به گزارش روزپلاس، ایشان در این سخنرانی عنوان کردند: می‌خواهم به عرضتان برسانم برداشت‌هايی كه از انتظار فرج شده است؛ بعضی هایش را من عرض می‌كنم. بعضی‌ها انتظار فرج را به اين می‌دانند كه درمسجد، در حسينيه، در منزل بنشينند و دعا كنند و فرج امام زمان -سلام الله عليه- را از خدا بخواهند. اينها مردم صالحی هستند كه يک همچو اعتقادی دارند. بلكه بعضی از آنها را كه من سابقا می‌شناختم بسيار مرد صالحی بود، يک اسبی هم خريده بود، يک شمشيری هم داشت و منتظر حضرت صاحب -سلام الله عليه- بود. اينها به تكاليف شرعی خودشان هم عمل می‌كردند و نهی از منكر هم می‌كردند و امر به معروف هم می‌كردند،لكن همين، ديگر غير از اين كاری ازشان نمی‌آمد و فكر اين مهم كه يك كاری بكنند نبودند.
يك دسته‌ای می‌گفتند كه خوب، بايد عالم پر [از] معصيت بشود تا حضرت بيايد؛ مابايد نهی از منكر نكنيم، امر به معروف هم نكنيم تا مردم هر كاری می‌خواهند بكنند؛ گناه ها زياد بشود كه فرج نزديک بشود.
يک دسته‌ای از اين بالاتر بودند، می‌گفتند: بايد دامن زد به گناه‌ها، دعوت كرد مردم را به گناه تا دنيا پر از جور و ظلم بشود.
يک دسته ديگری بودند كه می‌گفتند كه هر حكومتی اگر در زمان غيبت محقق بشود، اين حكومت باطل است و بر خلاف اسلام است. آنها مغرور بودند. آنهایی كه بازيگر نبودند، مغرور بودند به بعض رواياتی كه وارد شده است بر اين امر كه هر علمی بلند بشود قبل از ظهور حضرت، آن علم، علم باطل است. آنها خيال كرده بودند كه نه، هر حكومتی باشد، در صورتی كه آن روايات [اشاره دارد] كه هر كس علم بلند كند با علم مهدي، به عنوان "مهدويت" بلند كند، [باطل است.
ما بتوانيم جلوی ظلم رابگيريم، بايد بگيريم؛ تكليفمان است. ضرورت اسلام و قرآن [است] تكليف ما كرده است كه بايد برويم همه كار را بكنيم. اما نمی‌توانيم بكنيم؛ چون نمي توانيم بكنيم، بايد او بيايد تا بكند. اما ما بايد فراهم كنيم كار را. فراهم كردن اسباب اين است كه كار را نزديک بكنيم، كار را همچو بكنيم كه مهيا بشود عالم برای آمدن حضرت