به گزارش صفحه «هنر روز» روزپلاس، در روزهای اخیر، خبر لغومجوز یا به‌تعبیر دقیق‌تر «عدم برگزاری» فستیوال کوچه، بار دیگر بحث‌ها درباره مرز میان هنر، فرهنگ و التزام به شرع و عرف را داغ کرده است.
نادره رضایی، معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در صفحه اینستاگرام خود از به بن‌بست رسیدن این فستیوال خبر داده؛ آن‌هم بدون توضیح رسمی و شفاف از سوی وزارتخانه متبوعش.
چند روز قبل، امام جمعه دشتستان در خطبه‌های نماز جمعه ۲۹ فروردین‌ماه با لحنی صریح به انتقاد از این رویداد پرداخت و گفت: «متأسفانه در سرزمین غیرت و مقاومت، شاهد اجرای فستیوالی هستیم که نه تنها نشانی از فرهنگ اصیل بوشهر ندارد، بلکه تبدیل به صحنه‌ای از ولنگاری، ابتذال فرهنگی و بی‌حیایی شده است. فستیوال کوچه، با شعار کاذب خیام‌خوانی و ترویج فرهنگ سنتی بوشهر، بهانه‌ای برای اختلاط، رقص، کشف حجاب و شکستن خطوط قرمز شرع و عرف شده؛ کاری که انسان را یاد عملکرد بنیاد فرح پهلوی می‌اندازد.»
نقد تند امام جمعه اگرچه ممکن است از منظر برخی اغراق‌آمیز تلقی شود، اما مرور برخی تصاویر و ویدیوهای منتشرشده از حاشیه‌های این فستیوال، نشان می‌دهد بخش‌هایی از این نگرانی‌ها بی‌راه هم نیست.
مسئله این نیست که با شادی یا هنر مخالفتی وجود دارد؛ مسئله این است که گاهی برخی افراد معدود، با نادیده گرفتن چارچوب‌های دینی و فرهنگی، باعث حاشیه‌سازی برای کلیت یک رویداد می‌شوند و زحمات بسیاری از هنرمندان متعهد را به حاشیه می‌برند.
از سوی دیگر، نحوه اطلاع‌رسانی معاونت هنری درباره لغو این فستیوال، در سکوت خبری وزارتخانه و تنها از طریق یک استوری اینستاگرامی، خود به تنهایی گویای نوعی انفعال و فقدان راهبرد روشن در مدیریت رویدادهای فرهنگی است. آیا اگر وزارت ارشاد در انتخاب معاونان خود دقت بیشتری به خرج می‌داد، امروز شاهد چنین آشفتگی و دوقطبی فرهنگی بودیم؟
واقعیت این است که اگر خطوط قرمز مشخص می‌شد و با تدابیر مناسب، این فستیوال در چهارچوب‌های قابل قبول برگزار می‌گردید، نه نیازی به تذکر از تریبون نماز جمعه بود، نه خوانندگانی پیدا می‌شدند که بگویند «نیازی به مجوز نداریم» و مردم را مقابل یکدیگر قرار دهند.
فستیوال کوچه، با همه ظرفیت‌های مثبتش برای بازخوانی فرهنگ محلی، می‌تواند فرصتی برای گفت‌وگوی میان هنر و دین باشد؛ اگر مدیریت فرهنگی کشور به‌جای انفعال، سراغ تنظیم‌گری برود. وزارت ارشاد هنوز هم می‌تواند با بازتعریف مأموریت معاونت هنری، از چنین بن‌بست‌هایی عبور کند—البته اگر وزیر ارشاد بخواهد واقعاً فکری به حال این معاونت کند.