علی عطری در کافه هنر : کتابم آن قدر ممیزی داشت که از خیر انتشار آن گذشتم ! + ویدیو

خیلی ها معتقدند که شاعر نباید شعر هایش را دوس داشته باشد ...چون مانع پیشرفت میشود ! ولی من اتفاقا مخالفم ...و معتقدم وقتی من شاعر خودم شعرم را دوست چه طور میتونم انتظار داشته باشم مخاطبم آن را بپسندد ؟

کد خبر: ۲۷۳۷

تاریخ انتشار:۰۷ مرداد ۱۳۹۵ - ۱۸:۰۳ - 28 July 2016

جای خالیش همیشه وسط فال من است

خاطراتش همه جا سخت به دنبال من است

آنکه می خواستمش را کس دیگر برده

"ان الانسان لفی خسر"...فقط مال من است!

سرویس کافه هنر روزپلاس ، در سال های اخیر و با گسترش شبکه های اجتماعی شاهد تولد نسلی نو در شعر و ادب بوده ایم که با استفاده مثبت از این خیل عظیم کاربران شبکه های اجتماعی توانسته اند تا حد زیادی به انتشار آثار خود بپردازند ، حال آن دسته از نویسندگان و شاعرانی که حرفی برای گفتن داشته اند جای خود را میان مردم باز کرده اند و انتظار میرود در سال های آینده با شیوه ای نو نقش پررنگ تری در هنر و ادبیات فارسی داشته باشند .

یکی از این شاعران جوان علی عطری 24 ساله است که به گقته خودش شروع فعالیت هنری اش با بازیگری و کارگردانی در تئاتر های دوران دبیرستان آغاز شد و با گذ شت زمان استعداد خود را در شاعری دید و به نویسندگی گرایش پیدا کرد .

علی عطری به روز پلاس گفت: همیشه به همه گفتم که شعر و شاعری را با پروین اعتصامی شروع کردم و هنوز هم به شعرهای اعتصامی علاقه خاصی دارم .

کتابم آن قدر ممیزی داشت که از خیر انتشار آن گذشتم

وی در خصوص چاپ کتابش به روز پلاس گفت: برای انتشار کتاب در این سال ها خیلی عجله نداشتم ، اما به زودی قرار است دو مجموعه را منتشر کنم که یکی شامل رباعی های عاشقانه و دومی شامل رباعی های آیینی هست .البته پیش از این نیز اقدام به چاپ یک کتاب به اسم " عاشقانه هایی برای محمود" کردم که متاسفانه انقدر دچار ممیزی شد که از انتشارش منصرف شدم .

افراد علاقه مند به شعر و شاعری به کانون ها و جلسات ادبی سر بزنند

وی ادامه داد : از تمامی علاقه مندان دعوت میکنم به کانون های ادبی بیایند چون واقعا اساتید برجسته ای داریم که دارند بی ادعا به ادبیات خدمت میکنن و وظیفه ماست که از آنها سینه به سینه یاد بگیریم و انتقال بدیم.

این شعر را بیشتر از همه دوست دارم ...

خیلی ها معتقدند که شاعر نباید شعر هایش را دوس داشته باشد ...چون مانع پیشرفت میشود !

ولی من اتفاقا مخالفم ...و معتقدم وقتی من شاعر خودم شعرم را دوست چه طور میتونم انتظار داشته باشم مخاطبم آن را بپسندد ؟

مثلا این رباعی را خیلی دوست دارم چون آن را بارها در پیام ها یا زیر شیشه کافه ها یا روی کارت پستال ها و در صفحات مجازی دیده ام ...