چرا نتانیاهو خواستار خروج نیروهای یونیفل از جنوب لبنان است؟

به گزارش روزپلاس، حملات رژیم صهیونیستی به مناطق استقرار نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در جنوب لبنان، طی روزهای اخیر موجب زخمی شدن 5 نفر از نیروهای «یونیفل» در این منطقه شد.

یونیفل روز یکشنبه اعلام کرد 3 مورد تجاوز گردان‌های نظامی رژیم صهیونیستی را در مرزهای لبنان و فلسطین رصد و ثبت کرده است. در همین زمینه، نیروهای سازمان ملل از ورود دو تانک ارتش صهیونیستی به مقر نیروهای یونیفل خبر دادند که همراه با تیراندازی و شلیک بوده است. نیروهای سازمان ملل اعلام کردند، دودِ ناشی از تجاوز نیروهای صهیونیست به پایگاه استقرار نیروهای یونیفل موجب ایجاد حالت خفگی در 15 نفر از نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در جنوب لبنان شده است.

ادعای خلاف واقع «نتانیاهو» در مورد حمله به نیروهای یونیفل

پس از تجاوز ارتش صهیونیستی به پایگاه استقرار نیروهای سازمان ملل، «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در اظهاراتی طلبکارانه ضمن درخواست از نیروهای سازمان ملل برای خروج از جنوب لبنان مدعی شد، حزب الله از این نیروها به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کند. لذا از آنها می‌خواهد پیش از آنکه توسط نیروهای حزب الله به گروگان گرفته شوند، آنجا را ترک کنند. او مدعی است، نیروهای «یونیفل» را از یک خطر فوری آگاه کرده که در کمین آنها بوده است.

ماموریت نیروهای یونیفل چیست؟

«یونیفل» عبارت اختصاری نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در جنوب لبنان است. این ساختار از سال 1978 توسط سازمان ملل به وجود آمد تا مراقب خروج صهیونیست‌ها از جنوب لبنان و ثبات مرزهای لبنان و فلسطین اشغالی باشند و از دولت لبنان در توسعه حاکمیت خود بر مناطق مرزی لبنان حمایت کند.

این نیروها پس از سال 2000 میلادی و خروج صهیونیست‌ها از خاک لبنان به طور کامل در مرز لبنان و فلسطین مستقر شدند. «یونیفل» از خطوطی که تحت عنوان «خط آبی» شناخته می شود محافظت می‌کند تا از سوی هیچ‌یک از دو طرف لبنانی و صهیونیستی مورد تجاوز قرار نگیرند. این نیروها پس از جنگ 33 روزه در سال 2006 میلادی مأمور اجرای قطعنامه 1701 سازمان ملل بوده‌اند که هیچ‌گاه به دلیل کارشکنی‌ها و مانع‌تراشی‌های رژیم صهیونیستی به نتیجه نرسید.

«خط آبی» دقیقاً بر مرزهای لبنان و فلسطین منطبق نیست، اما حفاظت یونیفل از این خط که به مرزهای بین دو طرف نزدیک است، موجب شده، تجاوزگری‌های رژیم صهیونیستی به حداقل برسد. اگرچه در مواردی همکاری برخی نیروهای «یونیفل» با رژیم صهیونیستی به اثبات رسیده است، اما در مجموع حضور «یونیفل» در مرزهای لبنان و فلسطین، به ثبات مرزی در این منطقه کمک کرده است.

اهداف رژیم صهیونیستی از اخطار به «یونیفل»

رژیم صهیونیستی طی سال‌های گذشته همواره تلاش کرده است بدون آنکه به تعهدات خود در قطعنامه 1701 متعهد باشد، بندِ عقب راندن حزب الله به شمال رود «لیتانی» را اجرا کند. این در حالی است که در این سال‌ها تجاوزات و مانع‌تراشی‌های گوناگون از سوی رژیم صهیونیستی در خصوص «یونیفل» و قطعنامه 1701 به ثبت رسیده است. حال آنها در روزهایی که قصد ورود زمینی به لبنان را دارند، به دنبال اجرایی کردن این هدف خود و باز کردن مسیر تجاوز به لبنان هستند, هدفی که با حضور حزب‌الله و نیروهای «یونیفل» ناممکن به نظر می رسد.

