به گزارش روزپلاس؛ اختلال دوقطبی یک اختلال خلقی شدید تعریف میشود. دوقطبی بر خلق و خو، افکار و رفتار فرد تأثیر می گذارد.
دو نوع اصلی اختلال دوقطبی وجود دارد: دوقطبی نوع1 و دو قطبی نوع2. بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، اختلال دوقطبی نوع 1 شامل دورههایی از شیدایی شدید و اغلب افسردگی است. اختلال دوقطبی نوع2 شامل یک نوع کمتری از شیدایی به نام هیپومانیا است.
علائم اختلال دو قطبی:
1. اپیزود های افسردگی
در اختلال دوقطبی نوع1، یک دوره افسردگی اساسی معمولا رخ می دهد. اختلال دوقطبی نوع2 شامل یک یا چند دوره افسردگی اساسی است. هر دو اختلال ممکن است شامل دورههای اوتیمیا باشند، که اصطلاحی است که برای توصیف دورههای با ثبات عاطفی استفاده میشود.
2. شیدایی
دوره های شیدایی حداقل هفت روز طول می کشد. فردی که دوره شیدایی را تجربه می کند ممکن است موارد زیر را تجربه کند:
افزایش چشمگیر انرژی
احساس سرخوشی
توهم یا هذیان
افزایش میل جنسی
نیاز کمتر به خواب. در طی یک دوره شیدایی، افراد ممکن است رفتارهای بی پروا انجام دهند - به عنوان مثال، رفتار جنسی پرخطر، هزینه های بیش از حد، یا تصمیم گیری های تکانشی.
3. هیپومانیا
فردی که یک دوره هیپومانیک را تجربه می کند ممکن است علائم مشابهی را با علائم یک دوره شیدایی تجربه کند، اما عملکرد آنها به طور قابل توجهی مختل نمی شود. بسیاری از افرادی که هیپومانیا مرتبط با دوقطبی نوع2 را تجربه می کنند از افزایش انرژی و کاهش نیاز به خواب لذت می برند.
یک دوره هیپومانیا به حدی افزایش نمییابد که فرد نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد، ممکن است با فردی که شیدایی را تجربه میکند اتفاق بیفتد - بهویژه اگر برای دیگران و یا خودش خطرناک باشد.
تشخیص
هنگام تشخیص اختلال دوقطبی (صرف نظر از نوع)، یک پزشک بالینی سلامت روان باید سایر بیماریها مانند اختلال اسکیزوافکتیو، اسکیزوفرنی، اختلال هذیانی، اختلال اسکیزوفرنیفرم، یا سایر طیفهای اسکیزوفرنی مشخص یا نامشخص و سایر اختلالات روانپریشی را که ممکن است علائم مشابهی داشته باشند، رد کند.