به گزارش روزپلاس؛ باحال بودن و محبوبیت نشان دهنده دو عرصه کاملاً مستقل است و بالا یا پایین بودن در یکی لزوماً به معنای بالا یا پایین بودن در دیگری نیست.
همه ما می‌توانیم به افرادی فکر کنیم که محبوب بودند، اما فاقد ویژگی‌هایی بودند که باعث شود آنها را «باحال» توصیف کنیم. به طور مشابه، همه ما احتمالاً یک یا دو نفر را می‌شناسیم که محبوب نبودند، اما به دلیل طرز لباس پوشیدنشان یا به این دلیل که همیشه اولین کسانی بودند که از آخرین روندهای موسیقی مطلع بودند، باحال به نظر می‌رسیدند. و البته یک شخص می تواند در عین حال باحال بودن ، محبوب هم باشد.
تلاش برای باحال و محبوب بودن احتمالاً همیشه بخشی از تجربه بشری، به ویژه در میان جوانان خواهد بود. این به خودی خود نه خوب است و نه بد. اما ممکن است مفید باشد که ظرافت‌های ذاتی این ویژگی‌ها را به خود یادآوری کنیم و دقیقاً در مورد آن چیزی که برای آن تلاش می‌کنیم روشن باشیم.
مساله مهم این است که اگر با کسی آشنا شدیم که فرد باحالی بود، و در قلب ما محبوب نبود، نه باید به باحال بودن او شک کنیم نه به قلب خودمان. چرا که این دو ویژگی از هم جدا هستند.