 برداشتن مانعی به نام «یونیفل» 

نیروهای «یونیفل» از زمان استقرار در مرزهای لبنان، هرگونه تجاوز رژیم صهیونیستی یا لبنان را از «خط آبی» ثبت کرده، به اطلاع سازمان ملل و افکار عمومی جهانی می‌رساند. این اقدام «یونیفل» یکی از معدود نقاطی است که در آن تجاوزگری صهیونیست‌ها در جامعۀ جهانی ثبت می‌شود. این اقدام برای رژیم صهیونیستی تبعات بین المللی به همراه دارد و می‌تواند موجب انزوای بیشتر این رژیم با ثبت تجاوزگری‌هایش شود. در نتیجه می‌توان گفت حضور نیروهای یونیفل مانع از آن شده است که این منطقه مرزی همچون نوار غزه برای رژیم صهیونیستی یک منطقه آزاد باشد تا هر وقت که بخواهد از آنجا به لبنان تجاوز کند. حتی در مقطع کنونی نیز «یونیفل» با اعلام تجاوزات رژیم صهیونیستی از «خط آبی» مانع دروغ پردازی‌های رژیم صهیونیستی در حملۀ زمینی به لبنان شده است.  

از آنجا که رژیم صهیونیستی همواره در جریان بحران‌ها تلاش می‌کند اهداف چند جانبه‌ای را برای خود محقق کند، حمله کنونی رژیم صهیونیستی به لبنان، بهترین فرصت برای کنار زدن نیروهای حافظ صلح سازمان ملل است که با ثبت تجاوزکاری‌های رژیم صهیونیستی، مانعی جدی در مقابل اشغالگری های سازمانی این رژیم به شمار می‌روند. استمرار حضور یونیفل در عین حال ثبت تجاوزات رژیم صهیونیستی را به همراه خواهد داشت که برای این رژیم بسیار خسارت بار است.

 اجرای سیاست ضربۀ گسترده برای ورود جنوب لبنان 

رژیم صهیونیستی همواره برای ضربه زدن به گروه‌های مقاومت از سیاست کشتار جمعی و ضربات وسیع و گسترده استفاده کرده است. نمونۀ این سیاست رژیم صهیونیستی را می‌توان به کرات در جریان جنگ در نوار غزه و حملاتی که اخیراً به بیروت انجام داد، مشاهده کرد. حمله به بیمارستان‌های نوار غزه، کشتارهای جمعی در اردوگاه های فلسطینی، ترور «سیدحسن نصرالله»، دبیرکل فقید لبنان و انفجار چند ساختمان با هدف ترور «سیدهاشم صفی الدین»، همگی با این سیاست رژیم صهیونیستی اجرایی شدند.

رژیم صهیونیستی در این روش و سیاست جنایتکارانه خود، با بمباران منطقه‌ای وسیع، بدون در نظر گرفتن امکانات و افراد موجود در آنجا، اقدام به ایجاد تخریب وسیع می‌کند و تلاش می‌کند با این تخریب وسیع،  ضربه‌ای سنگین بر حریف خود وارد آورد.

حال رژیم صهیونیستی در جنوب لبنان گرفتار دفاع جانانۀ رزمندگان حزب الله شده، نمی‌تواند عملیات زمینی خود را در خاک لبنان آغاز کند. آنها در این مسیر برای به کارگیری سیاست کشتار وسیع، نیازمند جنایت‌های جمعی و انفجارهای بزرگ هستند اما، نیروهای «یونیفل» در مناطق مرزی، مانعی در مسیر این سیاست رژیم صهیونیستی به حساب می‌آیند. آنها از سویی نمی‌توانند به این نیروها آسیبی واد کنند، چرا که هرگونه ضربه به این نیروهای بین‌المللی، صهیونیست‌ها را با واکنش جامعۀ جهانی مواجه خواهد کرد و از سوی دیگر بدون اجرای این سیاست جنایتکارانه نیز نتوانسته‌اند به لبنان راه یابند. لذا سردمداران رژیم اشغالگر در این مقطع وارد مرحلۀ اخراج نیروهای «یونیفل» از جنوب لبنان شده‌اند.

حضور «یونیفل» در جنوب لبنان، برای صهیونیست‌ها که در ورود به لبنان در باتلاق گرفتار شده‌اند آنقدر مهم شده که آنها ابتدا به نیروهای سازمان ملل حمله، پس از آن اخطار و در نهایت هشداری مبنی بر اخراج برای آنها صادر کرده‌اند.

صهیونیست‌ها با این اقدام خود یکبار دیگر به جهانیان اثبات کردند، هیچ چارچوب و خط قرمزی را برای تجاوزات و تخطی خود از قوانین و حقوق بین‌الملل به رسمیت نمی‌شناسند و نه تنها به قطعنامه‌های بین‌المللی، بلکه به حفظ امنیت جانی نیروهای بین‌المللی نیز تعهدی ندارند و با نقض تمام توافقاتی که خودشان پای آن را امضا کرده‌اند، به راحتی نیروهایی را که در لوای سازمان ملل، در مقابل آنها قرار گرفته‌اند زیر آتش می‌گیرند تا به اهداف نژادپرستانه و جنایتکارانه خود برسند. نکته مهم اینجا است که در این بین آمریکا نیز همراه صهیونیست‌ها در مسیر تخطی از تمام خطوط قرمز بین‌المللی قرار گرفته است.