به گزارش گروه فرهنگ و هنر
روزپلاس، اوایل ماه جاری بود که در یادداشتی برخی مبالغ برداشت شده از صندوق توسعه ملی منتشر شد، خبری که واکنشهای مختلفی را میان جامعه برانگیخت اما از سوی سازمان صدا و سیما شاهد هیچ پاسخی نبودیم. نکته جالب این خبر این بود که سازمان صدا و سیما این رقم را در اجرای ماده ۹۳ قانون برنامه ششم و برای توسعه کمی و کیفی برنامه‌های تولیدی، پویانمایی، مستند، فیلم و سریال برداشت کرده است یا میتوانسته برداشت کند.برای اینکه بدانید این رقم به تومان چقدر می شود کافی است بدانید که امروز هر یورو نزدیک به 29هزار تومان معامله شده است.
از آنسو و در اخبار خواندیم که سریال «کلبه ای در مه» که پیش از این با عنوان «می جان» و به کارگردانی مرجان اشرفی زاده جلوی دوربین رفته بود به دلیل وجود برخی اختلافات با مدیر سریال شبکه سه، نزدیک به 300 دقیقه اش دور ریخته شد و با تغییر کارگردان، حسن لفافیان به جای وی این سریال را با بازیگران تازه ساخت و خروجی اش را هم دیدیم. سریال «گاندو» چند روزی است که جایگزین این سریال شده است.
کلبه ای در مه اصرار داشت که شبیه به سریالهای موفق شمالی باشد و خاطره «پس از باران» را زنده کند اما در عمل موفق نبود و جان و توان لازم برای جذب مخاطب نداشت.
فارغ از بحث محتوا و فرم، سوال اصلی این است که مدیر گروه فیلم و سریال شبکه سه، در حالی که قطعا می داند هزینه هر دقیقه از یک سریال مانند «کلبه ای در مه» چندین میلیون تومان است، چگونه و با چه استدلالی، قید نزدیک به 300 دقیقه از این سریال را می زند؟ در این شرایط که کشور درگیر مسائل اقتصادی است و به گفته مدیران سازمان صدا و سیما، وضعیت بودجه‌ای آنها خوب نیست، اختلافات یک مدیر و کارگردان، چگونه می تواند منجر به بوجودآمدن ضررهای مالی شود؟
اگر مدیر گروه فیلم و سریال شبکه سه، این رقم را از جیب خود پرداخت میکرد، باز هم چنین رفتاری را با کارگردان سابق داشت؟ اگر این سریال با این تغییرات جناب مدیر، مخاطبان میلیونی پیدا می کرد شاید می شد توجیهاتی برای آن رقم هزینه شده پیدا کرد اما تاسف بار این است که با وجود صرف هزینه یا به تعبیری حیف و میل بیت المال، سریال نه در نگاه مخاطبان موفق بود و نه حتی زمان مناسبی برای پخش آن در نظر گرفتند.
بدتر از ماجرای «کلبه ای در مه» داستانهایی است که این روزها درباره سریال «زندگی زیباست» شنیده و خوانده می شود. طبق صحبتهای سازندگان این سریال، طبق قرارداد تهیه کننده و سازمان، 50 قسمت برای شبکه دو سیما ساخته می شود اما پس از دو سال توقیف و رفت و آمدهای فراوان، در نهایت نزدیک چندین قسمت از این سریال حذف می شود که حدودا با یک حساب سرانگشتی با توجه به قسمت های حذف شده چند صد دقیقه می شود.دادن پروانه ساخت و نمایش در تلویزیون دچار تغییراتی شده است که این حجم از یک سریال تلویزیونی حذف می شود؟ مگر اینها در فیلمنامه اولیه نبوده است؟ ای کاش «ساترا» به سریالهای تولیدی تلویزیون هم نظارت می کرد.
حذف چند صد دقیقه از یک سریال، جدا از ضربات کیفی و فرمی آن، جز آتش زدن بیت المال و بودجه هایی که از جیب مردم به دست می آید چه معنایی دارد؟
جالب اینکه تهیه کننده این سریال که ظاهرا با مدیران سازمان تسویه حساب کرده و پول خود را هم کامل دریافت کرده است اصرار دارد که هیچ قسمت که هیچ، حتی سکانسی هم حذف نشده است! این در حالی است که عوامل با سند و مدرک می گویند بعضی لوکیشنها که در آنها تصویربرداری شده است اصلا در سریال دیده نمی شود.
شاید برای این حیف و میل کردنها و خرج کردنها از کیسه بیت المال و آزمون و خطاهای مدیران جوان، 150 میلیون یورو هم کم باشد.اصلا مهم نیست که چند درصد از مردم، سراغ سریالهای خارجی می روند و تعداد سریالهای با کیفیت تلویزیون به انگشتان یک دست میرسد یا نه. تاسف بار اینجاست که تلویزیون، سریالهای خوب نمی سازد و سریالهای متوسطش هم دچار این هزینه های سنگین می شود و خروجی خاصی هم ندارد.