معمای ۶۰ میلیون دختر چینی درباره ازدواج

به گزارش روزپلاس، چین پرجمعیت ترین کشور دنیا است، به همین دلیل از ۱۹۷۹ دولت کمونیست این کشور برای کنترل رشد جمعیت به هر قیمت، سیاست تک فرزندی اجباری را به اجرا گذاشت، و از آنجا که در فرهنگ چینی، پسران نسل و نام خانوادگی را زنده نگه می‌دارند، در کارهای کشاورزی کمک می کنند، درآمد بیشتری دارند، و در نهایت مسوولیت مراقبت از پدر و مادر در سن پیری را به عهده دارند، بیشتر خانواده‌ها ترجیح می دهند پسر دار شوند، همین موضوع تناسب جمعیتی نوزادان را به هم ریخت. در حالی که منحنی نرمال جنسیت در هنگام تولد درتمام دنیا ۱۰۵ پسر به ازاء هر ۱۰۰ دختر است، در چین این نسبت به ۱۱۸ پسر به ازاء هر ۱۰۰ دختر رسید و گاهی از این هم بالاتر رفت.

با این که گفته می‌شود تعیین جنسیت نوزادان پیش از تولد در چین، غیرقانونی است، اما برای سال‌ها این کار توسط متخصصان غیر رسمی و دستگاه‌هایی که قاچاقی وارد چین می‌شد انجام شده است، در نتیجه خانواده‌ها می‌توانستند آن قدر به سقط جنین ادامه دهند تا فرزند پسری به دنیا بیاورند، محققان می‌گویند آمار نوزادان دختری که سر راه گذاشته شده‌اند، در طول دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی بسیار بیشتر از نوزان پسر است، در کنار اینها، آمار مرگ و میر نوزادان دختر سالم متولد شده در هفته های اول بعد از تولد بسیار بالاتر نوزادان پسر بوده است.

این آمارها باعث شد محققینی مانند «آمارتیا سن»، برنده جایزه نوبل اقتصاد در دهه ۹۰ میلادی، اصطلاح « دختران گم شده» را برای وضعیت تغییر منحنی جمعتی چین خلق کند، او و همکارانش تصور می‌کردند با میل سنتی به پسر دار شدن در چین و اجبار حکومتی روی طبقه اکثریت فقیر و متوسط برای داشتن تنها یک فرزند، چین با بحران کمبود دختر رو به رو خواهد شد، که در نتیجه آن، تعداد مردان در سن ازدواج از تعداد زنان در سن ازدواج پیشی خواهد گرفت. مردان چینی مجبور خواهند شد به کشورهایی مانند روسیه و اکراین مهاجرت کنند، یا تحت فشارهایی که بر روی آنها وجود داشت دست به خشونت بزنند، یا نیازهای جنسی شان را از طریق کارگران جنسی برآورده کنند که در نتیجه آن تجارت انسان در چین رونق می گیرد و خشونت علیه زنان افزایش پیدا می‌کند، آمار دزدیدن دختران بالا می رود، سن ازدواج بسیار پایین می آید، ایدز بیشتر شایع می‌شود، همجنسگرایی افزایش پیدا می‌کند، و مرگ و میر زنان باز هم بیشتر می‌شود.

گزارش های سالانه در ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۴ نشان می دهد به ازاء هر یک درصد کاهش برابری هرم جنسی موارد اعمال خشونت ۳ درصد بیشتر شده است. نظرسنجی ها نشان می‌دهند که محققان خیلی هم بی راه نمی‌گفتند، یک تحقیق در مورد احساس امنیت در چین نشان داده است که ۵۳ درصد مردم فکر می‌کنند در آینده با خشونت بیشتری رو به رو خواهند شد، ۶۰ درصد مردم معتقدند که خیابان ها نسبت به گذشته امنیت کم تری دارد و ۵۳ درصد مردم معتقد هستند که نابرابری هرم جنسی و تعدادبیشتر مردان جوان نسبت به زنان جوان می تواند جرائم جنسی از جمله تن فروشی و تجارت انسان را بیشتر کند.

