به گزارش روزپلاس؛ هوش سیاسی ظرفیت یک فرد برای مدیریت سیاسی و سازمانی است که به‌نوعی باعث چالاکی اجتماعی، هدفمندی بالا، چشم‌انداز نگاری کلان، توسعه دهی عالی و ساماندهی متناسب می‌شود اما در جامعه آگاهانه یا ناآگاهانه کاملاً مغفول مانده است.
برای اولین بار در کشور در سال 1398 آزمون سنجش هوش سیاسی، با اعتبار و پایایی بالا در مرکز توسعه آموزش‌های نوین ایران ایجادشده که مؤلفه‌های متعدد آن از قبیل نفوذ فردی، بینش، شیوه تفکر، مهارت سیاسی، هوشیاری اجتماعی، توانایی شبکه‌سازی و ... را ارزیابی می‌کند.
این آزمون دارای ۱۸۲ سؤال می‌باشد که به صورت سؤالات ۷ گزینه‌ای طرح‌شده و تاکنون روی گروه‌های هدف در استان‌های تهران، اصفهان، فارس، کرمان و یزد اجرا شده است.
متأسفانه در کشور بخش زیادی از نمایندگان و مدیران هوش سیاسی پایینی دارند و ازاین‌رو درک سیاسی، خرد سیاسی، توانش سیاسی، اخلاق سیاسی و آینده‌نگری سیاسی پایین آن‌ها بعضاً موجب ایجاد مشکل در عرصه سیاست داخلی و خارجی شده است. یک فرد سیاسی باید هم هوش سیاسی بالایی داشته باشد هم دانش سیاسی خوبی کسب کند و هم مهارت‌های سیاست را کارآموزانه در خود تقویت بخشد.و این مساله یکی از موارد ضرورت آفرین برای بررسی هوش سیاسی در افراد است.
هوش سیاسی قبل از هر چیز در تصمیم‌گیری و سپس در پویایی قدرت، انعطاف‌پذیری به‌موقع، کنش و واکنش‌های مناسب، جهت‌گیری عاقلانه، پرهیز از سوگیری‌های متعصبانه، دانش ضمنی بالا، تسخیر زیرکانه اطلاعات، مدیریت استرس، گروه‌گرایی مدبرانه و بالاخره دانستن قاعده بازی‌های اجتماعی و... نشان می‌دهد.
و در آخر لازم است این نکته را نیز ذکر کنیم که ضروری است با برنامه‌های منسجم نه پوپولیستی و عوام‌گرایانه، آگاهی سیاسی مردم را بالا ببریم چراکه جامعه آگاه، مدیران سیاسی آگاه می‌خواهد و برعکس.