به گزارش روزپلاس، گروهی از 27 پناهجوی افغان مستقر در رواندا می‌گویند شرکت آمریکایی «مرکوری_1» در ازای انتقال آن‌ها به برزیل، از هر نفر 12 هزار دالر مطالبه کرده است؛ در حالی که پیش از این به آن‌ها وعده داده شده بود طی سه ماه از ابوظبی به ایالات متحده منتقل خواهند شد.
این پناهجویان به برخی رسانه‌ها گفته‌اند که حدود سه ماه از انتقال این افراد از ابوظبی به رواندا گذشته، اما نه‌تنها تعهد اسکان مجدد در آمریکا عملی نشده، بلکه اکنون صحبت از انتقال به برزیل در برابر پرداخت پول مطرح شده است.
این پناهجویان می‌گویند تقریباً در وضعیت حبس اجباری قرار دارند؛ امکان کار و تحصیل ندارند، از آینده خود خبری ندارند و در عین حال نگران امنیت خانواده‌هایشان در افغانستان، قطر و دیگر کشورها هستند.
آن‌ها از نهادهای بین‌المللی، از جمله کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، سازمان بین‌المللی مهاجرت و دولت‌های دخیل در روند اسکان مجدد می‌خواهند هرچه زودتر به وضعیت «نامعلوم» آن‌ها رسیدگی کنند و مانع هرگونه «سودجویی» از پناهجویان توسط شرکت‌های واسطه شوند.
به گفته این پناهجویان، مطالبه 12 هزار دلار برای انتقال به برزیل نه‌تنها خارج از توان مالی آنان است، بلکه با وعده‌های اولیه‌ای که در مورد اسکان رایگان و امن در آمریکا داده شده بود، در تضاد کامل قرار دارد.
پس از روی‌کارآمدن طالبان در آگوست 2021، هزاران افغان که با نهادهای بین‌المللی، نیروهای خارجی یا پروژه‌های حمایت‌شده از سوی غرب همکاری کرده بودند، در چارچوب برنامه‌های تخلیه و اسکان مجدد به کشورهایی چون قطر، امارات متحده عربی، پاکستان و چند کشور اروپایی منتقل شدند.
بخش قابل توجهی از این افراد در کمپ‌های موقتی مانند «شهرک امارات» در ابوظبی ماه‌ها و حتی سال‌ها در بلاتکلیفی به‌سر برده‌اند؛ نه اجازه کار و زندگی عادی داشته‌اند و نه جدول زمانی روشنی برای انتقال به کشورهای مقصد، به‌ویژه آمریکا و کانادا، دریافت کرده‌اند.
در این میان، گزارش‌هایی از ورود شرکت‌ها و نهادهای واسطه برای «تسهیل اسکان» پناهجویان در کشورهای ثالث منتشر شده که بعضاً متهم به دریافت مبالغ کلان از افراد آسیب‌پذیر شده‌اند؛ افرادی که به‌دلیل نبود گزینه‌های دیگر، ناچارند میان ماندن در وضعیت نامعلوم یا پذیرش پیشنهادهای پرهزینه و غیرشفاف دست به انتخاب بزنند.
هم‌زمان با محدودشدن برنامه‌های رسمی اسکان مجدد از سوی برخی کشورها، شمار زیادی از افغان‌ها سال‌هاست در قطر، ابوظبی، اسلام‌آباد، ایران و دیگر نقاط جهان در انتظار بررسی پرونده‌های خود هستند؛ وضعیتی که فشار روانی، اقتصادی و خانوادگی شدیدی بر آنان وارد کرده و زمینه را برای سوءاستفاده گروه‌ها و شرکت‌های واسطه فراهم کرده است.
پرونده 27 پناهجوی افغان در رواندا اکنون نمونه دیگری از این بحران طولانی‌مدت است؛ بحرانی که در آن، سرنوشت هزاران افغان میان وعده‌های اجرا نشده، روندهای اداری پیچیده و نبود پاسخ‌گویی روشن از سوی دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی معلق مانده است.