سعید جلیلی:می گفتند با برجام، چرخ تولید شتاب می گیرد؛ پس چرا آمار اینطور نیست؟ / توانایی ملت را در حد آبگوشت بزپاش می دانند

جلیلی افزود: وقتی انقلاب توانایی خودش را در دفاع مقدس و مسایل مهم راهبردی نشان می دهد همان زمان کسانی از درون فریاد نمی توانیم سر می دهند.

دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی کشورمان در ادامه تصریح کرد: وقتی دشمن عاجزانه اعتراف می کرد عقربه پیشرفت هسته ای ایران تندتر از عقربه فشارهای ماست و دیگر ابزاری برای فشار نداریم عده ای صحبت از تردید در فایده انرژی هسته ای می کردند.

وی در بیان مصداقی دیگر از اهل تردید گفت: زمانی که جنگ سوریه شروع شد خیلی ها آن ابتدا دچار تردید شدند که باید به سوریه کمک کنیم یا نه، ولی جوانان مدافع حرم و بصیر ما در این مسیر تردید به خود راه ندادند، نترسیدند و آن حماسه های بزرگ را خلق کردند.

جلیلی ادامه داد: وقتی در کنار منابع عظیم خدادادی، نیروی انسانی جوان و تحصیلکرده شما به مرحله شکوفایی می رسد عده ای در همان موقع صحبت از واردات مدیر می کنند و توانایی ملت را در حد آبگوشت بزپاش ارزیابی می کنند.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه افراد نباید ضعف و ناتوانایی های خود را به یک ملت رشید انتساب دهند، گفت: افرادی به جای رفع ضعف های خود آدرس غلط می دهند.

جلیلی در بخش دیگری از سخنانش افزود: می گفتند با اجرای برجام تحریم ها لغو و موانع بانکی برطرف می شود پس امروز با گذشت ۶ ماه از اجرای برجام باید چرخ تولید و صادرات شتاب گرفته باشد اما چرا آمار خود شما این نیست؟

وی ادامه داد: چرا به بعضی کشورهای منطقه که امکان صادرات وجود دارد و رقبای ایران شما هم ضعیف شده اند، سهم ایران آنجا هم "تقریبا هیچ" است؟

وی با بیان اینکه فتنه و عقب نشینی در بستر ایجاد تردید در توانایی های ملت شکل می گیرد، گفت: دشمن می‌خواهد با ایجاد تردید ملت را از پیشرفت باز دارد.

جلیلی تصریح کرد: با اتکا به توانایی های ملت می توان با عزت و اقتدار گره ها و بن بست ها را در عرصه های مهم مثل گاز و نفت گشود.

این استاد اندیشه سیاسی اسلام در بخش دیگری از اظهاراتش گفت: ان فی العدل سعه؛ کسانی که به دنبال گشایش هستند بدانند در ظلم گشایشی نیست.

وی در پایان تاکید کرد: اگر بی عدالتی و عدم توازن و تبعیض را در فضای جهانی به رسمیت شناختیم و گردن گذاشتیم در داخل هم همان توازن و بی عدالتی و تبعیض بازتولید خواهد شد. حقوقهای نجومی بی نسبت با تلقی ما از مناسبات جهانی نیست. بعضی خواهند گفت اگر دنیا کدخدا و رعیت دارد، چرا در داخل کدخدا و رعیتی نباشد؟ صاحبان حقوق های نجومی احساس کدخدایی دارند و صریحا خود را محق می دانند. این فرهنگ کدخدا پذیری است.