مرتضی اسدی: دوره «وی در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود»ها گذشته است

گفتگو با آقای مرتضی اسدی، نویسنده‌ای که معتقد است نباید زندگی شهدا را سانسور کرد.

کد خبر: ۲۴۷۶۵۰

تاریخ انتشار:۲۸ فروردين ۱۴۰۱ - ۰۸:۵۳ - 17 April 2022

مرتضی اسدی: دوره «وی در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود»ها گذشته است

به گزارش روزپلاس؛ در روزگاری که کتاب‌های بسیاری برای شهدای انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس و همچنین مدافعان حرم نوشته شده، گاهی برخی از کتاب‌ها دچار کلیشه‌هایی شده است که زندگی شهدا را برای مخاطب غیر قابل باور و یا بسیار دست‌نیافتنی می‌کند. روزگاری که نوجوانان و جوانان احتیاج دارند با قهرمانان کشورشان همزادپنداری کنند، غلوهایی که در برخی کتاب‌های شهدایی می‌شود و آنان را تا حد فرازمینی بودن جلوه می‌دهد، برای همه دافعه دارد.

یکی از نویسندگان جوانی که در این مسیر گام برداشته تا خود واقعی شهدا را، آنچه که در حقیقت بودند، به جامعه معرفی کند آقای مرتضی اسدی است. در این گفتگو با ایشان و کتاب‎هایشان و همچنین تفکری که در این زمینه دارند بیشتر آشنا می‌شویم. با ما همراه باشید.

1 . لطفا خودتان را معرفی کنید و بفرمایید تا کنون چند جلد کتاب چاپ شده دارید؟

مرتضی اسدی هستم متولد سال 1369 تهران-متاهل و پدر دو فرزند-فارغ التحصیل رشته فیلمسازی- شاغل در کتاب فروشی به نشر (آستان قدس رضوی)/ به قول دوستان "کتاب فروش خیابان انقلاب" دارای سه جلد کتاب چاپ شده

2. نام کتاب‌هایتان را بفرمایید و در مورد هرکدام توضیح کوتاهی بدهید.

هشتاد و اشک: خاطرات شهید مهدی رضائی از شهدای فتنه 88

آخرین نفس: اولین کتاب وصیت نامه شهدای مدافع حرم

بهار آخرین فصل: مستند داستانی شهید مدافع حرم اسدالله ابراهیمی

3. از اینکه چطور شد که به فکر نویسندگی افتادید، برایمان بگویید.

کلاس سوم ابتدایی زنگ انشا دفترم را برداشتم و مقابل چهل نفر از همکلاسی ها انشایم را خواندم. اولین نمره ی 20 من برای انشا بود. خانم معلم خیلی تشویقم کرد و همین باعث شد به فکر نوشتن بیوفتم و وارد کانون پرورش فکری شدم و در کلاس های کانون شرکت کردم. .

به واسطه ارتباطی که با شهدا پیدا کرده بودم به سمت مطالعه زندگی نامه آن ها کشیده شدم و مطالعات تخصصی حوزه دفاع مقدس را آغاز کردم.

صحبت های حضرت آقا درباره لزوم پرداختن به این گنج گران بهای دفاع مقدس و شناخت شهدایی که گمنام بودند. تصمیم گرفتم دوره های داستان نویسی را شرکت کنم و به عشق شهدا قلم به دست بگیرم. با تشویق و راهنمایی حاج حمید داودآبادی نویسنده سرشناس دفاع مقدس این راه با سرعت بیشتری طی شد تا به امروز. که حاصل گفت و گو با خانواده شهدا و همرزمانشان بیش ازچند هزار ساعت مصاحبه شده است که برای من گنجینه گران بهایی است. خیلی از افرادی که با آن ها مصاحبه کردم به رحمت خدا رفتند و صدایشان به یادگار باقی مانده است.

4. از حس و حالتان هنگام نگارش کتاب‌ها بفرمایید.

