۵ علامت که می‌گوید کم‌خون هستید

یک متخصص داخلی گفت: کم‌خونی‌های ناشی از کمبود آهن باعث شکننده شدن ناخن‌ها، تغییر رنگ و ریزش مو می‌شود.

کد خبر: ۱۱۷۸۶۵

تاریخ انتشار:۳۱ فروردين ۱۳۹۸ - ۱۴:۴۷ - 20 April 2019

به گزارش روزپلاس؛محمد حسین فرقانی متخصص داخلی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران، درباره ابتلا به بیماری کم خونی و علائم آن اظهار کرد: بیماری کم‌خونی یکی از شایع ترین اختلالات در کشور ما محسوب می‌شود که معمولا علائم مشابهی به همراه دارد، اولین علامتی که در افراد مبتلا به بیماری کم‌خونی به خصوص کودکان درگیر با این اختلال دیده می‌شود، کج خلقی است که در بیشتر موارد پس از شروع درمان بهبود می‌یابد.

وی ادامه داد: از دیگر علائم ابتلا به کم‌خونی می‌توان به رنگ پریدگی و سرگیجه اشاره کرد، همچنین کمبود آهن و روی که از عوامل ایجاد کم‌خونی است باعث شکننده شدن ناخن‌ها و ریزش یا تغییر رنگ مو می‌شود، اما اصلی ترین راه برای تشخیص بیماری کم‌خونی انجام آزمایشات مورد نظر است.

فرقانی بیان کرد: عوامل متعددی منجر به بروز کم‌خونی در افراد منجر می‌شود؛ گاهی برخی افراد به دلیل بودن سطح هموگولوبین یا اختلال در شکل، وزن و حجم آن دچار بیماری کم‌خونی می‌شوند.

این متخصص داخلی تشریح کرد: هموگولوبین‌ها ساختاری کروی شکل هستند که از ۲ طرف فرو رفتگی‌هایی دارند و انتقال اکسیژن از ریه به سلول‌ بر عهده آنهاست، اگر هموگولوبین شکل، وزن و ساختار مناسب نداشته باشد برای انتقال دچار مشکل خواهد شد.

وی گفت: کمبود آهن از دیگر عوامل موثر در بروز کم‌خونی است؛ مولکول های آهن وظیفه همراهی اکسیژن برای رسیدن به سلول‌های بدن و بازگرداندن دی اکسید کربن به ریه‌ها را بر عهده دارد و اگر کمبود این ماده در بدن وجود داشته باشد سیستم انتقال خون دچار مشکل شده و فرد به کم‌خونی مبتلا خواهد شد.

فرقانی تصریح کرد: یکی از گروه‌های اصلی درگیر با کم‌خونی، بیماران تالاسمی هستند؛ به طور کلی بیماران تالاسمی به ۲ دسته مینور (نوع خفیف تر) و ماژور که نوع حاد آن است تقسیم بندی می‌شود، این بیماری به ایجاد کم‌خونی منجر می‌شود و نیاز است تا برای رفع کم خونی با بیماری وی مقابله کنیم.

این متخصص داخلی بیان کرد: برای کسانی که به دلیل مشکلاتی مانند کمبود آهن به کم‌خونی دچار شده‌اند، بهترین راهکار اصلاح تغذیه است؛ بیماران مبتلا به کم‌خونی اغلب پس از مدتی کوتاه به طور کامل درمان شده و از مصرف دارو بی‌نیاز می‌شوند اما برخی از آنها مانند بیماران تالاسمی نیاز به مصرف مداوم دارو دارند.