به گزارش روزپلاس، عدم تلاش برای گسترش نگاه و جهان بینی، عدم تلاش برای طراحی ایده های نوین و افزایش خلاقیت در یک سازمان، آن مجموعه را دچار رخوت و خمودگی میکند.
هر چه یک مجموعه تنگ تر و کوچک تر شود، حال آنکه حتی به بهانه ی تخصصی تر شدن باشد، این مجموعه از همکاری های کمتری برخوردار میشود و در نهایت از خلاقیت و پیشرفت کمتر.
در بحران اقتصادی آمریکا این کشور ، متخصصانی که تک بعدی بودند، و فقط در یک رشته خاص بالاترین درجات علمی داشتند را برکنار کرد و از کسانی استفاده کرد، که در ابعاد مختلف، مهارت داشتند و تک بعدی نبودند.
عصر کنونی، عصر سازمان ها و مجموعه های تک بعدی نیست، پیشرفت نیازمند گسترش نظرات است، گسترش نظرات نیز منجر به خلاقیت میشود و خلاقیت، عامل اساسی پیشرفت و توسعه است‌تک بعدی بودن منجر به تکرار مکررات میشود.
همانطور که در بسیاری مدارس، تنها به بعد آموزش اهمیت داده میشود نتیجه آن میشود دانش آموزانی که هر روزشان تکراری است و ارتباطات موثر با یکدیگر و در نهایت خلاقیت ندارند در سبک زندگی نیز دچار ایرادات جدی هستند.
تک بعدی بودن آفت بزرگ موسسات است و راه رهایی از این آفت بزرگ، گسترش مجموعه و اجازه ورود دلسوزانی است که میتوانند این همکاری و فکر جمعی را گسترش داده و علتی بر افزایش خلاقیت در این موسسات شوند.
آیا سازمان نظام روانشناسی جمهوری اسلامی ایران، برای گسترش همکاری ها و وارد کردن ایده ها و تفکرات عمیق تر راه را باز خواهد کرد؟ علم روانشناسی، روز به روز در حال گسترش است. آیا این گسترش و تعمیق ، در ایران نیز اتفاق می افتد؟ یا علم روانشناسی قرار است در این کشور، محدود به دستاورد های دیگر کشور ها و پیشینیان باقی بماند و تکرار شود؟