رسیده اند. در نتیجه، تاکنون دستاورد چندانی حاصل نشده است.
فدراسیون صنایع آلمان (BDI) اخیراً هشدار داده است: اگر ما دسترسی به مواد خام برای پروژه‌های مهم استراتژیک در مراحل اولیه را تضمین نکنیم، کشورهای دیگر این کار را خواهند کرد و حتی اگر این کار را انجام دهیم هم وابستگی به چین همچنان به طرز دردناکی حتی برای فرآوری مواد، بالا است.
اینکه چگونه چنین ابتکار عمل بزرگی می‌تواند در برلین یا بروکسل آغاز شود، در حالی که انفعال در حال حاضر غالب است، همچنان جای سوال دارد. به نظر می‌رسد اروپا برای استقلال و قرار گرفتن در این مسیر بیش از حد وابسته است.