صفحه نخست » اجتماعی

مراسم گرامی‌داشت روزنامه‌نگاری که برای همیشه گم شد

مراسم بزرگداشت زنده‌یاد محمدرضا رستمی (روزنامه‌نگار و نویسنده) با اجرای منصور ضابطیان و با حضور معاونان فرهنگی و امور مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، همسر و برادر آن مرحوم و جمعی از چهره‌های فرهنگی و روزنامه‌نگاران کشور، با عنوان "کتاب به جای گل" برگزار شد تا اندیشه‌های زنده‌یاد رستمی را زنده نگه دارد.

کد خبر: ۱۳۹۱۷

تاریخ انتشار:۱۲ آبان ۱۳۹۵ - ۲۱:۵۹ - 02 November 2016

به گزارش روزپلاس، حسین انتظامی، معاون امور مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، ضمن گرامیداشت یاد و خاطره زنده‌یاد محمدرضا رستمی خاطرنشان کرد: مفهوم دقت و اخلاق حرفه‌ای به نوعی جزو گمگشته‌های حرفه ما محسوب می‌شود. من این افتخار را داشتم که در چند رسانه با زنده‌یاد رستمی همکار باشم و طبعاً از این زاویه کار ایشان را ارزیابی کردم.

او ادامه داد: به غیر از ادب، تواضع و متانت ذاتی زنده‌یاد رستمی به کرات زاویه دید ایشان به لحاظ دقت حرفه‌ای در کار را از نزدیک مشاهده کردم. چیزی که این روزها کمتر در صنف ما دیده می‌شود. امیدوارم این روحیه در تمام رسانه‌ها تداوم پیدا کند.

در ادامه سیدعباس صالحی، معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز اظهار کرد: وقتی نام محمدرضا رستمی می‌آید چند واژه ناخودآگاه در ذهن ما تداعی می‌شود. واژه نخست کتاب است. رضا کتابخوانی حرفه‌ای بود و ده‌ها مقاله و گزارش در ارتباط با کتاب نوشته بود. برای مدت قابل توجهی سردبیری کتاب هفته را بر عهده داشت و امسال هم ویژه‌نامه نمایشگاه کتاب را تهیه کرد.

او با اشاره به طرح پویش کتاب به جای گل یادآور شد: این موضوع به ما یادآور شد که کتاب را می‌توان در مجالس عزا جایگزین چیزهای دیگر کرد تا فرهنگ کتابخوانی و اندیشه در جامعه افزایش پیدا کند.

صالحی با بیان اینکه زنده‌یاد محمدرضا رستمی در شاخه‌های مختلف فرهنگ حضور فعال داشت، گفت: رضا شعر می‌گفت، قصه می‌نوشت، به سینما و تئاتر تعلق داشت و خوشنویسی می‌کرد. همه این‌ها باعث ایجاد نگاهی خاص در حوزه فرهنگ شده بود. این که انسان بتواند با شاخه‌های مختلف فرهنگ به صورت و در سطحی عمیق آشنایی داشته باشد به او کمک می‌کند تا با نگاهی ویژه به مسائل نگاه کند.

معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اظهار کرد: زنده‌یاد رضا رستمی روزنامه‌نگاری حرفه‌ای بود. آن هم در روزگاری که بی‌سوادی و بدسوادی بیماری روزنامه‌نگاری ما شده است. او فردی باسواد بود که هیچ‌گاه روزنامه‌نگاری را ابزاری سیاسی نکرد.

او در پایان سخنانش اظهار کرد: زنده‌یاد رستمی به معنای واقعی انسان بود و شاید بخشی از روزنه انسانیت در او از تعلق او به سعدی ناشی می‌شد. الفت رضا با سعدی او را انسان‌تر کرده بود. رضا در آستانه 40 سالگی به بلوغ رسید و بلوغش در این بود که زمینی نماند.

برادر زنده یاد محمدرضا رستمی در سخنانی کوتاه از حاضرین در جمع تشکر و اظهار کرد: آن‌قدر واژه برادر سنگین است که نمی‌دانم چه بگویم. فقط امروز دیگر یک کوه پشت من نیست. به نیابت از پدر و مادرم از همه شماها حاضرین در مراسم تشکر می‌کنم و ای کاش این کارها زمانی که زنده‌ایم انجام شود.

او یادآور شد: بیایید به هم عشق بورزیم و احترام بگذاریم. برادر من بعد از مرگش شناخته شد. من از فروتنی رضا حرف می‌زنم چرا که خیلی از اطرافیان ما اصلاً نمی‌دانستند که او پیش از فوتش چه کارهایی انجام می‌داد و با چه کسانی ارتباط داشت.

همچنین سیدفرید قاسمی، روزنامه‌نگار باسابقه در سخنانی اظهار کرد: پویش کتاب به جای گل که اقدامی برای تأسیس کتابخانه است خوب است اما برای تأسیس کتابخانه فقط گردآوری کتابخانه کافی نیست. کتابخانه تجهیزات دیگری نیاز دارد و به همین خاطر عزیزان متصدی می‌توانند کمک‌هایی را برای تأمین تجهیزات کتابخانه دریافت کنند.

او همچنین خاطرنشان کرد: اگر کسی بتواند یادداشت‌هایی که بعد از درگذشت زنده‌یاد رستمی منتشر شد را در کتابی به عنوان یادنامه منتشر کند، کار بسیار خوبی انجام شده است.

قاسمی با اشاره به پژوهش‌هایی که درباره شرح حال روزنامه‌نگاران انجام داده است، گفت: در این پژوهش‌ها متوجه شدم که متوسط عمر روزنامه‌نگاران در ایران بسیار پایین است. رضای عزیز ما هم چند روز مانده به چهل سالگی با این جهان وداع کرد.