شروع نوشتن کتاب تا چاپ و به دست گرفتن اولین نسخه ی آن دقیقا مثل تولد کودکی است که ماه ها و یا شاید سال ها به انتظارش نشستی! شیرینی انتظاری که به تولد ختم می شود قابل وصف نیست و باید حتما آن را چشید.

5. کدام کتاب‌تان را بیشتر از همه دوست دارید و چرا؟

هر سه کتابی که تا امروز به چاپ رساندم. برایم دوست داشتنی هستند و هر کدام فرایند سختی را طی کردند تا به چاپ برسند. اما بهار آخرین فصل شیرینی خاصی برایم دارد. چون با سوژه کتاب شهید اسدالله ابراهیمی سال ها آشنا بودم و از نزدیک ایشان را می شناختم. بخش هایی از کتاب هم مصاحبه های خود ایشان است.

6. چطور با راوی کتاب همزادپنداری می‌کردید و به فضای فکری آنان برای نگارش بهتر کتاب نزدیک می‌شدید؟

بخاطر شناخت زیادی که از شهید ابراهیمی داشتم برای نگارش کتاب خیلی به سختی نخوردم. فضای ذهنی و رفتارهای اجتماعی شهید را از نزدیک درک و حس کرده بودم.

7. منابع تحقیقاتی شما برای نگارش کتاب تان چه بود؟

منابع تحقیق من مصاحبه با خانواده. دوستان و همکاران شهید بود

8. از روزهای سخت و روزهای خوش نگارش برایمان بگویید.

برای مصاحبه و تدوین کتاب شهید ابراهیمی مسیر سخت و طولانی بود.تقریبا چهارسال درگیر کار بودم. دایره ارتباط و دوستان آقا اسد بسیار زیاد بود و هماهنگی همه خیلی سخت! شب شهادت آقا اسد 2 نفر از فرماندهان و دوستان شهید زنده می مانند و به کشور بر می گردند. یکی تهران بود و دیگری مشهد. برای ضبط خاطرات سید مشهدی 5 مرتبه مشهد رفتم و اما موفق به ضبط خاطرات نشدم. به محض اینکه به مشهد می رسیدم تلفن دوست آقا اسد خاموش می شد و من دو سه روز سرگردان در این شهر بودم تا به تهران برگردم. یکی از این سفرها مصادف شد با میلاد پیامبر و شلوغی این شهر. جایی برای اسکان پیدا نکردم و مجبور شدم در راه آهن بخوابم. بعد از چاپ کتاب درگیر حواشی برخی از دوستان شهید شدم که مخالف بودند با نوشتن و چاپ خاطرات کودکی پر از شیطنت آقا اسد.

یکی از دوستان شهید تماس گرفت و مرا به باد فحش گرفت که تو حرمت شهید را شکستی و خونش را پایمال کردی! قیامت باید جواب گو باشی! من در نگارش کتاب سعی کردم آقا اسد را همانگونه که بود معرفی کنم. شهید سانسور نشد و اتفاقا بخش شیطنت های کودکی اش مورد استقبال مخاطبین هم واقع شد.

9. اثر بعدی که از شما خواهیم دید چیست؟ لطفا کمی درباره آن توضیح بدید.

کتاب بعدی من که آماده چاپ شده داستان زندگی خانم زهرا همایونی مادر شهیدان امیر و علی شاه آبادی است. روایتی بدون سانسور از پشت جبهه و درگیری های درون یک خانواده! کتابی متفاوت در حوزه مادران شهدا.

10. توصیه‌تان به کسانی که به نویسندگی علاقه‌مندند چیست؟

کلید نوشتن، خواندن است. نویسنده باید بخواند و بخواند و بخواند... و بعد کلاس و زیر نظر اساتید دست به قلم شدن.

11. آینده نویسندگی خود را چگونه می‌بینید؟

در کنار خاطره نگاری روایت شهدا انشاالله در سال جدید اولین رمانم را می نویسم. موضوعات و ایده های زیادی درباره پیشرفت و مقاومت در ذهن دارم که باید در قالب رمان و داستان به نگارش در بیاورم.

