به گزارش روزپلاس، طبق تعریف، علائم در اوایل رشد ظاهر می شوند و بر عملکرد روزانه تأثیر می گذارند. اصطلاح "طیف" به دلیل ناهمگونی در ارائه و شدت علائم ASD و همچنین در مهارت ها و سطح عملکرد افراد مبتلا به ASD استفاده می شود.
ASD در همه گروه های نژادی و قومی و در هر سطح وضعیت اجتماعی-اقتصادی رخ می دهد. پسران حدود چهار برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به ASD هستند. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، تخمین زده می شود که از هر 59 کودک در ایالات متحده، 1 کودک دارای معیارهای ASD است. از آنجایی که امید است مداخله زودهنگام بتواند مسیر ASD را تغییر دهد، پاسخ فوری از نظر ارائه درمان در مواردی که نگرانی های اولیه وجود دارد (حتی زیر 24 ماه) حیاتی است.
تشخیص
تشخیص ASD بر اساس ارزیابی‌های تشخیصی است که اغلب شامل یک تیم شامل یک پزشک و یک روانشناس است و ممکن است شامل رشته‌های دیگری مانند آسیب‌شناسی گفتار و زبان یا کاردرمانی باشد. ارزیابی باید شامل مشاهدات استاندارد شده از فرد، ارزیابی توانایی های یادگیری و شناختی او، و مصاحبه برای جمع آوری اطلاعات در مورد رفتار در موقعیت های مختلف و سابقه پزشکی و رشد او باشد.
رفتار
تعدادی از درمان‌های رفتاری برای ASD وجود دارد که نشان داده است سطح شناختی (به عنوان مثال IQ)، مهارت‌های خاص (مانند واژگان، مهارت‌های اجتماعی و توجه مشترک) و رفتار و چالش‌ها و خلق و خوی را تغییر می‌دهند، اگرچه داده‌های مقایسه‌ای که در مقابل درمان‌های مختلف قرار دارند، در دسترس نیستند. ولی نشان داده شده است که داروها چالش های رفتاری و خلق و خوی را کاهش می دهند. علاقه زیادی به شناسایی درمان هایی که ویژگی های اصلی ASD را تغییر می دهند، وجود دارد. شناخته‌شده‌ترین درمان‌ها از تکنیک‌های تحلیل رفتار کاربردی استفاده می‌کردند، که معمولاً مبتلایان، طبیعی‌تر در توالی رشد و انعطاف‌پذیرتر شده‌اند. اخیراً درمان‌های با واسطه والدین، مدل‌های گروهی و درمان‌های ترکیبی (پزشکی و رفتاری) در حال توسعه و آزمایش هستند. مشارکت خانواده در درمان به طور مداوم نتایج را بهبود بخشیده است.