به گزارش روزپلاس؛ هنوز تب و تاب جایزه شهید حبیب غنی پور نخوابیده است و شیرینی برنده شدن زیر زبان برگزیدگان این رویداد فرهنگی مردمی است. از میان آثار برگزیده و قابل تقدیر به سراغ « صنم» تنها رمان بزرگسال برگزیده این مکسابقه رفتیم تا با موضوع و روایتش آشنا شویم.
ملیحه ذوالفقاریان. متولد ۱۳۶۱، کارشناس ارشد برنامه‌ریزی درسی. چندین فیلم نامه ثبت شده در خانه سینمای ایران دارد و دستی بر آتش رمان نویسی. و نقش استاد احمد دهقان در رمان نویس شدنش را پررنگ دانسته و همیشه قدردان اوست. صنم تنها کار او نیست ولی اولین رمان چاپ شده اش است.
صنم به داسان روزهای انقلاب پرداخته ولی با نگاهی دیگر. میان صفحه‌های صنم خانواده‌ای را می‌بینیم که پدرش به شدت انقلابی است و ولی پسر جا پای پدر نگذاشته. او در جریانی کاملاً مخالف و عضو گروهک مجاهدین (منافقین) می‌باشد. ایده این داستان برگرفته از زندگی خانواده‌هایی است که در جریان انقلاب درگیر این گروهک بوده‌اند. رمان "صنم" با الهام از تاریخ و انقلاب اسلامی، اندیشه و عملکرد گروهگ مجاهدین ممزوج با دست مایه‌های داستانی، تخیل و قصه‌پردازی راوی برشی از حقیقت تلخی است که مردم ایران با آن درگیر بوده و همچنان نیز هستند.
درواقع رمان «صنم» یک رمان سیاسی اجتماعی است که حول عشق دو جوان به نام صنم و سیاوش شکل می‌گیرد. این دو جوان در جریان عشقشان جذب گروهک مجاهدین یا همان منافقین و درگیر مبارزه می‌شوند تا جایی که روند داستان به پادگان اشرف می‌رسد و ادامه پیدا می‌کند. داستان از اواخر دهه ۵۰ و سال‌های انقلاب شروع و در اواسط دهه ۹۰ به پایان می‌رسد.
این رمان در 6 فصل و از زبان شخصیت‌های مختلف روایت می‌شود تا تعلیق ایجاد شده در داستان، مخاطب را با خود همراه کند. همچنین ذوالفقاریان معتقد است اینگونه پرداختن به داستان باعث می‌شد که شخصیت‌های موجود در رمان هر کدام از زوایه دید خود به روایت داستان بپردازند و به این ترتیب مخاطب را بیشتر با خود همراه کند.
رمان"صنم" داستان پیوستن و جدایی چند جوان به گروهک مجاهدین (منافقین) است که در پی اتفاقاتی که رخ میدهد یکی از آنها به سرنوشت نامعلومی دچار شده و بقیه گروه به پادگان اشرف در خارج از مرزهای ایران می‌پیوندند. در نهایت شخصیت اصلی داستان "صنم" پس از اتفاقاتی که برای او رخ میدهد توسط "ناصر" شخصیت دوم و موازی داستان از پادگان فرار کرده و به آلمان پناهنده می‌شود و ادامه روند زندگی اش سمت و سویی دیگر پیدا می‌کند.
کتاب‌ها، خاطرات، دست نوشته‌ها و... از جمله منابعی بوده است که ذوالفقاریان برای نوشتن رمان از آنها بهره گرفته است. نشریات، روزنامه‌ها، عکس، وصیت‌نامه، دست نوشته، فیلم‌های مستند و... از جمله مواردی است که نویسنده با استفاده از آنها توانسته تحقیقات خود را طی 16 ماه تکمیل کند. و در این راه برای جمع‌آوری اطلاعات به سراغ افرادی رفته که قبلاً در این گروهک عضو بودند، کسانی که توبه کرده و از این راه برگشته بودند؛ حاضر به مصاحبه نشدند.