به گزارش روزپلاس؛ خودآگاهی چیز خوبی به نظر می رسد زیرا به شما امکان می دهد خودتان را بشناسید، انگیزه های خود را درک کنید و در نهایت تصمیمات بهتری بگیرید. اما همچنین می تواند شما را به حالت طاقت فرسایی از خودآگاهی بچرخاند که هر ظرایفی از افکار و اعمال خود را تجزیه و تحلیل کنید.
چگونه با خود مهربان باشیم که هر آنچه در خود میبینیم ما را مضطرب نکند؟
به گفته کریستین نف، محقق برجسته در زمینه شفقت به خود، سه مولفه برای یادگیری مهربانی با خود وجود دارد.
اول، شما می توانید انتخاب کنید که خود را با مهربانی یا قضاوت خود ببینید. شما می توانید با رفتار کردن با خود مانند هر فرد دیگری که دوستش دارید و به او اهمیت می دهید مهربانی کنید.
دوم، شما می توانید بین دیدن خود در انزوا یا دیدن انسانیت مشترک خود یکی را انتخاب کنید.
سوم، شما می توانید ذهن آگاهی یا شناسایی بیش از حد را انتخاب کنید. سعی کنید فقط پذیرا باشید و اجازه دهید این تجربه بدون اینکه در آن غرق شوید برای شما جذابیت بیافریند. به جای شناسایی بیش از حد و تمرکز بیش از حد بر روی هر نقص و نقص کوچک و بزرگ‌نمایی واکنش منفی خود نسبت به آن، سعی کنید هنگام تماشای خود آگاهانه از افکار و احساسات خود ، آگاه باشد و ویژگی های خود را بپذیرید.
عملکرد عمومی به طور طبیعی می تواند منجر به خودآگاهی عمومی شود. شما تمایل دارید از اینکه دیگران شما را چگونه می بینند آگاه باشید زیرا کانون توجه شماست.
شما نیز می توانید تمرکز خود را کنترل کنید و بدون اضطراب خودآگاهی را تجربه کنید.
وقتی تمرکزتان را معطوف میکنید بر بیرون، بر برقراری مثبت ارتباط با دیگران و اطرافیانتان، اضطراب ناشی از خودآگاهی را فراموش میکنید. چرا که آن اضطراب ، شمارا منزوی خواهد کرد.