به گزارش روزپلاس، روحیات دختران، پارامتر هایی دارد که شاید بتوان ، همه آنها را در عبارت زندگی بخشی ، خلاصه کرد.
حقیقتا وجود یک دختر، در جمع، میتواند داشتن نگاه زیبا به زندگی را برای اهالی آن جمع و جامعه، بصورت تصویری آموزش دهد.
دختر ها باید بدانند، که نباید از نوع نگاهشان به هستی، به جامعه و افراد، خجالت بکشند.
پدر و مادر ها، و باقی اهالی جامعه ، باید ارزش دخترانی که بعدا همسران و مادران این مملکت اند را حفظ کنند. از قابلیت هایشان، سوء استفاده نه، بلکه حسن استفاده را بکنند. نباید به مرحله ای برسیم که زیبایی های زندگی در دید دخترانمان کم شود.
مدارس، و مسئولین آموزشی ، محیطی را ایجاد کنند، تا دختران ، احساس کمبود فضا برای تخلیه روحیات دخترانه و لطیفشان احساس نکنند. گاها برخی مدارس، و محیط های آموزشی، چنان به دختران سخت میگیرند که آن قوانین هیچ گونه توجیه شرعی ندارند و صرفا توجیهاتی بی پایه و اساس پشت آنهاست. گاها این محدودیت های بی پایه و اساس در مدارس، نتیجه اش میشود نیاز به ابراز وجود بی حد و اندازه در دختران ، که در دروان تحصیل در مدرسه، نتوانستند آن را ابراز کنند.و دیگر قابلیت ها و توانایی هایشان را فراموش میکنند.
مسئولین فرهنگی و آموزشی محیط های آموزشی، باید به خوبی از ساختار روانی دختران اطلاع کافی و جامع داشته باشند. تا بدانند چگونه میتوان دختران را با روحیاتی متعالی و آنطور که پتانسیل آن را دارند پرورش داد. نه با حجم فراوانی از عقده ها و نیازهای بر طرف نشده.
محیط وقتی برای ابراز وجود، محدود باشد، توانمندی ها، آشکار نمیشوند. وقتی تمام تمرکز مدرسه روی محدود کردن ظاهر دختران( حتی فراتر از موازین شرعی ) باشد، دختر هم فکر میکند، قابلیتی جز ظاهرش ندارد.
توانمندی ها، دیکته نمیشوند، بلکه محیط میتواند صرفا بستر را فراهم کند تا فرد ، توانمندی هایش را کشف کند.