به یکی از جذاب ترین و پر طرفدار ترین ایستگاه های تور شکم گردی مان در تهران رسیده ایم، یعنی معرفی بهترین کافه های تهران. کسب و کاری محبوب و پرتقاضا که در طول دو دهه اخیر به یکی از نیازهای تهرانی ها تبدیل شده است. کافه فقط یک رستوران برای خوردن یک میان وعده و نوشیدن یک دمنوش یا قهوه نیست، بلکه بهانه ای است خواستنی برای یک استراحت کوتاه و تزریق آرامش به روزِ سختی که گذرانده ایم. کافه دلیلی است برای دور هم جمع شدن و بحث های صمیمی با دوستان و عزیزان. کافه بهترین مکان برای خلوت های یک نفره و رفع دلتنگی های زندگی است. هیچ جایی بهتر و مناسب تر از کافه برای یک جمع دو نفره و خاطره انگیز با عزیزترین کسان نیست. یک صنف کاملاً فرهنگی که با تحریک حس ذاتیِ شکم دوستیِ انسان، خود را به یکی از محبوب ترین انتخاب های جوانان تبدیل کرده است.
کافه هم همانند فست فود یک صنف وارداتی است. ریشه کافه به اروپا و قرن 13 میلادی با رایج شدن نوشیدن قهوه بازمیگردد. در ایران هم از اواخر دوره قاجار کافه های مدرن اروپایی با سنت شکنی در مقابل قهوه خانه های سنتی در جای جای تهران و کشور قد علم کردند و پس از انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی و دهه 80 به یکی از محبوب ترین و پرتعداد ترین اصناف مربوط به شکم در همه جای کشور تبدیل شدند. کافه نشینی و کافه گردی آنقدر بر روی جوانان تاثیر گذار بود که باعث پیدایش نوعی تفکر و فرهنگ به نام «فرهنگ کافه نشینی» در بین جوانان ایرانی شد.
کافه‌نشینی مفهومی فراتر از رفتن به کافه، قهوه‌خانه، چایخانه، کافی‌شاپ و مانند آنها دارد و معمولاً به کنشی اجتماعی اشاره دارد که ریشه‌های آن به سده‌های هجده و نوزده اروپایی و دوران انقلاب فرانسه و انقلاب‌های سیاسی این پهنه بر می‌گردد. کافه‌نشینی عمدتاً در اقامتگاه افراد نیکوکار و فرهنگی و دارا برگزار می‌شد که از هنرمندان و اندیشمندان نادار پشتیبانی می‌کردند. کلوب‌های انقلابی در انقلاب ۱۷۸۹ فرانسه را نیز می‌توان نوعاً آغاز کافه‌نشینی (شاید سیاسی) دانست، یعنی گرد هم آمدن در یک محیط بیرونی، برای سرگرمی و همزمان بحث و گفتگو. این کنش در سده بیستم تا دهه ۱۹۸۰ به شدت رشد کرد و هر بار که جنبش‌های اجتماعی پدیدار می‌شد، کافه‌نشینی هم فراگیرتر می‌شد. و از دهه ۱۹۶۰ همراه با مفهوم روشنفکری و دیگر شیوه‌ها به کشورهای دیگر جهان نیز سرایت کرد.
با این همه، از یکی دو دهه پیش، اندک اندک با شیوه‌های دیگری جایگزین شد که فضا و مکان را به صورت دیگری تعریف می‌کردند، ولی در آنها نیز مساله بسیار بیشتر از گذران اوقات فراغت با آسایش و بدون اندیشه، ورود سیستم اندیشه و جدل فکری در اوقات فراغت در یک حوزه عمومی بود. شروع کافه نشینی در ایران را می‌توان با کودتای بیست و هشت مرداد و تحولات بعد از آن برابر دانست. وقتی که جوانان دانشجو با دغدغه ی آگاهی بخشیدن به جامعه و رهایی از اختناقِ سلطنت، به فکر رقم زدن دموکراسی و ایجاد فضای باز فکری در کشورشان بودند و شب ها در کافه نادری و کافه تهرون جمع می‌شدند و از رویا های دست یافتنی شان میگفتند.
در تهران در سال های اخیر مخصوصا در دهه 90، تعداد کافه ها به طرز شگفت آوری زیاد شده است و یکی از دم دست ترین انتخاب جوانان ایرانی را ایجاد کرده اند. تعداد کافه های خوب و ارزشمند که ارزش معرفی دارند، خیلی زیاد است که ما سعی کرده ایم با قربال بهترین ها، رسالت خود را که معرفی بر اساس کیفیت است، به نحو احسن انجام دهیم. پس این بار هم با ما همراه باشید که بهترین کافه های تهران را بشناسیم. لازم به ذکر است رده بندی و چینش این کافه ها ارتباطی در این سری مطالب به امتیاز و خوب تر و بد تر بودنشان ندارد و فقط مجموعه ای از بهترین ها برای شما مهیا شده است.
مطالب مرتبط :