به گزارش روزپلاس، بیایید بپذیریم ، آنقدر طعم امنیت و روزهای بدون بمب و بمب گزاری، بدون تحرکات تروریستی ، بدون انفجار های ناگهانی را چشیده ایم که تصوری از وجود این خطرات نداریم. بیایید بپذیریم ، آنقدر اخبار تلخ جنگ های مختلف در گوشه و کنار جهان را شنیده ایم ، که تصور کرده ایم این جنگ ها و خطرها فقط برای همسایه است و حتی شنیدن این اخبار نیز برای ما عادی و روتین خبری مان شده است.
آنقدر شبانه روز در مرز های این کشور ، حملات تروریستی دفع و خنثی میشوند و در بی خبری از این وقایع ، شب را به صبح میرسانیم که اساسا تصوری از حضور این وقایع ، در سطح شهر نداریم.
آنقدر در امنیتِ بدون حملات موشکی زندگی کرده ایم ، که حاضریم برای برهنه شدن ، شهر را به آتش بکشیم ، کودکان را زخمی کنیم ، مادران را داغدار فرزندان کنیم ، صرفا برای رویایی از آزادی که در قالب تبلیغات و نمایش های رسانه ای به خوردمان دادند.
روی رویا ها سوار شده ایم ، رویا هایی در بستر امنیت. امنیتی که جمهوری اسلامی و سربازان جان بر کفَش برایمان به ارمغان آورده اند .
واز شاخصه های اصلی این رویا که این روزها صراحتا فریاد زده میشود ، حذف جمهوری است یعنی حذف همین سربازان حافظ امنیت کشور.
یکبار رویای بدون جمهوری اسلامی بودن را ، در فضایی خالی از حافظان خطوط مرزی و حافظان مرز های هوایی و آبی کشور تصور کنید.
این فقط شما نیستید که جمهوری اسلامی را نمیخواهید ، بلکه ، از گوشه و کنار جهان ، تفکرات و فرقه های مختلف زیادی هستند که شبانه روز چشم دوخته اند برای تصرف این سرزمین.
فردای رویای براندازی را با عقده گشایی های آنها تصور کنید.