مروری بر کتاب «صداهای درون» نوشتۀ چارلز فرنیهو؛
فتار درونی حداقل دوگونۀ متمایز دارد: یکی فکرِ معمولیِ کلامی است؛ یعنی خودگویۀ فشرده‌ای که هنگامِ تندنویسی (یا به‌نظر من، هنگامِ سریع فکرکردن) اتفاق می‌افتد. این خودگویه بسیار سریع‌تر از تواناییِ ما در بلند حرف‌زدن جلو می‌رود. دیگر گونۀ اصلیِ گفتار درونی، سرعت کمتری دارد.
کد خبر: ۴۲۲۴ تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۵/۲۲