به گزارش روزپلاس، اگر بخواهیم درباره افتخار در فوتبال کتابی بنویسیم،قطعا باید مقدمه‌ی آن‌را سیدجلال حسینی بنویسد.اگر بخواهیم فیلمی از لیگ‌برتر تهیه کنیم قطعا باید کارگردانش را سیدجلال بگذاریم.اگر بخواهیم موسیقی‌ای را برای فوتبال ایران بسازیم باید کنار دو ر می فا سل نام سیدجلال را قرار دهیم.
از ورزشگاه سن سیروس تا انقلاب کرج،از آزادی گرفته تا نقش‌جهان با شنیدن نام سید فوتبال ایران فقط یه کلمه به خاطرشان می‌آید،قهرمانی!
این روزها بازیکنی کفش‌هایش را آویخت که افتخاراتش از اکثر تیم‌های ایرانی بیشتر است و بعد از پرسپولیس بیشترین قهرمانی لیگ ایران را دارد.
جلال حسینی را بیشتر از قهرمانی‌هایش،اخلاق خوبش سید فوتبال ایران کرد.بازیکنی که در زمین فقط به فکر فوتبال بازی کردن بود و هر قدر مهاجمان حریف از او فراری بودن او از حاشیه فراری بود.
جلال حسینی نه تنها در بازی‌های باشگاهی بلکه در بازی‌های ملی هم درخشان بود و یکی از عوامل صعود ایران به جام‌جهانی ۲۰۱۴ برزیل بود.اگر چه که به ناحق از جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه به خاطر تفکرات سرمربی وقت تیم‌ملی جا ماند اما ۱۱۴بازی ملی او گواه این است که شاید حالا حالاها مدافع مستحکمی مثل او در ایران پیدا نشود.
چه استقلالی باشی چه پرسپولیسی چه طرفدار هر تیمی،باید برای بازیکنی مانند سیدجلال کلاه از سر برداری و یکصدا بخوانی:سیدجلال دوستت داریم.