به گزارش روز پلاس، حجت‌الاسلام حسن روحانی و برخی مسئولان ارشد دولت او طی چند سال گذشته و بویژه در کمپین‌های انتخابات فعلی، «برداشته‌شدن سایه جنگ» از سر کشور را یکی از مهمترین دستاوردهای خود توصیف می‌کنند و این ادعا به یکی از موضوعات کلان مورد مناقشه او و رقبایش تبدیل شده است. البته نفس همینکه مهمترین دستاورد یک دولت به صورت «سلبی» تعریف شود، نقطه ضعف مهمی است.
در واقع رئیس محترم دولت با به میدان آوردن یک دستاورد از جنس «سلبی» می‌گوید اگر کارنامه «ایجابی» دولت برای تحول 100 روزه در اقتصاد، ایجاد شغل، بهبود معیشت، حذف رکود و ... همگی زیر سوال و حداقل مورد مناقشه است، دست‌کم دولت توانسته «جنگ» را از کشور دور کند! یک چنین رویکردی و «ادعای سلبی»، در مباحثات، برای طرف مدعی، فی‌نفسه در حکم امتیاز منفی است چرا که رسماً به معنای عدم توانایی کافی برای دفاع قطعی از کارنامه ایجابی است.
در یادداشتی که در خبرگزاری تسنیم منتشر شده، تمام استدلالهایی که دولت می‌تواند درباره دستاورد خود در دور کردن سایه جنگ از کشور، اقامه کند، از فصل 7 منشور شورای امنیت تا هنر دیپلماسی و برجام و مباحث دیگر را بررسی کرده‌ام.
در یکی از بندهای این تحلیل آمده است که: "با بررسی استدلالهای فوق، تنها یک حالت باقی می‌ماند(حالت ششم) و آن اینکه جناب آقای روحانی بگوید حضور او به عنوان رئیس دولت یازدهم و اساساً ماهیت کلی دولت ایشان «موضوعیت حمله» و «ضرورت حمله» آمریکا را منتفی کرده است! ترجمه روان این ادعا آن است که یعنی وقتی دولتی با چنین ویژگی‌هایی در ایران بر سر کار بیاید اساساً نیازی به حمله آمریکا نیست. این سخن یعنی: همه یا حداقل بخش اعظمی از منافعی که آمریکا برای خود در حمله متصور بود، خودبخود با حضور چنین دولتی استیفا شده است! این اتهام بی‌نهایت بزرگی است که دولت آقای روحانی به خود می‌زند! و البته ما درباره آن نظری نمی‌دهیم!"
كيان عبداللهي سردبير خبرگزاري تسنيم