به گزارش روزپلاس؛ این حشره در مناطق گرم و مرطوب سراسر جهان پراکندگی دارد و نام علمی آن Paederus است.
در غرب گیلان دراکولا و شرق گیلان و غرب مازندران وامج و در شرق مازندران به این حشره بند گفته می‌شود و به درماتیت حاصل از آن «بند زدن» می‌گویند.
این حشره برخلاف تصور بیشتر مردم نیش نمی‌زند؛ بلکه فقط له کردن یا فشار آوردن به حشره روی پوست ایجاد ضایعه می‌کند و بر اثر له شدن این حشره، ماده فعالی که در همولنف آن‌ها به طور طبیعی وجود دارد سطح پوست را آغشته می‌کند و موجب بروز اپیدرمولیز می‌شود.
این ماده پدرین نام دارد که با شست‌وشو در همان لحظه با آب و صابون و مالیدن الکل در محل، هیچ ضایعه‌ای به وجود نمی‌آید.
شکل ظاهری دراکولا باریک و کشیده است که آن را قادر به پرواز و حرکت سریع می‌سازد و جثه‌اش کمی بزرگ‌تر از مورچه‌های قرمز است.
به دلیل سم موجود در بدن این حشره به نام پدرین (pederin)، حتی پرندگان نیز از خوردن آن خودداری می‌کنند.
دراکولا در آغاز صبح و نزدیک غروب تمایل بیشتری به آسیب رساندن به طعمه‌های خود دارد.
این حشرات از نور آفتاب گریزان هستند و به نورهای مصنوعی مانند فلورسنت تمایل دارند.
بیشتر نواحی‌ای از بدن که پوست حساسی دارند و بیشتر بدون پوشش لباس هستند، مثل گردن، در معرض سم این حشره‌اند و غالبا پوست نقاطی از بدن که کلفت‌تر است، مثل کف دست و کف پا، دچار ضایعه حاصل از این حشره نمی‌شود.
دراکولا از جمله حشرات آفتی است که موجب بروز درماتیت‌های خطی در روی پوست بدن شهروندان ساکن در مناطق شمالی و مرکزی ایران می‌شود.
مشکلات ناشی از این حشرات گاه با داستان‌هایی همراه شده که پاره‌ای درست و پاره‌ای دیگر از بنیان غلط هستند.
ایران پزشک