شاهین جمشیدی با انتشار این عکس نوشت:
مَردُم! واژه ی عجیبی که وقتی دلت پُره سر همین مردم خالی میکنی ، وقتی غُر داری از دست همین مردم میزنی، وقتی به هزار و یک دلیل ناکام میمونی مقصرش رو مردم میدونی ، همیشه از نوجوانیم فکر میکردم هیچوقت نباید برای جلو رفتن منتظر مردم شد، نشینم یه جا همش توقع کنم مردم چیکار کردن برام ، همیشه دوست داشتم بتونم این سوال رو از خودم بپرسم که من چیکار کردم برای این مردم ! میون این همه مردم زشت و زیبا هست ، خوب و بد هست ،یکی که بیاد فحش بده و بی ادبی کنه یا یکی که شعرهای زیبا بنویسه و لبخند بزنه هست ، دزد و فاسد یا پاکدست و اهل ایمان هم هست، راز همزیستی مسالمت آمیز اینه که توقع بیجا نکنیم از هم، کاری که خودمون نمیکنیم رو از مردم نخواییم که انجام بدن، مردم کارگردان زندگیما نیستند ، سایر بازیگران زندگی ما هستند، در جریان برنامه ها و اجراها محبت و لطف این مردم رو که میبینم، هزاران بار شرمنده میشم و احساس مسئولیت دوچندان میکنم تا در هر کاری که هستم بتونم کاری انجام بدم برای مردم...!
مردم جان ، دوستون دارم