به گزارش روزپلاس، نشریه فوکوس در مطلبی به کاهش چشمگیر اعتبار دلار در سایه سیاست های دونالد ترامپ، رئیس جمهور این کشور و بی توجهی وی به این مسئله پرداخته و نوشت: ترامپ در بیان حرف‌هایش معمولا با قاطعیت سخن گفته و تردیدی به خود راه نمی دهد، اما چیزی در مورد تضعیف دلار آمریکا نمی‌گوید.
وقتی ترامپ صحبت می‌کند، توییت می‌کند یا حتی فقط سرفه می‌کند، تمام دنیا گوش می‌دهند. اما چیزهایی که او در موردشان صحبت نمی‌کند هم مهم است. در اینجا این پرسش مطرح است که رئیس جمهور آمریکا از چه موضوعاتی اجتناب می‌کند و درباره آن صدایش در نمی آید؟
در پاسخ به این پرسش به دلار می رسیم. در طول اولین دوره ریاست جمهوری ترامپ ارز آمریکا معیار او بود. در ماه مه 2019، وی با فروتنی خاصی به فاکس بیزینس نیوز گفت: همه می‌خواهند به دلار بپیوندند چون ما آن را قوی نگه داشته‌ایم. من آن را قوی نگه داشته‌ام.
اما حالا دیگر اینطور نیست. البته دلار ضعیف نیست، اما ضعیف‌تر شده است. امپراتوری دلار متزلزل نیست، اما در حال فرسایش است. ما در بازارهای جهانی ارز زلزله‌ای را تجربه نمی‌کنیم، اما لرزه‌نگارها از تغییر قابل توجه صفحات تکتونیکی در بازار این ارز خبر می‌دهند.
ترامپ: بزرگ‌ترین توافق تجاری تاریخ را با ژاپن امضا کردم
پایین آمدن ارزش پول آمریکا نشان‌دهنده بی‌اعتمادی فزاینده سرمایه‌گذاران به آن است. رویکردهای تجاری حمایت‌گرایانه، سیاست‌های بدهی نامحدود و تهدید مداوم به اخراج رئیس بانک مرکزی آمریکا از طرف دولت ترامپ بر کاهش اعتماد به دلار تاثیر گذاشته است. از زمان روی کار آمدن مجدد ترامپ ارزش پول آمریکا در برابر یورو حدود یازده درصد کاهش یافته است.
در این شرایط همواره کشورهای بیشتری سعی می‌کنند ذخایر دلار خود را با ارزهای دیگر یا طلا مبادله کنند. این فرآیندی است که قبل از آغاز دور دوم ریاست جمهوری ترامپ آغاز و اکنون ادامه دارد. طبق داده‌های صندوق بین‌المللی پول، سهم دلار از ذخایر ارزی بانک‌های مرکزی به زیر 46 درصد کاهش یافته و سهم یورو از ذخایر ارزی جهانی به 16 درصد افزایش یافته است. سهم ذخایر طلا در همین دوره به 20 درصد افزایش یافته است.
در این میان می‌توان سلطه دلار آمریکا در بازارهای اوراق قرضه بین‌المللی را متزلزل دانست. دولت‌ها و شرکت‌های بازارهای نوظهور، هر روز بیشتر و بیشتر، بدهی خارجی خود را نه به دلار آمریکا، بلکه به یورو منتشر می‌کنند.
طبق گزارش بلومبرگ، حجم انتشار اوراق قرضه یورو توسط صادرکنندگان بازارهای نوظهور تا 18 ژوئیه 2025 به 89 میلیارد یورو رسید که بالاترین سطح از زمان شروع جمع‌آوری این داده‌ها در سال 2014 بوده است. انتشار اوراق قرضه دولتی به تنهایی از کل حجم سالانه برای سال 2024 فراتر رفته است.
از طرفی تنش‌های ژئوپلیتیکی - از رقابت‌های ایالات متحده و چین گرفته تا تحریم‌ها علیه روسیه، ایران و سایر کشورها - دلار را سیاسی کرده است. صادرکنندگان ارز از قطع دسترسی به سیستم‌های پرداخت دلاری می‌ترسند. نمونه‌های بارزی مانند محرومیت روسیه از سیستم سوئیفت یا تحریم‌های ثانویه ایالات متحده علیه ایران، فضایی از احتیاط در دنیا ایجاد کرده است. مردم دنیا البته همچنان برای دلار ارزش قائلند، اما نمی‌خواهند در دام سیستم دلاری گرفتار شوند.
بسیاری از کشورها به جای نزدیکی به ایالات متحده، به دنبال فاصله گرفتن از آن هستند. آنها هر نوع وابستگی به دلار - چه از نظر ذخایر ارزی و چه از نظر بدهی - را یک ریسک ژئوپلیتیکی می‌دانند. کشورهای بریکس، به رهبری برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی، به طور فعال برای ایجاد یک معماری مالی چندقطبی تلاش می‌کنند.
بانک مرکزی اروپا و آژانس‌های رتبه‌بندی اروپایی کمتر تحت تأثیر سیاست قرار می‌گیرند، که این امر باعث ایجاد اعتماد به این ارز در میان رژیم‌های اقتدارگرا یا نیمه اقتدارگرا می‌شود. آنها می‌خواهند در دام تحریم ها گرفتار نشوند و از عواقب هر گونه طغیان ترامپ ایمن باشند.
در این شرایط کریستین لاگارد، رئیس بانک مرکزی اروپا از بدبینی به دلار برای ارتقای جایگاه یورو در سطح بین‌المللی سوءاستفاده می‌کند. در گزارش بانک مرکزی اروپا در مورد جایگاه یورو در بازار جهانی، ثبات مالی، پیش‌بینی‌پذیری نظارتی و بی‌طرفی سیاسی یورو در مقایسه با واحد پول آمریکا مورد تأکید قرار گرفته است تا استفاده گسترده‌تر از ارز اروپایی امکان‌پذیر شود. لاگارد روی اتحادیه بازارهای سرمایه که با توجه به نیاز به تأمین مالی اروپایی در حال نزدیک‌تر شدن به این اتحادیه هستند حساب می کند.