امام رضا عليه السّلام در روايتي پيرامون علّت اقامه نماز براي مردگان فرموده اند: به اين وسيله براي ميّت شفاعت كرده و دعا كنند خداوند او را بيامرزد چه آن كه در هيچ وقتى از اوقات انسان نيازمندتر به طلب آمرزش و دعا از آن ساعت نمى باشد [1].
خواندن نماز بر ميّت، بدون طهارت جايز مى باشد، زيرا در اين نماز ركوع و سجود نيست بلكه دعا و سؤال رحمت است و در هر حالى مى توان دعا نمود و از خدا سؤال حاجت كرد چه در حال طهارت و چه در غير آن و وضو، فقط در نمازى واجب است كه ركوع و سجود دارد[2].
نماز ميّت با ديگر نمازها به خاطر نداشتن سجده و ركوع تفاوت دارد زيرا مقصود از اين نماز تذلّل و خضوع و خشوع نمى باشد بلكه مراد شفاعت كردن از بنده اى است كه از دنيا رفته و بدين وسيله از بازماندگان جدا گرديده است[3].
پي نوشت :
[1] - علل الشرائع-ترجمه ذهنى تهرانى، ج1، ص 845
[2] - علل الشرائع-ترجمه ذهنى تهرانى، ج1، ص 849
[3] - علل الشرائع-ترجمه ذهنى تهرانى، ج1، ص 847