به گزارش صفحه‌ی روانشناسی «مثبت زندگی» پایگاه خبری روزپلاس، اگربنای بر فرهنگسازی دوستی با حیوانات و عدم خشونت با آنها را دارید ابزار آن را کودکان و نوزادان قرار ندهید.
اصرار نداشته باشید که مخاطب باور کند،نوزاد با سگ احساس خوبی دارد.
این فشارهایی که بر کودک و نوزادتان وارد میکنید که به مخاطبانتان بی افزایید و به آنها تلقین کنید چقدر ارتباط سگ و کودک لذت بخش است برایش، فقط برای آن سگ خوشحال کننده ولذت بخش است نه برای کودک.
کودک ارتباط با والدین خصوصا مادر را در آن زمان، بیش از ارتباط با سگ و باقی حیوانات نیاز دارد این افراد، آیا نیاز کودکشان برایشان اهمیت دارد یا نیاز سگ به لیس زدن؟
اگر اندک نگاهی به کتب علمی روانشناسی رشد بیاندازید، متوجه این نیاز ها میشوید که آیا کودک نیاز به سگ دارد؟ یا این سن آیا سن مناسبی برای استفاده ابزاری از نوزادان برای یک فرهنگ سازی هست یا خیر.
کودک در این سنین نیازمند محبت فراوان والدین خصوصا مادر است نیازمند به آغوش و لمس توسط والدین ،نه توسط سگ!
شاید بتوان این اقدامات را به نوعی تجاوز به کودک دانست.
تجاوز به روح و روان کودک و نوزادی که نیازمند آرامش با پدر و مادر خودش است و لمس و آغوشی که باید از جانب والدین دریافت کند را از جانب سگی دریافت میکند که در این کلیپ به صورت واضحی مشخص است که کودک از نزدیک شدن زیاد سگ، لذت نمیبرد اما فردی که پشت دوربین است اصرار دارد بیان کند که کودک خیلی خوشحال است.
چنین است که کودک تا سال ها با تناقض هیجانی مواجه است که درون خود احساس خوبی با سگ ندارد اما دیگران به او القا میکنند که تو خیلی خوشحال هستی که سگ تورا بغل کرده و این تناقض هیجانی ، برای شناخت و روان کودک بسیار مضر است چرا نمیگذارید کودکان خودشان انتخاب کنند که همزیستی با سگ را میپسندند یا خیر.
گاها طی آزمایشاتی از چنین افرادی، متوجه میشویم این افراد، تصور میکنند عزت نفس و جایگاه اجتماعی شان در ارتباط صمیمی با حیوانات اتفاق می افتد و همین مساله ی دردناک را نیز به نوزادانشان از همان سنین کم القا میکنند.