حافظه مطبوعات ایران خاطرنشان کرد: عده‌ای تصور می‌کنند برای شناخته یک روزنامه‌نگار کافی است که مطالب منتشر شده او را مطالعه کنند اما برای شناخت سلوک فردی و تصمیم در بزنگاه های زندگی و مواردی دیگر بسیار حائز اهمیت است. شخصیت، نگاه و هستی‌شناسی روزنامه‌نگار را می‌توان با انس او با گونه‌های ادبی و تاریخی متوجه شد.

او با اشاره به علاقه زنده‌یاد رستمی به اشعار سعدی ادامه داد: انس با شعر معنایی دارد و علاقه به سعدی نشان دقیق‌تری به ما می‌دهد. کسانی به دنبال سعدی می‌روند که در پی اندرز و جهانی بهتر هستند. به همین خاطر سعدی‌دوستی رضا را باید از این منظر دید.

قاسمی در پایان سخنانش به بیان خاطره‌ای از زنده‌یاد محمدرضا رستمی و همسر آن مرحوم پرداخت.

محسن امیریوسفی کارگردان نیز از دیگر سخنرانان این مراسم بود.

او اظهار کرد: مایلم در این مراسم عزا، به جای یادی از صفات درخشان رضا رستمی سوالی را مطرح کنم. این که چه کسی رضا رستمی را کشت یا اگر کمی عافیت‌طلبانه صحبت کنم چه کسی رضا رستمی را از ما گرفت؟ آیا مقصر تومور مغزی بود یا احتمال قصور پزشکی؛ همانند آن که برای استاد کیارستمی رخ داد؟ آیا مقصر بیکاری اجباری رضا رستمی در چهار ماه آخر بود یا آلودگی هوا؟!

او ادامه داد: شاید بهتر باشد در این موارد به جای مقصریابی به همان جواب ساده خود دلخوش کنیم و بگوییم قسمت بوده و تمام تقصیرها را به گردن حضرت عزرائیل بیندازیم.

امیریوسفی در ادامه سخنانش مطلبی را از مرحوم محمدرضا رستمی که دو سال پیش از وضعیت فرهنگ و سینمای کشور نوشته بود، خواند و گفت: این مطلب نشان می‌دهد که رضا رستمی نگاهی تیزبین و دقیق به وقایع اطراف خود داشت. این مطلب تقابل عجیبی با صحبت‌های دیروز وزیر فرهنگ و ارشاد در صحن علنی مجلس داشت. یعنی بحث واقع‌بینانه امنیت فرهنگی. امنیت فرهنگی و شغلی که متأسفانه رضا رستمی از آن محروم بود.

این کارگردان سینمایی در پایان خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: آقای وزیر امیدواریم بتوانید امنیت فرهنگی را جایگزین فرهنگ امنیتی در این مرز و بوم کنید. رضا رستمی در آستانه چهل سالگی در اسدآباد خوابیده ولی یاد و خاطره‌اش در ذهن همه ما زنده مانده است.

در ادامه این مراسم الهه خسروی، همسر زنده‌یاد محمدرضا رستمی به قرائت متنی پرداخت که حاضرین را بسیار متأثر کرد.

او در بخشی‌هایی از این متن گفت: اینجا که من ایستاده‌ام مرز باریک بودن یا نبودن است. یک سو هنگامه مرگ و اقتدار بی‌چون و چرایش و یک طرف هم زندگی...؛ من اینجا ایستاده‌ام و انگشتان همیشه جوهری‌ام از من جدا است...؛ تاریخ کوتاه تو سراسر دویدن بود. دویدن نه فقط برای نان برای کلمه، برای شعر، برای رویاهایی که قرن‌ها در این سرزمین عقیم مانده‌اند. برای کلمات محبوس گلشیری در کشوی میز کارش. برای سکانس‌های ساخته نشده‌ی تقوایی توی ذهنش. برای زخمه‌های کمانچه کلهر در خلوت ممنوعیت و برای من که شانه‌به‌شانه‌ات آمدم، دویدم ولی تو زرنگ‌تر و چابک‌تر بودی. انگار گفته باشی یک دقیقه چشم بگذار و بعد برای همیشه گم شدی...

همچنین در این مراسم سهیل محمودی اشعاری از سعدی را به یاد زنده‌یاد محمدرضا رستمی قرائت کرد و گفت: نگاه سعدی به زندگی اخلاقی بود و نگاه زنده‌یاد رستمی به زندگی نیز چنین بود.

در پایان این مراسم منصور ضابطیان اعلام کرد که تاکنون بیش از 10 هزار جلد کتاب برای کمپین کتاب به جای گل جمع‌آوری شده است که 6 هزار عنوان از 36 ناشر به این کوشش اهداء شده و بیش از یک‌هزار جلد کتاب از سوی شخصیت‌ها و سازمان‌های فرهنگی تقدیم شده و بالغ بر 2500 جلد کتاب نیز در همین مراسم اهداء شده است.

ضابطیان مراسم را با قرائت متنی از محمد یعقوبی، کارگردان تئاتر که درباره رضا رستمی نوشته بود به پایان رساند.

ایسنا

سایر اخبار

نقشه شوم 2 جوان برای رفتن به اتاق خواب نوعروس + عکس

قتل مرموز یک مهندس ایرانی در فیلیپین

اخاذی اینترنتی با عکس تبلیغاتی یک زن در آرایشگاه!

فیبر عضلانی چیست؟

برنامه‌های مترو تهران در روز ۱۳ آبان

چرا فنلاندی‌ها با مشق شب کمتر موفق‌ترند؟

بچه های دیجیتالی

چرا مردان نباید گریه کنند؟

لطفا اگر ۱۸ سالتان نشده وارد نشوید!