به گزارش روزپلاس؛ محققان دریافتند که علائم افسردگی بین سال‌های 2014 تا 2017 ثابت بوده است، اما از سال 2017 تا 2020 به دلیل این همه‌گیری افزایش یافته است.
وقتی به سایر شاخص‌های بهزیستی روان‌شناختی نگاه می‌کردند، هیچ مدرکی دال بر کاهش ناشی از همه‌گیری پیدا نکردند.
نویسندگان امیدوارند که تحقیقات آنها الهام بخش دیگران باشد تا بررسی کنند که کدام ساختارهای حمایتی می توانند به بهترین وجه به افراد کمک کنند تا با شرایط همه گیر سازگار شوند.
یک مقاله جدید منتشر شده در مجله دانشگاهی Psychology and Aging گزارش می دهد که علائم افسردگی در آلمان در نتیجه همه گیری COVID-19 افزایش یافته است. اما مشخص نیست که این بیماری همه گیر چقدر بر سلامت روانی به طور کلی تأثیر گذاشته است.
مارکوس وتشتاین، روانشناس در هایدلبرگ می‌گوید: «کاملاً محتمل است که شروع همه‌گیری تأثیری بر رفاه افراد داشته باشد یا هنوز دارد، زیرا بسیاری از شرایط زندگی ناگهانی و عمیقاً با شروع همه‌گیری تغییر کردند». دانشگاه آلمان و نویسنده اصلی این تحقیق. "به همین دلیل است که ما بررسی کردیم که رفاه پس از شروع همه گیری در آلمان تا چه اندازه تغییر کرده است."
برای انجام این کار، محققان داده‌های حاصل از بررسی سالمندی آلمان، یک نظرسنجی طولی و مقطعی سراسری از جمعیت آلمانی 40 ساله و بالاتر را تجزیه و تحلیل کردند. آنها میزان افزایش علائم افسردگی را در دوران پیش از همه گیری (از سال 2014 تا 2017) و همچنین میزان افزایش علائم افسردگی در ابتدای همه گیری (از 2017 تا 2020) را اندازه گیری کردند. آنها دریافتند که علائم افسردگی اساساً بین سال‌های 2014 و 2017 ثابت بوده است، اما پس از آن از سال 2017 تا 2020 در نتیجه شروع همه‌گیری افزایش یافته است. اما این تنها بخشی از داستان است.
محققان همچنین سایر شاخص‌های بهزیستی روان‌شناختی مانند رضایت عمومی از زندگی را مورد بررسی قرار دادند. در این اندازه گیری، آنها هیچ مدرکی مبنی بر کاهش ناشی از بیماری همه گیر پیدا نکردند.
«در نمونه ما از افراد میانسال و مسن [آلمانی]، رضایت از زندگی هم بین سال‌های 2014 و 2017، که فاصله زمانی «پیش از همه‌گیری» بود که برای مقاصد مقایسه‌ای درج کردیم، اندکی افزایش یافت، و همچنین بین سال‌های 2017 و ژوئن/ژوئیه 2020. ویتشتاین می گوید، زمانی که آلمان هنوز با اولین موج عفونت COVID-19 روبرو بود. "بنابراین هیچ روند کلی از رضایت کمتر از زندگی به دلیل همه گیری وجود نداشت."
به عبارت دیگر، به نظر می‌رسد که علائم افسردگی نسبت به سایر معیارهای بهزیستی روان‌شناختی بیشتر مستعد ابتلا به اثر COVID-19 هستند. اما داستان هنوز در حال تکامل است و محققان خاطرنشان می‌کنند که همه از کاهش رضایت از زندگی ناشی از COVID-19 مصون نیستند.
وتشتاین می‌گوید: «در نگاه اول، خبر خوبی است که ما کاهش کلی رضایت از زندگی را در میانسالان و بزرگسالان مسن آلمانی در طول همه‌گیری مشاهده نکردیم. با این حال، ما افرادی را شناسایی کردیم که در معرض خطر کاهش بهزیستی مرتبط با کووید-19 هستند، مانند افرادی که خود را کمتر سالم و به شدت در معرض خطر همه‌گیری می‌دانند.»
یکی دیگر از گروه های در معرض خطر که توسط محققان شناسایی شد، زنان میانسال هستند.
به نظر می‌رسد زنان میانسال (اما نه زنان مسن‌تر) در طول همه‌گیری ویروس دچار چالش شده‌اند، که احتمالاً به دلیل عواملی مانند تعطیلی موقت مدارس و مراکز نگهداری از کودکان است، زیرا به‌ویژه مادران مجبور شدند مراقبت‌های اضافی از کودکان را بر عهده بگیرند. ویتشتاین می گوید: مسئولیت ها.
نویسندگان امیدوارند که تحقیقات آنها الهام بخش دیگران باشد تا بررسی کنند که کدام ساختارهای حمایتی می توانند به بهترین وجه به افراد کمک کنند تا با شرایط همه گیر سازگار شوند.
دکتر مارک تراورز
غرایز اجتماعی