تنت

واقعیت آن است که ذوق‌زدگی و تعجیل نولان برای دراماتیزه کردن و به تصویر کشیدن یک ایده به شدت انتزاعی، یعنی سوژه‌ای که دست‌کم نیاز به دو سه سال زمان برای نگارش داشت، ملغمه‌ای به نام « تنت » را رقم زده، که بارها سر کلاف در این همه پیچیدگی از دست فیلمساز در رفته و حتی احکام و گزاره‌های مطرح شده در خود فیلم زیر سوال می روند و عکس آن اثبات می شود.