12. به نظر شما چه کاری باید انجام بدهیم تا مردم به کتابخوانی علاقه‌مند بشوند؟

به نظر تنها راه کتاب خوان شدن مردم خانواده و مدرسه است. اگر این دو در کنار هم قرار بگیرند قطعا نسل های آینده شیرینی هم نشینی و زندگی با کتاب را تجربه خواهند کرد

13. و در آخر نکته پایانی...

نسل جوان و نوجوان امروز ما دچار بحران قهرمان شده است! عدم شناخت قهرمانان وطنی, شهدا و اسطوره های ادبی و داستانی که ما داریم باعث شده این نسل به سمت قهرمان های خیالی و شخصیت های پوچ غربی روی بیاورد.

تاریخ این کشور قهرمان و اسطوره کم ندارد . قهرمانانی که ظرفیت بالای جهانی شدن را دارند. اما متاسفانه عدم پرداخت هنرمندانه نویسندگان این حوزه باعث محجور و گمنام ماندن این شهدا شده است. نکته مهمی که وجود دارد این است که نویسنده نباید چند گام از جوان و پیشرفت های روز عقب تر باشد. سبک نگارش کتاب ها مدام در حال تغییر و تحول است.

مخاطب کتاب ادبیات پایداری وقتش را صرف مطالعه خاطرات مینی مال و کوتاه شهدا نمی کند! از اینکه شهدا در این کتاب ها اسطوره های دست نیافتنی ترسیم شوند بیزار است! دوره این گذشت که ما ابتدای کتاب بنویسیم وی در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود و مادرش با وضو به او شیر می داد! از همان ابتدا به مخاطب القا می شود این شهید یک موجود فرازمینی بوده که هیچ وقت فکر گناه هم نمی کرده! چرا نباید از خطای شهدا گفت؟! چرا نباید گفت این شهید یک دوره ای مردم را خیلی اذیت می کرده و اهل نماز هم نبوده اما با یک اتفاق متحول شده. گذشته اش را جبران کرده و به مقام شهادت رسیده! یکی از مشکلات اساسی این دست کتاب ها همین سانسور خودخواسته نویسندگان و ناشران است! این بزرگترین ظلم در حق شهدا و فرهنگ شهادت است! نباید در معرفی شهید کاری کرد که مخاطب بگوید این موجود فضایی فرسنگ ها با امثال مردم عادی جامعه فاصله دارد!

تنها راه تشویق جوانان به مطالعه کتاب شهدا این است که نویسنده صادقانه بنویسد و بگوید آی جوان و نوجوان! شهدا مثل ما انسان های عادی بودند و اهل خطا . ولی در بزنگاه زندگی تصمیم درست را گرفتند. ضمن اینکه هنر قلم هم در جذب مخاطب اثر بالایی دارد.

سایر اخبار

اكرم اسلامي، نويسنده"تنها گريه كن": مسير بعد از تقريظ را مسير ابتلا و امتحان ميبينم

غفلت از نظريه پردازي، زنگ خطرِ ادبيات معاصر

مير جلال الدين كزازى از روزهاي عمرش كه به پژوهش گذراند، مي گويد

مسعود آذرباد؛ نويسنده مست جنگ: قبل از نوشتن اولين رمانم، ١٠ سال درگير نوشتن و كسب تجربه بودم

حاج قاسم محافظانش را از بين مدافعان حرم انتخاب مي كرد

چي بخريم؟ چي بخونيم؟

شاعران در بازنمايي ابعاد شخصيت بانوي كوثر تلاش بيشتري كنند

روایت یک ماموریت، با بوی بتادین و الکل و دارو و پر از صدای گریه نوزاد در سوریه

کتاب« از من نخواه که آرام بگیرم» درباره شهیدی که به کار و کار و کار شناخته می‌شود

فاطمه عرب اسدى: حس و حالم در مورد سوريه حس ماهى داخل تنگى كه صدف ها هر روز در گوشش از دريا ميگويند

برچسب ها: مرتضی اسدی ، روزپلاس ، هشتاد و اشک ، بهار آخرین فصل