اَللّٰهُ يَتَوَفَّى اَلْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهٰا وَ اَلَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنٰامِهٰا فَيُمْسِكُ اَلَّتِي قَضىٰ عَلَيْهَا اَلْمَوْتَ وَ يُرْسِلُ اَلْأُخْرىٰ إِلىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيٰاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿۴۲﴾
خدا روح مردم را هنگام مرگشان به تمامى بازمى ستاند، و[نیز] روحى را که در[موقع ] خوابش نمرده است [قبض مى کند]؛ پس آن [نفسى ] را که مرگ را بر او واجب کرده نگاه مى دارد، و آن دیگر[نفسها] را تا هنگامى معین [به سوى زندگى دنیا] بازپس مى فرستد. قطعا در این [امر] براى مردمى که مى اندیشند نشانه هایى [از قدرت خدا]ست
(۴۲) زمر