دولت چین برای کنترل مردانی که در سن ازدواج قرار داشتند اما نمی توانستند همسری پیدا کنند، برنامه های خاصی از قبیل پیوستن به ارتش خلق برای خدمت به کشور پیاده کرد تا بتواند بحران را کنترل کند، با این وجود نگرانی‌ها به قوت خودش باقی ماند، اول به این دلیل که با بروز بحران جمعتی در این سطح، دولت باید نگران افزایش جمعیت سالمندان باشد، به طول متوسط هر سال ۳ درصد از جمعیت چین پیر می‌شوند، بین ۲۰۲۵ تا ۲۰۳۰، تقریبا ۱۵ درصد جمعیت چین بالای ۶۵ سال خواهند بود، آن هم در شرایطی که رشد جمعیت کاهش پیدا کرده است.

دولت چین در سال ۲۰۱۳ از سیاست تک فرزندی اجباری عقب نشینی کرده است، از دهه ۸۰ به بعد مردم روستاها می‌توانستند درصورتی که فرزند اولشان دختر بود، فرزند دومی به دنیا بیاورند، از ۲۰۱۳ این اجازه به همه زوج های چینی داده شد، اما برای آن دسته از مردانی که در سن ازدواج بودند، این تصمیم زیادی دیر هنگام بود.

اما با وجود همه پیش‌بینی‌ها در مورد بحران جمعیتی در چین، این جامعه هنوز پایداری خود را از دست نداده است، به تازگی محققانی از دانشگاه کانزاس در همکاری با محققان دانشگاهی در چین، پژوهشی انجام داده‌اند تا بفهمند چرا چین آن طور که پیش‌بینی می‌شد هنوز دچار بحران جمعیتی نشده است، در نتیجه این تحقیق، آن ها بین ۳۰ تا ۶۰ میلیون دختری را پیدا کرده‌اند که هر چند تولدشان ثبت نشده است، اما به هر حال « وجود » دارند!

آمار های جمعیتی تازه حاصل از مقایسه تعداد نوزادان به دنیا آمده در دهه نود، و تعداد جوانانی که در دهه ۲۰ سالگی قرار دارند، نشان می دهد جمعیت بین بیست تا سی ساله، چهار میلیون بیشتر آمارهای تولد است! جمعیت دختران یک میلیون بیشتر است!

تحقیقات درمورد این که این همه دختر تا به حال کجا بوده‌اند، نتایج جالبی به همراه داشته است، «کندی» محقق آمریکایی این پژوهش به مصاحبه هایی با مردم روستایی اشاره می کند که درآن مردم از یکی از بچه ها به عنوان «بچه‌ای که وجود ندارد» یاد می‌کردند؛ بچه‌ای که به دنیا آمده است، اما اسناد مربوط به تولدش ثبت نشده است.

ماجرا از این قرار است که اجرای سیاست تک فرزندی در چین به عهده کارمندان دولتی گذاشته شد که خودشان در مناطق روستایی زندگی می کردند، بنابراین مجریان این برنامه علاوه بر کارمند دولت، مردم روستایی بودند که باید در همان روستا زندگی می‌کردند و با همسایه‌ها رو به رو می شدند، در نتیجه ماموران دولتی از ثبت تولد تعداد زیادی از بچه‌هایی که به دنیا می‌آمدند چشم پوشی کرده‌اند و آنها را جزو جمعیت خانواده ها ثبت نکرده‌اند، این بچه های ثبت نشده تنها در سال‌های دبیرستان، یا زمانی که به سن ازدواج می رسیدند دیده می‌شدند. محاسبات ریاضی و احتمالات نشان می دهد که جمعیت این دختران ثبت نشده بین ۳۰ تا ۶۰ میلیون نفر است. بیشتر از خیلی از کشورهای دنیا!

حالا که این تعداد دختر گم شده در تحقیقات پیدا شده‌اند، دولت چین به زودی با مشکل دیگری رو به رو خواهد شد، جمعیتی که رسما ثبت نشده است برای پیدا کردن کار و ادامه زندگی نیاز به مدارک شناسایی، و فرصت های برای ادامه حیات دارد، چیزی که دولت پیش بینی‌اش را نکرده بود، حال این ممکن است بحران بعدی اجتماعی در چین باشد.

ایران