به گزارش روزپلاس؛ خیلی از افراد که به درمانگران روان، مراجعه میکنند، تجربه کرده اند که در نهایت ، به مسائلی پی میبرند که در مرحله اول ، در بررسی خودشان به آن ها پی نبردند.
این به آن معنی است که ما خیلی مسائل را در سطوح قابل دسترس روانمان باقی نمیگذاریم و آنها را روانه سطوح عمیق و پنهان میکنیم . سطوحی که به راحتی قابل دسترس نیستند؛ همان سطوح ناخودآگاه ما.
شاید یکی از علل آن این باشد که آنقدر مورد اهمیت واقع نمیشوند و به جایی میروند که به راحتی قابل دستیابی نباشند.
حتی در بسیاری از موارد بخاطر رنج آور بودنشان آنهارا واپس رانی یا انکار میکنیم. یا استفاده از باقی مکانیسم های دفاعی .
اما در این روزگاری که از هر طرف، هر شخص یا گروهی برای تاثیرگذاری اش از نفوذ روانی استفاده میکند، لازم است که آنقدر بر ورودی های روانمان آگاهی داشته باشیم، آنقدر فیلتر کنیم و از صافی عبور دهیم ، که دست به انتخاب های غلطی نزنیم که بعدا بگوییم متوجه نبودیم که چه شد!؟
افراد و گروه های متخصص، خیلی خوب میدانند که تک تک کلماتشان را چگونه ، با چه رنگ و لحنی ارائه دهند تا تاثیر مورد نظر را بگذارند.تمام هدف، بر انتقال مفاهیم بر قسمت ناخودآگاه است. ساده لوحانه است که فکر کنیم ، یک تبلیغ، یک حرکت اجتماعی و سیاسی، هدف نهایی اش بر تاثیر گذاری بر قسمت ناخودآگاه ذهن ما نیست.
در هنر تاثیر روانی، فنون پیچیده ای نهفته است که در این راه سعی میشود آثار روانی،در قسمت خودآگاه ذهن، ملموس، مثبت و بدون ایراد باشند.اما این متخصصین روانی اند که میدانند آثار روانی پنهان ، ثانویه و ثالثیه را چگونه بچینند که مخاطب متوجه نشود. تاثیر اساسی را بر قسمتی از ذهن میگذراند که فرد نسبت به آن آگاه نباشد.