100 سال شیوه ‌‌نظارت و ممیزی در سینمای ایران

در اواخر دهه 80 و مخصوصا اوایل دهه 90 که موجی از شبیه‌سازان به آثار فرهادی در سینمای ایران رخنه کرده بود، شکلی از نظارت و ممیزی پدید آمد که متکی بر مفهومی با عنوان «سیاه‌‌نمایی» بود. پلان‌‌ها و گاهی سکانس‌‌هایی از فیلم‌‌ها خارج می‌‌شد که بهانه ممیزان، سیاه‌‌نمایی جاری در آنها اعلام می‌‌شد.