به گزارش روزپلاس به نقل از "واو" حسام آبنوس در يادداشتش چنين نوشت:
«ماتی خان» از آن کتاب‌ها است که از همان صفحه اول یقه‌تان را می‌چسبد و تا تمام نشود رهایتان نمی‌کند. قصه‌ای سرگرم کننده و جذاب که در دل صحرا اتفاق می‌افتد. مملو از جزئیات زندگی در صحرا. آقای اونق قصه «ماتی خان» را طوری سر و شکل داده که نتوانید کتاب را زمین بگذارید. همه‌چیز سرجای خودش است. ابتدا، انتها و میانه‌ای که شما را خسته نمی‌کند. نه از آن کتاب‌هایی که چندصفحه بپرید بروید جلوتر تا زودتر به آخر کتاب برسید. به خصوص اینکه نویسنده با یک افتتاحیه درخشان کاری با شما می‌کند که بخواهید سر از کار کتاب در بیاورید. آقای اونق در ابتدا پایان کتاب را برای کسانی که عجله دارند آورده تا آن‌ها خیالشان راحت شود ولی اصل قصه در دل صفحات کتاب است. قصه این کتاب پر از زد و خورد و بالا و پایین است. داستان در پهنه وسیعی از صحرا اتفاق می‌افتد و خواننده سوار بر اسبی تیزتک از داشلی‌برون تا خایرخوجه و بالاتر از مرزها به سیاحتی داستانی می‌پردازد. پس اگر دنبال قصه و فراز و فرودهای داستانی هستید، شما به مقصد رسیده‌اید.
در «ماتی خان» عبدالرحمن اونق دست شما را با خودش می‌گیرد و می‌برد به دل ترکمن صحرا. زندگی میان اوبه‌های ترکمنی. صدای رود ارتک و های‌های چوپان‌ها که گله را پای قیزلار داغی می‌برند. صدای دوتار و اشعار مختوم‌قلی. اگر دنبال کتابی می‌گردید که با آن وارد زندگی اقوام ایرانی شوید و از زندگی در چادر و «گدتکمه» لذت می‌برید، «ماتی خان» می‌تواند انتخاب شما باشد.
اگر از آن دسته افراد هستید که همه این‌ها را در کنار یک ماجرای حماسی و قهرمانانه طلب می‌کنند باید بگویم «ماتی خان» می‌تواند دست شما را بگیرد و با خودش وارد یک ماجرای حماسی کند. ماجرایی که حرف از غیرت می‌زند. ترکمن‌هایی که حاضرند همه‌چیزشان را بدهند ولی غیرتشان پا برجا بماند. «ماتی خان» قصه همین آدم‌ها است. حتی شخصیت ماتی خان نیز خودش قصه‌ای بسیار شنیدنی دارد. قصه‌ای که شنیدنش سرعت گردش خون را در رگ‌هایتان بالا می‌برد، چه رسد به اینکه سوار بر قالی کلمات اونق شوید و در ترکمن صحرا بچرخید و شرح دلاوری‌های ترکمن‌ها را بخوانید.
البته افرادی هستند که حجم کتاب برایشان مهم است و اگر کتابی زیادی حجیم باشد از خیرش می‌گذرند. طبیعتا این دسته «ماتی خان» انتخابشان نیست. ولی برای من که گاهی در این دسته قرار می‌گیرم و از خیر برخی آثار به خاطر حجم زیادشان می‌گذرم این کتاب چنین نبود. صفحات بدون اینکه متوجه شوم چطور پشت سر گذاشته می‌شوند، رد می‌شدند و خیلی زود چشم باز کردم و دیدم در صفحات پایانی کتاب هستم. این گروه می‌توانند بر اصل «کتاب حجیم نه» پافشاری کنند و از این کتاب گذر کنند ولی شما این کار را نکنید.
منبع: مجله الكترونيك واو